Σλούκας: «Θέμα τακτικής κι όχι ατυχίας η ήττα από το σουτ του Γιουλ - Πιο ευτυχισμένη στιγμή μου το Βερολίνο και το 3-2 με Ολυμπιακό»

Sloukas: “The defeat from Llull’s shot was a matter of tactics, not bad luck - My happiest moment was Berlin and the 3-2 win against Olympiacos”

In a highly revealing interview he gave to Demis Nikolaidis, the Panathinaikos ace talks about Obradovic, Bartzokas, Nunn, Panathinaikos and challenges.

Kostas Sloukas spoke to Demis Nikolaidis in the first episode of “Demis Dialogues”. The Panathinaikos AKTOR captain spoke about his transfers to Olympiacos, Fenerbahce and Panathinaikos AKTOR, about Kendrick Nunn, Zeljko Obradovic, about the challenges he sets for himself and about the season that ended, among other things.

The international guard said that he is approaching the end of his career and made it clear that he wants to win final titles while he is still at the top. He also spoke about his tenure at Aris and his later establishment at Olympiacos.

Furthermore, he emphasized that when he chose Fenerbahce, he did so because the coach believed in him more, as Vasilis Spanoulis was at his peak at Olympiacos and would hardly have had playing time. He stated that he returned to the “red and whites” as he found a new challenge. He also emphasized that all these years, Panathinaikos AKTOR had been in contact with his manager and expressed interest in signing him.

Sloukas also referred to the season that ended, emphasizing that it was a failure for the “clover” since it did not win the Euroleague and the championship. Finally, among other things, he commented on Yule's basket in the final against Real Madrid, emphasizing that the conditions had been created for the "Queen" to win due to a three-point lead earlier.

Excerpts from what he said:

On Olympiacos, Fenerbahce and Panathinaikos: "When I left Olympiacos, I went to Fenerbahce, that is, I chose a coach who believed in me more. In other words, my time at Olympiacos was limited when I left to go to Fenerbahce. Vasilis was at his best at the time, he was the best player in Europe and I knew that I couldn't... So what will the coach do? Will he take Vasilis out and put me in? It's not possible. I knew that. So what was my challenge? To leave Olympiacos, to go to a team with a good environment, with a coach who believes in me and to show things. Which actually happened. After five years, I think he made a very good upward trajectory.

When the meeting with Zeljko Obradovic took place, there was a nice story, I have never told it. We meet to talk, because he tells me I am coming to Athens to meet you, to have a few words with you. I am a free agent, I did not have a contract at Olympiacos, I am free to listen to whoever I want. I also met with the Olympiacos coach first, who explained his plan to me, which was not really what I wanted to hear, although I appreciate Giannis Sfairopoulos, he is an excellent coach. And he could very well have lied to me, he told me the truth. That is why I appreciate him more. I meet with Zeljko Obradovic and he tells me that at "one" it will be you with Bobby Dixon then, "two" is Bogdanovic, "three, "four", he told me the whole team. Without having talked about finances or anything. I tell him that I am here as a king at Olympiacos because I have won the championship, I was very good, I was in the best five and we had gone to the Euroleague final. In other words, I am at home. I feel good. The presidents would give me some good money, I feel good. The only thing I was missing was the role of a player. I say to him "will I play?" as I look you in the eyes, he says you will play. And we shake hands. I leave the meeting, I take my manager who is also my best man now, I tell him "okay, it's over, I agreed". "What did you agree to?" I tell him "we will go to Fenerbahce", he says to me "we don't have "I told him, 'We'll go there,' and that's how it happened. Imagine, I agreed without knowing the money proposal.

As a move, it was a very wrong one, I agreed without knowing the financial proposal. So it was a very big challenge for me. After five years, the Fenerbahce chapter is closing and I find a new challenge at Olympiacos. Panathinaikos has always been there discreetly. The discreet annoyance of the administrators, not at me, at my manager, that he looked at us, we want him at Panathinaikos. Money openly whatever he wants, we've been talking for 15 years now. Many years. I didn't even listen to Panathinaikos. It's a very big team, but I respected Olympiacos.

