Γιάνκοβιτς: «Ζηλεύω αυτό που γίνεται στον Παναθηναϊκό, λάθος μου που έφυγα - Δεν είναι μακριά το τέλος της καριέρας μου»

Jankovic: “I envy what is happening at Panathinaikos, it was my mistake to leave - The end of my career is not far away”

Read Vlado Jankovic’s statements on Stoiximan GBL’s “Man to Man” podcast.

Vlado Jankovic was a guest on Man to Man Powered Stoiximan and spoke about the years remaining in his career, the mistake of leaving Panathinaikos AKTOR, the (financial) reason he got involved in basketball, the ideal ending at Panionios, but also about his legendary dad, Boban Jankovic.

In detail, what he said:

About the end of his career: “The closer the end of my professional career gets, the further away it is, because I don’t want it to end at all. I live it more intensely, but let’s not hide, it’s not far away. Understanding my body, I think I would have put in two to three more years at this level.”

On his choice to play professional basketball: “At 16 I lost my father, it was a very vulnerable age, but at the same time I lost a stable financial base. Not only was I forced, but it was a matter of survival to play basketball and get paid from such a young age. If I hadn’t played basketball, I think I would have had a very difficult life. When my father died, a lot changed financially. There were problems, loans, debts, so the mindset of a 16-year-old became that of a 36-year-old overnight!”

On the... shadow that covered him because of his dad, Boban: “I had to swallow bitter things many times, through comparisons. The... shadow is big, his injury covered everything. It took me a long time to reach a point where they compared me to what I could do better in basketball than him. He gave me great motivation, I wanted from a young age to stop comparing me. Every player is different.”

On the presence of Avdala, Zougris, Stavrakopoulos at Peristeri Domino’s: “They wanted to invest in young kids. This didn’t happen in the past. You had to go and grab the “veteran” by the throat, be better every day to get to play, that’s how I played basketball. But the kids, to their credit, both of them have responded and are working. I wish other players who come from behind would follow this example. This is what all of us in the basketball world want. I would love it if a 17-18-19 year old kid came and overtook me. What Peristeri did with Avdala and Zougris, we must highlight. Peristeri supported the plan it had, but both players supported it”.

On the repressed part of his career: “The year I decided to leave Panathinaikos. There were discussions to stay and I think I ended up making a mistake, to leave. It is something that I regret, but unfortunately in life you have to suffer many times, to learn. I am happy with what I have done until I am 35, because what I have not done I can teach to the next ones and what I have done, I can show them”.

On the three years at Panathinaikos: “Magical experience. I was given the opportunity to play as a teammate and opponent with people I had on posters in my room. One of them was Andrei Kirilenko and I think I was complete as a player when we played in the CSKA - Panathinaikos series and we went to the jump ball. And I hear Kirilenko say “I’m playing defense on Jankovic”! Now I’m like “hey man, what’s going on now, how am I going to score a basket on him?” I feel very lucky to have played for Panathinaikos, I feel very lucky to have met people like Dimitris Giannakopoulos, who believed in me from a young age and gave me the opportunity to play for his team, so I think I’m only holding onto the positives.”

If he wished he were 15 years younger, seeing Panathinaikos growing again: "I envy what is happening at Panathinaikos in a positive sense. It's great that Panathinaikos exists, but also Olympiacos, we shouldn't forget them. There is an immediate sell-out, there are exceptional things happening, the transformation of Panathinaikos, the stadium, the Euroleagues. Two teams that I expected from the beginning of the season to be 1-2. I would like to be a new kid and have the motivation to play for these two teams, because I have a Greek passport! The kids don't know that they can be given a chance to play for one of these two teams because all they have to do is put in the hours." As for Panionios, and if it was the ideal ending to his career: "He returned to where he belongs. I wish there was a stadium in Nea Smyrni, it would be... a furnace. And I'm sure that Giorgos Koutelakis will "push" it to be done faster. It was missing from the category. It's in my heart, I'm a Panionios fan. I don't hide it and I've never hidden it.

Anyone who has played for a team for many years wants to end there. When the team was in the Second National League, I told them to go play. And in A2 the same. And this year I asked to go play. So I don't know if it's right from a business perspective, but because there is romance and love for this team, I've sought to return and yes, it's ideal to end my career there. "

If he has kept any material from his father: "I have a cross of his, a Red Star shirt and a Panionios shirt. I also have an old toiletry bag of his. But in the warehouse I have many cassettes with about 40 of his matches. Mainly from Panionios and Red Star. But I also have one who has scored 40 points in Lottomatica Roma".

