Ανδρεοπούλου: «Τα κορίτσια δε φοβήθηκαν κανέναν αντίπαλο»

Andreopoulou: “The girls were not afraid of any opponent”

The coach of the Pangoras National Team, Katerina Andreopoulou, was “guest” on the “Direct Replay” show of EOK WebRadio and analyzed everything she saw at the “Friendship Tournament” in France.

She said in detail:

About the image of the Pangoras National Team at the “Friendship Tournament”: “It was an excellent experience. It is not exceptional because we won over Italy. Yes, that sounds and counts, but our overall image was very good, better than we thought. Day after day we improved from game to game. That is the most important thing. Our best performance came in the third match against Spain. Although we won over Italy, in that match we were very “stunned”, we were not good offensively. The match against France had also preceded it, in which we were also good in proportion. With the victory over Italy we got a great psychological boost, even though we were not as good as on the first day. In the third game against Spain, it is perhaps the best image I have, because at half-time we were ahead and, in fact, because we were very good. Until the 32nd minute we were tied. What impressed me the most is that watching all three matches, in none of them did we fear any opponent. This is very important. It's just that in the match against Spain I think that... we were afraid to win in the end, because we didn't believe that we were that good either. As I said before the tournament, I feel a "spark" in the kids and an optimism. We really weren't afraid anywhere. We felt that we were coming to play on equal terms and let the best win. We were not the worst in the tournament and this is evident from the universal applause of all the teams in our mission”.

On the talent at these ages: “If we only stay in this tournament, we will go very far back. The point is to invest in this process. Good “fours” are coming. If there is no development, work, enthusiasm and confidence in this entire age group, we will go back. The day we arrived in Voiron and I saw the bodies of the French and Spanish women, I said “My God, where are we?”. We have an average height of 1.65 and they are 1.85. The height of the Spanish women was 2.05. We as a people are a little behind in terms of height anyway, but we are quite talented. As it turned out in the tournament, we were not inferior individually or tactically, but in strength, height and athleticism. So we have to find ways to exploit our strength”.

On the difficulty of selecting children at this age in a pool of which he does not have much insight: “This year this has changed for the better, at least in terms of the girls. This year the federal coaches have been appointed very early. I think we succeeded and we had a complete picture of the girls. I am with Pantelis Kalogeropoulos, who had started very early, earlier than me, and really had at least a 95% picture of the children. My involvement with the infrastructure in previous years helped me, so I had a picture. From May onwards we were with a suitcase in hand, the Federation told us to go wherever we wanted, see whatever we wanted, ask for anything. We went to Crete twice, Thessaloniki four times, we went all over Greece. At these ages we have a complete picture, which is why I insist that next year we will see a much better “batch””.

Regarding the competitive details that must be worked on from a young age in order for an athlete to change level: “If we do not start from these age groups, there will be gaps. I see that we have started to make steps forward in the area of the gymnast. The term of the gymnast in Greece has now started to appear and in these countries it is the first concern. I was in Kronos for years, we did not have a gymnast in the previous four years, this year we had and saw a huge step-up from September to April. If all this is not the rule and is only the exception, we will not move forward. If we do not change all the small details that make the athlete enter another level, we will say that he was a talent and stopped at 16-17. All of this concerns the psychologist, the nutritionist, the facilities, the trainer. It’s not just the coach. I was very impressed that France and Spain had 10 people on a mission. They did individual training even in the warm-up. We had a shooter in the National Team, Housela, who scored several three-pointers and the coach of the Spanish National Team told me: “We haven’t seen shooters like that in the last two years”. In Greece, we don’t have a problem in basketball, but in very simple things that we have started to pay great attention to now”.

*** Ανδρεοπούλου: «Τα κορίτσια δε φοβήθηκαν κανέναν αντίπαλο»

Η προπονήτρια της Εθνικής Παγκορασίδων, Κατερίνα Ανδρεοπούλου, «φιλοξενήθηκε» στην εκπομπή «Άμεσο Ριπλέι» του EOK WebRadio και ανάλυσε όλα όσα είδε στο «Τουρνουά Φιλίας» στη Γαλλία.