And I see a very big challenge ahead of me at Olympiacos, which is in A2. They don't have a good team, they finished 13th, 12th in the Euroleague. I see a very big challenge and I say I'll go there to help Olympiacos because I remember that not even good names were going to Olympiacos at the time. That is, when I went, the other names followed. Vasilis was at his end, Giorgos was at his end and imagine I have enough money to go to Olympiacos. I had a much better offer from Real Madrid but my challenge was Olympiacos. My wife curses me, she tells me you could have gone to Real Madrid at that time. Real is awesome. But the challenge for me was to go to a Final-Four with Olympiacos, so I chose Olympiacos. That's why I went to Olympiacos and we get to the point where after three years Olympiacos doesn't want me and releases me in a bad way. This has essentially happened, I don't want to mention it. So I find a great opportunity to go against it and show them that they have made a mistake. And I think history and fate brought things so that... Even if I wrote it, I wouldn't write it so well.

It was a huge challenge, I had a hard time because I had the injuries, the team also had a hard time, but in the end what happened... To score 25 points in the Euroleague final and to score 30 in the last final with Olympiacos. If I were writing it, I don't think I would write it so well. Fate treated me very well. "

On the season that ended: "For me, this year is a very big failure for Panathinaikos. If we had won the championship, the success would have been just as great. The championship judged the year as a very unsuccessful one.

In basketball it is not like in football. In basketball, I can tell you right now which teams will be in the Euroleague's top eight next year. There are specific teams that go to the "8" or "10" out of 20, let's say. So you're close. When you get close, you need a little luck to get there. So going to the Final Four is a success, but you know you'll be in the top eight. I can now say that Olympiacos will definitely be in the top eight, won't they? They will be. Real will be, Barcelona will be, Panathinaikos will logically be. There are six teams that will definitely be there. So going to the Final Four is a success with an asterisk. Getting there is a very big success. What determines your year and what closes it is the last game, that is, the championship. So the year was a failure.

Think about it the other way around. Last year we won the Euroleague, if we had lost the championship the year would obviously have been successful but it would have been with an asterisk, meaning you lost the championship, my friend, you have also lost the cup. Do you understand how you think in basketball? Basketball is like that. We had won two Euroleagues with Olympiacos, we were going back, there were so many people on the street and there were people telling us "in a week we will play against Panathinaikos. The Euroleague is good. But Panathinaikos. The championship". And we said "we won the European" and well, when will you win again. This is the mentality in basketball".

On Yul's basket in the final: "I used to say never to say it, not to discuss it, I have only discussed it with people close to me. In basketball, luck plays a role but you create the conditions where luck can then favor either you or the opponent. Regularly. I'll give you an example because I happened to see some statements recently from the Olympiacos coach that sometimes he sleeps well and in his sleep he sees Yule's basket that decided the Euroleague. Indeed, it was a lucky basket. Personalities always play a role. But know that you also create the conditions.

Zeljko Obradovic always said that in the last two minutes you should never miss a three-pointer because it steals possession from you. That is, where you miss a two-pointer, if you miss a three-pointer it brings you even closer.

In the Euroleague final, it takes 45" and Real has the ball. Olympiacos is leading by four points. Rodriguez brings the ball down and if I remember correctly, it's Kanaan who goes under the screen and gives him the opportunity to shoot a three-pointer. It's better to let him make a lay-up. If we didn't concede a three-pointer, if we conceded two points, the difference would be two. We concede a three-pointer and the difference is one point. We bring the ball down. I make an attack and pass to Fal. We're one point ahead and Fal misses it. Real has the ball with 9" and a one-point difference. Most people say "are you committing a foul or not?". For me, the game was lost earlier, when instead of conceding two points, you conceded the three-pointer. The coach could have given an order or Kanaan could have not made the mistake and we could have conceded a two-pointer. Don't risk a quality player shooting a three-pointer, it's better to let him in. Yul gets the ball and scores. If we had conceded a simple lay-up and not a three-pointer, the difference would have been two points. So you immediately call a foul. If he makes the two shots, you definitely haven't lost and you have the last attack in your hands with the worst chance of going to overtime. So, obviously it's a very lucky basket, a very difficult basket for Fal, who is a very good defender. But I think you create the conditions before 20" that no one talks about, no one has ever talked about it, where you built your destiny.