The advice he gave him: "There are many pieces of advice he has given me, but one that I keep and that helps me in many things in my life is that when you start something, look to finish it, whether with success or failure. He has shown me things, with his life, the process with the injury, the friendships that left because they saw that his condition was not improving. In general, the things that are, you know, sad and difficult, but these make you stronger".

*** Γιάνκοβιτς: «Ζηλεύω αυτό που γίνεται στον Παναθηναϊκό, λάθος μου που έφυγα - Δεν είναι μακριά το τέλος της καριέρας μου»

Διαβάστε τις δηλώσεις του Βλάντο Γιάνκοβιτς στο podcast «Man to Man» της Stoiximan GBL.

Ο Βλάντο Γιάνκοβιτς φιλοξενήθηκε στο Man to Man Powered Stoiximan και μίλησε για τα χρόνια που απομένουν στην καριέρα του, για το λάθος της αποχώρησης από τον Παναθηναϊκό AKTOR, τον (οικονομικό) λόγο που ασχολήθηκε με το μπάσκετ, το ιδανικό φινάλε στον Πανιώνιο, αλλά και για τον θρυλικό μπαμπά του, τον Μπόμπαν Γιάνκοβιτς.

Αναλυτικά όσα δήλωσε:

Για το τέλος της καριέρας του: «Όσο πλησιάζει το τέλος της επαγγελματικής μου καριέρας, τόσο πιο πολύ μακριά είναι, γιατί δε θέλω να τελειώσει με τίποτα. Το ζω πιο έντονα, αλλά ας μη κρυβόμαστε, δεν είναι μακριά. Καταλαβαίνοντας το σώμα μου νομίζω ότι θα έβαζα δύο με τρία χρόνια ακόμα σε αυτό το επίπεδο».

Για την επιλογή του να παίξει επαγγελματικό μπάσκετ: «Στα 16 έχασα τον πατέρα μου, ήταν μία πολύ ευάλωτη ηλικία, αλλά παράλληλα έχασα και μία σταθερή οικονομική βάση. Όχι μόνο αναγκάστηκα, αλλά ήταν θέμα επιβίωσης το να παίξω μπάσκετ και να αμείβομαι από τόσο νεαρή ηλικία. Αν δεν έπαιζα μπάσκετ, νομίζω ότι θα είχα μία πολύ δύσκολη ζωή. Με το που πέθανε ο πατέρας μου, πολλά άλλαξαν στο οικονομικό κομμάτι. Υπήρχαν προβλήματα, δάνεια, χρέη, οπότε το mindset ενός 16χρονου, έγινε ενός 36χρονου σε μία νύχτα!».

Για τη... σκιά που τον σκέπαζε λόγω του μπαμπά του, Μπόμπαν: «Χρειάστηκε να καταπιώ πολλές φορές πικρά πράγματα, μέσα από συγκρίσεις. Η... σκιά είναι μεγάλη, ο τραυματισμός του σκέπαζε τα πάντα. Χρειάστηκα αρκετό καιρό για να μπορώ να φτάσω σε ένα σημείο να με συγκρίνουν στο τι μπορώ να κάνω μπασκετικά καλύτερα απ' αυτόν. Μου έδωσε μεγάλο κίνητρο, ήθελα από μικρή ηλικία να πάψουν να με συγκρίνουν. Ο κάθε παίκτης είναι διαφορετικός».

Για την παρουσία των Αβδάλα, Ζούγρη, Σταυρακόπουλου στο Περιστέρι Domino’s: «Ήθελαν να επενδύσουν στα νέα παιδιά. Παλιά δε γινόταν αυτό. Έπρεπε να πας να πιάσεις το “βετεράνο” από το λαιμό, να είσαι κάθε μέρα καλύτερος για να φτάσεις να παίζεις, εγώ έτσι έπαιξα μπάσκετ. Αλλά τα παιδιά προς τιμήν τους και ο ένας και ο άλλος έχουν ανταποκριθεί και δουλεύουνε. Μακάρι αυτό το παράδειγμα να το πάρουν και άλλοι παίκτες που έρχονται από πίσω. Αυτό θέλουμε όλοι όσοι είμαστε στο χώρο του μπάσκετ. Θα το αγαπούσα αν ένα παιδί 17-18-19 ετών, ερχόταν και με προσπερνούσε. Αυτό που έκανε το Περιστέρι με τον Αβδάλα και τον Ζούγρη, πρέπει να το κάνουμε highlight. Το Περιστέρι στήριξε το πλάνο που είχε, αλλά και οι δύο παίκτες το στήριξαν».