Αναλυτικά είπε:

Για την εικόνα της Εθνικής Παγκορασίδων στο «Τουρνουά Φιλίας»: «Ήταν εξαιρετική εμπειρία. Δεν είναι εξαιρετική γιατί κάναμε τη νίκη επί της Ιταλίας. Ναι, αυτό ακούγεται και μετράει, αλλά η γενική μας εικόνα ήταν πάρα πολύ καλή, καλύτερη κι απ’ ό,τι πιστεύαμε. Μέρα με τη μέρα βελτιωνόμασταν από παιχνίδι σε παιχνίδι. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Η καλύτερή μας εμφάνιση ήρθε στο τρίτο ματς με την Ισπανία. Παρ’ ότι κερδίσαμε την Ιταλία, σε εκείνο το ματς ήμασταν πάρα πολύ “μαγκωμένες”, δεν ήμασταν καλά επιθετικά. Είχε προηγηθεί και το ματς με τη Γαλλία, στο οποίο επίσης ήμασταν καλοί τηρουμένων των αναλογιών. Με τη νίκη επί της Ιταλίας πήραμε πολύ μεγάλη ψυχολογική ώθηση, παρ’ όλο που δεν ήμασταν το ίδιο καλοί με την πρώτη μέρα. Στο τρίτο παιχνίδι με την Ισπανία είναι ίσως η πιο ωραία εικόνα που έχω, γιατί στο ημίχρονο ήμασταν μπροστά και, μάλιστα, γιατί ήμασταν εμείς πολύ καλοί. Μέχρι το 32’ ήμασταν στην ισοπαλία. Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι πως βλέποντας και τα τρία ματς, σε κανένα δε φοβηθήκαμε κανέναν αντίπαλο. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Απλά στο ματς με την Ισπανία νομίζω ότι… φοβηθήκαμε να κερδίσουμε στο τέλος, γιατί δεν πιστεύαμε ούτε εμείς ότι είμαστε τόσο καλοί. Όπως είχα πει πριν το τουρνουά, νιώθω μια “σπίθα” στα παιδιά και μια αισιοδοξία. Πραγματικά δε φοβηθήκαμε πουθενά. Νιώσαμε ότι ερχόμαστε για να παίξουμε στα ίσα και ο καλύτερος ας κερδίσει. Δεν ήμασταν οι χειρότεροι στο τουρνουά και αυτό φαίνεται απ’ το καθολικό χειροκρότημα όλων των ομάδων στην αποστολή μας».

Για το ταλέντο σε αυτές τις ηλικίες: «Αν μείνουμε μόνο σε αυτό το τουρνουά, θα πάμε πάρα πολύ πίσω. Το θέμα είναι να επενδύσουμε σε αυτήν τη διαδικασία. Έρχονται καλές “φουρνιές”. Αν σε όλη αυτήν την ηλικιακή ομάδα δεν υπάρξει εξέλιξη, δουλειά, ενθουσιασμός και εμπιστοσύνη, θα πάμε πίσω. Τη μέρα που φτάσαμε στο Βουαρόν και είδα τα σώματα Γαλλίδων και των Ισπανίδων, είπα “Χριστέ μου, πού είμαστε;”. Εμείς έχουμε μέσο όρο στο ύψος το 1.65 και εκείνοι το 1.85. Η ψηλή των Ισπανίδων ήταν 2.05. Εμείς έτσι κι αλλιώς ως λαός είμαστε λίγο πιο πίσω στο θέμα ύψους, αλλά είμαστε αρκετά ταλαντούχοι. Όπως φάνηκε στο τουρνουά, δεν υστερούσαμε ατομικά ή τακτικά, αλλά σε δύναμη, ύψη και αθλητικότητα. Οπότε πρέπει να βρούμε τρόπους να εκμεταλλευτούμε τη δύναμή μας».