Luck plays a very important role. You build momentum and you create your chances. The Euro that you won. Everyone says "fuck, luck". You didn't concede goals at all. And luck obviously. But you were very well organized. You had worked out how to set yourself up. I had seen a clip on Instagram where Giourkas Seitaridis had supposedly gotten into Thierry Henry's underwear. Wherever Henry went, Seitaridis was behind him. There was a tactic. Obviously, even if Henry missed him once, he might score a goal, he had a goal. Luck also plays a role. But you create your chances and you say "I won't concede goals". If I put a set-up or a 1-0 counterattack. Obviously it's also luck, but it's you and your chances what you do. In basketball, the personality of both the coach on the court and the players has a greater influence. Direct influence. Nan gets the ball and scores 40 points. Sasha Vezenkov gets the ball and scores 30 points. Obviously it also tips the scales. But you have to build it all yourself. "

About training: "It's the self-confidence you have that I build from training. During the week I can shoot those shots that you see with a dribble and 300 times a week. So in the game, when it comes more spontaneously to me, I feel like I'm going to score. And even if I lose it, I feel like it's mine, I have it. Nan that everyone sees... I wonder what he scores. Nan works very hard. You say "what did he do, man", but he has done these things in training. You build self-confidence from training. Why did I go and run? To feel fast, to feel good about my body. Why do I sit and shoot 200 three-pointers a day or every other day? I want to feel good. Self-confidence, you say you won't lose it. It's all about self-confidence. That's what I believe. And that is only acquired through work".

*** Σλούκας: «Θέμα τακτικής κι όχι ατυχίας η ήττα από το σουτ του Γιουλ - Πιο ευτυχισμένη στιγμή μου το Βερολίνο και το 3-2 με Ολυμπιακό»

Σε μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη που έδωσε στον Ντέμη Νικολαίδη, ο άσος του Παναθηναϊκού μιλά για Ομπράντοβιτς, Μπαρτζώκα, Ναν, Παναθηναϊκό και προκλήσεις.

Ο Κώστας Σλούκας μίλησε στον Ντέμη Νικολαΐδη στο πρώτο επεισόδιο του «Demis Dialogues». Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού AKTOR μίλησε για τις μεταγραφές του σε Ολυμπιακό, Φενερμπαχτσέ και Παναθηναϊκός AKTOR, για τον Κέντρικ Ναν, τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, για τις προκλήσεις που βάζει στον εαυτό του και για τη σεζόν που ολοκληρώθηκε μεταξύ άλλων.

Ο διεθνής γκαρντ ανέφερε πως πλησιάζει στο τέλος της καριέρας του και ξεκαθάρισε πως θέλει να ρίξει τίτλους τέλους όσο ακόμα βρίσκεται στην κορυφή. Επίσης, μίλησε για τη θητεία του στον Άρη και την καθιέρωση αργότερα στον Ολυμπιακό.

Επιπλέον, τόνισε πως όταν επέλεξε τη Φενερμπαχτσέ το έκανε γιατί τον πίστευε περισσότερο ο προπονητής, καθώς στον Ολυμπιακό ο Βασίλης Σπανούλης ήταν στο peak του και δύσκολα θα είχε χρόνο συμμετοχής. Δήλωσε πως επέστρεψε στους «ερυθρόλευκους» καθώς βρήκε μία νέα πρόκληση. Ακόμη, υπογράμμισε πως όλα αυτά τα χρόνια ο Παναθηναϊκός AKTOR ήταν σε επαφή με τον μάνατζέρ του και εκδήλωνε το ενδιαφέρον του για την υπογραφή του.

Ο Σλούκας επίσης αναφέρθηκε στη σεζόν που ολοκληρώθηκε τονίζοντας πως ήταν αποτυχημένη για το «τριφύλλι» αφού δεν κατέκτησε την Euroleague και το πρωτάθλημα. Τέλος, μεταξύ άλλων, σχολίασε το καλάθι του Γιουλ στον τελικό με τη Ρεάλ Μαδρίτης, υπογραμμίζοντας πως είχαν δημιουργηθεί οι συνθήκες να κερδίσει η «Βασίλισσα» λόγω ενός τριπόντου νωρίτερα.

Αποσπάσματα από τα όσα δήλωσε:

Για τον Ολυμπιακό, τη Φενερμπαχτσέ και τον Παναθηναϊκό: «Όταν έφυγα από τον Ολυμπιακό πήγα στην Φενέρ, επέλεξα δηλαδή προπονητή, ο οποίος με πίστευε περισσότερο. Δηλαδή ο χρόνος μου στον Ολυμπιακό ήταν περιορισμένος όταν έφυγα για να πάω στην Φενέρ. Ήταν ο Βασίλης τότε στα καλύτερά του, ήταν ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη και γνώριζα εγώ ότι δεν μπορώ να... Δηλαδή τι θα κάνει ο προπονητής; Θα βγάλει τον Βασίλη να βάλει εμένα; Δε γίνεται. Το γνώριζα. Οπότε η πρόκλησή μου ποια ήταν; Να φύγω από τον Ολυμπιακό, να πάω σε μία ομάδα με καλό περιβάλλον, με έναν προπονητή που με πιστεύει και να δείξω πράγματα. Που όντως έγινε. Μετά από πέντε χρόνια νομίζω έκανε μία πάρα πολύ καλή ανοδική πορεία.

Όταν έγινε το ραντεβού με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς υπήρχε μία ωραία ιστορία, δεν την έχω πει ποτέ. Συναντιόμαστε για να μιλήσουμε, γιατί μου λέει έρχομαι στην Αθήνα για να σε συναντήσω, να σου πω δυο κουβέντες. Εγώ είμαι ελεύθερος παίκτης, στον Ολυμπιακό δεν είχα συμβόλαιο, είμαι ελεύθερος να ακούσω όποιον θέλω. Συναντήθηκα και με τον προπονητή του Ολυμπιακού πρώτα, ο οποίος μου ανέλυσε το πλάνο του, το οποίο δεν ήταν και πολύ αυτό που ήθελα να ακούσω, παρόλο που εκτιμώ τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, είναι εξαιρετικός προπονητής. Και θα μπορούσε κάλλιστα να μου πει ψέματα, μου είπε την αλήθεια. Για αυτό τον εκτιμώ περισσότερο. Συναντιέμαι με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και μου λέει στο "ένα" θα είσαι εσύ με τον Μπόμπι Ντίξον τότε, το "δύο" είναι ο Μπογκντάνοβιτς, "τρία, "τέσσερα", μου είπε όλη την ομάδα. Χωρίς να έχω μιλήσει ούτε οικονομικά, ούτε τίποτα. Του λέω είμαι εδώ βασιλιάς στον Ολυμπιακό γιατί έχω πάρει πρωτάθλημα, ήμουν πολύ καλός, ήμουν στην καλύτερη πεντάδα και είχαμε πάει τελικό Euroleague. Δηλαδή είμαι στο σπίτι μου. Νιώθω καλά. Οι πρόεδροι θα μου δίνανε κάποια καλά χρήματα, νιώθω καλά. Το μόνο που μου έλειπε ήταν ο ρόλος ο αγωνιστικός. Του λέω "θα παίξω;" όπως σε κοιτάω στα μάτια, μου λέει θα παίξεις. Και δίνουμε χέρια. Φεύγω από το ραντεβού, παίρνω τον μάνατζέρ μου που είναι και κουμπάρος μου τώρα, του λέω "ντάξει, τελείωσε, συμφώνησα". "Τι συμφώνησες;". Του λέω "θα πάμε στη Φενέρ", μου λέει "δεν έχουμε μιλήσει ούτε για λεφτά, ούτε για τίποτα". Του λέω "εκεί θα πάμε" και έτσι έγινε. Φαντάσου εγώ συμφώνησα χωρίς να ξέρω την πρόταση των χρημάτων.

Σαν κίνηση ήταν πολύ λάθος, εγώ συμφώνησα χωρίς να ξέρω οικονομική πρόταση. Οπότε ήταν πολύ μεγάλη πρόκληση για εμένα. Μετά από πέντε χρόνια κλείνει το κεφάλαιο της Φενέρ και βρίσκω μία νέα πρόκληση στον Ολυμπιακό. Ο Παναθηναϊκός πάντα υπήρχε διακριτικά. Η διακριτική ενόχληση των διοικούντων όχι σε εμένα, στον μάνατζέρ μου, ότι κοίταξε τον θέλουμε στον Παναθηναϊκό. Λεφτά ανοιχτά ό,τι θέλει, μιλάμε για 15 χρόνια τώρα. Πολλά χρόνια. Εγώ δεν άκουγα καν τον Παναθηναϊκό. Είναι πάρα πολύ μεγάλη ομάδα αλλά σεβόμουν τον Ολυμπιακό. 