Για τη δυσκολία επιλογής παιδιών σε αυτήν την ηλικία σε μια δεξαμενή απ’ τη οποία δεν έχει μεγάλη εικόνα: «Φέτος έχει αλλάξει προς το καλύτερο αυτό, τουλάχιστον ως προς τα κορίτσια. Φέτος οι ομοσπονδιακοί προπονητές έχουν οριστεί από πάρα πολύ νωρίς. Νομίζω ότι καταφέραμε και είχαμε πλήρη εικόνα των κοριτσιών. Είμαι μαζί με τον Παντελή Καλογερόπουλο, ο οποίος είχε ξεκινήσει από πολύ νωρίς, νωρίτερα από εμένα, και πραγματικά είχε τουλάχιστον στο 95% εικόνα των παιδιών. Εμένα με βοήθησε η ενασχόλησή μου με τις υποδομές τα προηγούμενα χρόνια, οπότε είχα μια εικόνα. Απ’ τον Μάιο και μετά ήμασταν με μια βαλίτσα στο χέρι, η Ομοσπονδία μάς είπε να πάμε όπου θέλουμε, να δούμε ό,τι θέλουμε, να ζητήσουμε οτιδήποτε. Πήγαμε δύο φορές στην Κρήτη, τέσσερις στη Θεσσαλονίκη, πήγαμε σε όλη την Ελλάδα. Σε αυτές τις ηλικίες έχουμε πλήρη εικόνα, γι’ αυτό και επιμένω πως θα δούμε την επόμενη χρονιά πολύ καλύτερη “φουρνιά”».

Για τις αγωνιστικές λεπτομέρειες που πρέπει να δουλεύονται από μικρή ηλικία ώστε να αλλάξει επίπεδο ένας αθλητής: «Αν δεν ξεκινήσουμε από αυτές τις ηλικιακές ομάδες, θα υπάρξουν κενά. Εγώ διαπιστώνω ότι έχουμε αρχίσει να κάνουμε βήματα μπροστά στο κομμάτι του γυμναστή. Ο όρος του γυμναστή στην Ελλάδα τώρα έχει αρχίσει και εμφανίζεται και σε αυτές τις χώρες είναι το πρώτο μέλημα. Εγώ ήμουν χρόνια στον Κρόνο, δεν είχαμε γυμναστή την προηγούμενη τετραετία, φέτος είχαμε και είδαμε ένα τεράστιο step-up από Σεπτέμβρη μέχρι Απρίλη. Αν όλα αυτά δεν είναι ο κανόνας και είναι μόνο η εξαίρεση δε θα πάμε μπροστά. Αν δεν αλλάξουμε όλες τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τον αθλητή να μπαίνει σε ένα άλλο επίπεδο, θα λέμε ότι ήταν ταλέντο και σταμάτησε στα 16-17. Όλα αυτά αφορούν τον ψυχολόγο, τον διατροφολόγο, τις εγκαταστάσεις, τα facilities, τον γυμναστή. Δεν είναι μόνο ο προπονητής. Εμένα με εντυπωσίασε πολύ ότι η Γαλλία και η Ισπανία είχαν 10 άτομα αποστολή. Έκαναν ατομική προπόνηση ακόμη και στο ζέσταμα. Εμείς είχαμε μια σουτέρ στην Εθνική, τη Χουσελά, η οποία σκόραρε αρκετά τρίποντα και η προπονήτρια της Εθνικής Ισπανίας μού είπε: “Εμείς τέτοια σουτέρ δεν έχουμε ξαναδεί την τελευταία διετία”. Στην Ελλάδα, λοιπόν δεν έχουμε πρόβλημα στο μπάσκετ, αλλά σε πολύ απλά πράγματα στα οποία έχουμε αρχίσει και δίνουμε μεγάλη σημασία πλέον».

Πηγή: SDNA.gr