Και βλέπω μπροστά μου μία πολύ μεγάλη πρόκληση στον Ολυμπιακό που είναι στην Α2. Δεν έχει καλή ομάδα, τελείωναν 13οι, 12οι στην Euroleague. Βλέπω μία πολύ μεγάλη πρόκληση και λέω θα πάω εκεί να βοηθήσω τον Ολυμπιακό γιατί θυμάμαι ότι δεν πήγαιναν ούτε καλά ονόματα στον Ολυμπιακό τότε. Δηλαδή όταν πήγα εγώ μετά ακολούθησαν τα υπόλοιπα ονόματα. Ήταν ο Βασίλης στο τελείωμά του, ήταν ο Γιώργος στο τελείωμά του και φαντάσου έχω αρκετά χρήματα για να πάω στον Ολυμπιακό. Είχα μία πολύ καλύτερη πρόταση από τη Ρεάλ Μαδρίτης αλλά η πρόκλησή μου ήταν ο Ολυμπιακός. Η γυναίκα μου με βρίζει, μου λέει θα μπορούσες να πας στη Ρεάλ Μαδρίτης τότε. Φοβερή η Ρεάλ. Αλλά η πρόκληση για εμένα ήταν να πάω ένα Final-Four με τον Ολυμπιακό, οπότε επέλεξα Ολυμπιακό. Για αυτό τον λόγο πήγα Ολυμπιακό και φτάνουμε στο διά ταύτα, όπου μετά από τρία χρόνια ο Ολυμπιακός δε με θέλει και με αφήνει ελεύθερο με κακό τρόπο. Αυτό στην ουσία έχει γίνει, δεν θέλω να αναφερθώ. Οπότε βρίσκω πολύ μεγάλη ευκαιρία να μπω απέναντι ακριβώς και να τους δείξω ότι έχουν κάνει λάθος. Και νομίζω η ιστορία και η μοίρα έφερε τα πράγματα έτσι ώστε... Ούτε εγώ να τα έγραφα, δε θα τα έγραφα τόσο καλά.

Ήταν τεράστια πρόκληση, πέρασα δύσκολα γιατί είχα τους τραυματισμούς, η ομάδα πέρασε και αυτή δύσκολα αλλά στο τέλος αυτά που έγιναν... Να βάλω τώρα 25 πόντους στον τελικό της Euroleague και να βάλω 30 στον τελευταίο τελικό με τον Ολυμπιακό. Εγώ να τα έγραφα, δε νομίζω να τα έγραφα τόσο καλά. Φέρθηκε μαζί μου η μοίρα πολύ καλά».

Για τη σεζόν που ολοκληρώθηκε: «Για εμένα είναι πολύ μεγάλη αποτυχία η φετινή για τον Παναθηναϊκό. Αν παίρναμε το πρωτάθλημα, η επιτυχία θα ήταν εξίσου μεγάλη. Το πρωτάθλημα έκρινε την χρονιά ως πολύ αποτυχημένη.

Στο μπάσκετ δεν είναι όπως στο ποδόσφαιρο. Στο μπάσκετ μπορώ από τώρα να σου πω ποιες ομάδες θα είναι στην οκτάδα της Euroleague του χρόνου. Είναι συγκεκριμένες ομάδες που πηγαίνουν στους "8" ή στους "10" από τις 20 ας πούμε. Οπότε είσαι εκεί κοντά. Όταν πηγαίνεις εκεί κοντά, όκει, θες και λίγο τύχη να το πάρεις. Άρα δηλαδή το ότι πηγαίνεις στο Final-Four είναι επτυχία αλλά γνωρίζεις ότι θα είσαι στις οκτώ ομάδες. Μπορώ τώρα να πω ότι ο Ολυμπιακός θα είναι σίγουρα στην οκτάδα, δε θα είναι; Θα είναι. Η Ρεάλ θα είναι, η Μπαρτσελόνα θα είναι, ο Παναθηναϊκός λογικά θα είναι. Είναι έξι ομάδες που θα είναι σίγουρα. Οπότε το να πας στο Final-Four είναι μία επιτυχία με αστερίσκο. Το να το πάρεις είναι πολύ μεγάλη επιτυχία. Αυτό που κρίνει την χρονιά σου και αυτό που την κλείνει είναι το τελευταίο παιχνίδι, δηλαδή το πρωτάθλημα. Οπότε η χρονιά ήταν αποτυχημένη.

Σκέψου το ανάποδο. Πέρσι πήραμε την Euroleague, αν χάναμε το πρωτάθλημα η χρονιά προφανώς θα ήταν επιτυχημένη αλλά θα ήταν με αστερίσκο, δηλαδή έχασες το πρωτάθλημα φίλε, έχεις χάσει και το κύπελλο. Κατάλαβες πώς σκέφτεσαι στο μπάσκετ; Το μπάσκετ έτσι είναι. Είχαμε πάρει δύο Euroleague με τον Ολυμπιακό, γυρίζαμε, υπήρχε τόσος κόσμος στον δρόμο και υπήρχε κόσμος και μας έλεγε "σε μία εβδομάδα παίζεται με τον Παναθηναϊκό. Καλή είναι η Euroleague. Αλλά τον Παναθηναϊκό. Το πρωτάθλημα". Και εμείς λέγαμε "πήραμε ευρωπαϊκό" και ντάξει πότε θα ξανακερδίσεις. Αυτή είναι η νοοτροπία στο μπάσκετ».

Για το καλάθι του Γιουλ στον τελικό: «Έλεγα να μη το πω ποτέ, να μη το συζητήσω, το έχω συζητήσει μόνο με κοντινούς μου ανθρώπους. Στο μπάσκετ παίζει ρόλο η τύχη αλλά δημιουργείς εσύ τις συνθήκες όπου η τύχη μετά μπορεί να ευνοήσει είτε εσένα είτε τον αντίπαλο. Τακτικά. Θα σου πω ένα παράδειγμα επειδή έτυχε να βλέπω κάποιες δηλώσεις τον τελευταίο καιρό από τον προπονητή του Ολυμπιακού ότι και καλά κάποιες φορές κοιμάται και στον ύπνο του βλέπει το καλάθι του Γιουλ που έκρινε την Euroleague. Όντως, ήταν ένα τυχερό καλάθι. Οι προσωπικότητες παίζουν πάντα ρόλο. Αλλά να ξέρεις ότι δημιουργείς και εσύ τις συνθήκες.

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έλεγε πάντα ότι τα τελευταία δύο λεπτά να μην τρως ποτέ τρίποντο γιατί σου κλέβει μία κατοχή. Δηλαδή εκεί που τρως δίποντο, αν φας τρίποντο σε πλησιάζει ακόμα πιο κοντά. 

Στον τελικό της Euroleague θέλει 45" και έχει την μπάλα η Ρεάλ. Ο Ολυμπιακός προηγείται με τέσσερις πόντους. Κατεβάζει την μπάλα ο Ροντρίγκεζ και αν θυμάμαι καλά είναι ο Κάνααν που πάει κάτω από το σκριν και του δίνει την δυνατότητα να σουτάρει τρίποντο. Καλύτερα είναι να τον αφήσεις να βάλει ένα lay-up. Αν εμείς δεν τρώγαμε τρίποντο, αν τρώγαμε δίποντο η διαφορά θα πήγαινε στους δύο. Εμείς τρώμε τρίποντο και η διαφορά είναι στον έναν πόντο. Κατεβάζουμε την μπάλα. Κάνω εγώ μία επίθεση και πασάρω στον Φαλ. Είμαστε έναν πόντο μπροστά και ο Φαλ το χάνει. Έχει την μπάλα η Ρεάλ με 9" και έναν πόντο διαφορά. Οι περισσότεροι λένε "κάνεις φάουλ ή δε κάνεις;".

Για εμένα το παιχνίδι χάθηκε πιο πριν, όταν εσύ αντί να φας δίποντο έφαγες το τρίποντο. Θα μπορούσε κάλλιστα να δώσει εντολή ο προπονητής ή να μη κάνει το λάθος ο Κάνααν και να φάμε ένα δίποντο. Να μην ρισκάρεις σε έναν ποιοτικό παίκτη να σουτάρει τρίποντο, καλύτερα να τον αφήσεις να μπει. Ο Γιουλ παίρνει την μπάλα και σκοράρει. Αν εμείς είχαμε φάει απλό lay-up και όχι τρίποντο η διαφορά θα ήταν στους δύο πόντους. Οπότε κάνεις αμέσως φάουλ. Αν βάλει τις δύο βολές εσύ σίγουρα δεν έχεις χάσει και έχεις την τελευταία επίθεση στα χέρια σου με την χειρότερη πιθανότητα να πας παράταση. Άρα, προφανώς είναι πολύ τυχερό το καλάθι, πολύ δύσκολο καλάθι στον Φαλ που είναι πολύ καλός αμυντικός. Αλλά νομίζω δημιουργείς εσύ τις συνθήκες πιο πριν 20" που δε συζητάει κανένας, δεν έχει συζητήσει ποτέ κανένας για αυτό, όπου έχτισες την μοίρα σου.

Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η τύχη. Χτίζεις μομέντουμ και φτιάχνεις τις πιθανότητές σου. Το Euro που πήρες εσύ. Λένε όλοι "πωπω, η τύχη". Δεν τρώγατε γκολ με τίποτα. Και η τύχη προφανώς. Αλλά ήσασταν πολύ καλά οργανωμένοι. Είχατε δουλέψει πως θα στηθείτε. Είχα δει ένα κλιπάκι στο Instagram όπου ο Γιούρκας Σεϊταρίδης είχε μπει λέει στο σώβρακο του Τιερί Ανρί. Όπου πήγαινε ο Ανρί ήταν από πίσω ο Σεϊταρίδης. Υπήρχε τακτική. Προφανώς και άμα ο Ανρί του έφευγε μία φορά μπορεί να έβαζε γκολ, είχε ένα δοκάρι. Παίζει και η τύχη ρόλο. Αλλά φτιάχνεις εσύ τις πιθανότητές σου και λες "δε θα φάω γκολ". Αν βάλω μία στημένη ή μία αντεπίθεση 1-0. Προφανώς είναι και η τύχη, αλλά είναι εσύ με τις πιθανότητές σου τι κάνεις. Στο μπάσκετ έχει μεγαλύτερη επιρροή η προσωπικότητα και του προπονητή μέσα στο γήπεδο αλλά και των παικτών. Άμεση επιρροή. Παίρνει την μπάλα ο Ναν και βάζει 40 πόντους. Παίρνει την μπάλα ο Σάσα Βεζένκοφ και βάζει 30 πόντους. Προφανώς και γέρνει την πλάστιγγα. Αλλά πρέπει να το χτίσεις όλο εσύ».

Για την προπόνηση: «Είναι η αυτοπεποίθηση που έχεις που εγώ την χτίζω από την προπόνηση. Την εβδομάδα μπορεί να σουτάρω αυτά τα σουτ που βλέπεις με ντρίμπλα και 300 φορές την εβδομάδα. Οπότε στο παιχνίδι πέρα που θα μου βγει πιο αυθόρμητα, νιώθω ότι θα το βάλω. Και ας το χάσω, νιώθω ότι είναι δικό μου, το έχω. Ο Ναν που βλέπουν όλοι... Πω,πω τι βάζει. Ο Ναν δουλεύει πάρα πολύ. Λες "τι έβαλε ρε φίλε", αλλά αυτά τα έχει κάνει προπόνηση. Χτίζεις αυτοπεποίθηση από την προπόνηση. Γιατί πήγαινα και έτρεχα; Για να νιώθω γρήγορος, να νιώθω καλά με το σώμα μου. Γιατί κάθομαι και σουτάρω 200 τρίποντα τη μέρα ή στο διήμερο; Θέλω να νιώθω καλά. Αυτοπεποίθηση, λες ότι δε θα το χάσεις. Το παν είναι η αυτοπεποίθηση. Έτσι πιστεύω. Και αυτή αποκτάται μόνο από τη δουλειά».

Πηγή: SDNA.gr