Για το απωθημένο της καριέρας του: «Η χρόνια που αποφάσισα να φύγω του Παναθηναϊκό. Υπήρχαν συζητήσεις για να μείνω και νομίζω ότι κατέληξα να κάνω ένα λάθος, να αποχωρήσω. Είναι κάτι το οποίο και το μετανιώνω, αλλά δυστυχώς στη ζωή πρέπει να πάθεις πολλές φορές, για να μάθεις. Είμαι ευχαριστημένος με όσα έχω κάνει μέχρι τα 35 μου, γιατί αυτά που δεν έχω κάνει μπορώ να τα διδάξω στους επόμενους και αυτά που έχω κάνει, μπορώ να τα δείξω».

Για την τριετία στον Παναθηναϊκό: «Μαγική εμπειρία. Μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω συμπαίκτης και αντίπαλος με άτομα που είχα σε πόστερ στο δωμάτιο μου. Ένας απ' αυτούς ήταν ο Αντρέι Κιριλένκο και νομίζω ότι ολοκληρώθηκα σαν παίκτης όταν παίξαμε στη σειρά ΤΣΣΚΑ - Παναθηναϊκόσ και πάμε στο τζάμπολ. Και ακούω τον Κιριλένκο να λέει “παίζω άμυνα στον Γιάνκοβιτς”! Τώρα λέω “ρε φίλε, τι γίνεται τώρα, πώς θα του βάλω καλάθι;” Νιώθω πάρα πολύ τυχερός που έπαιξα στον Παναθηναϊκό, νιώθω πάρα πολύ τυχερός που γνώρισα ανθρώπους όπως είναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ο οποίος με πίστεψε από νεαρή ηλικία και μου δόθηκε ευκαιρία να παίξω στην ομάδα του οπότε νομίζω ότι κρατάω μόνο τα θετικά». 

Αν θα ήθελε να είναι 15 χρόνια μικρότερος βλέποντας τον Παναθηναϊκό που γιγαντώνεται ξανά: «Αυτό που γίνεται στον Παναθηναϊκό, το ζηλεύω με τη θετική έννοια. Είναι ωραία που υπάρχει ο Παναθηναϊκός, αλλά και ο Ολυμπιακός, δεν πρέπει να τον ξεχνάμε. Υπάρχει άμεσο sold out, υπάρχουν εξαιρετικά πράγματα που γίνονται, η μεταμόρφωση του Παναθηναϊκού, το γήπεδο, οι Ευρωλίγκες. Δύο ομάδες που περίμενα από την αρχή της σεζόν ότι θα είναι στο 1-2. Θα ήθελα να είμαι νέο παιδί και να έχω κίνητρο να παίξω σε αυτές τις δύο ομάδες, γιατί έχω το ελληνικό διαβατήριο! Τα παιδιά δεν το ξέρουν, ότι μπορεί να τους δοθεί μία ευκαιρία να παίξουν σε μία απ' αυτές τις δύο ομάδες γιατί το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να βάλουν τις ώρες».

Για τον Πανιώνιο και αν ήταν το ιδανικό φινάλε στην καριέρα του: «Επέστρεψε εκεί που του αρμόζει. Μακάρι να υπήρχε το γήπεδο στη Νέα Σμύρνη, θα ήταν... καμίνι. Και είμαι σίγουρος ότι ο Γιώργος Κουτελάκης θα το “σπρώξει” για να γίνει πιο γρήγορα. Έλειπε από την κατηγορία. Είναι στην καρδιά μου, είμαι Πανιώνιος. Δεν το κρύβω και δεν το έκρυψα ποτέ.

Όποιος έχει παίξει σε μία ομάδα πολλά χρόνια, εκεί θέλει να τελειώσει. Όταν η ομάδα ήταν στη Β' Εθνική, τους είπα να πάω να παίξω. Και στην Α2 το ίδιο. Και φέτος ζήτησα να πάω να παίξω. Οπότε δεν ξέρω αν είναι σωστό επιχειρηματικά, αλλά επειδή υπάρχει ο ρομαντισμός και η αγάπη προς αυτή την ομάδα, έχω επιδιώξει να γυρίσω και ναι είναι ιδανικό να κλείσω την καριέρα μου εκεί».

Αν έχει κρατήσει κάτι υλικό από τον πατέρα του: «Έχω έναν σταυρό του, μια μπλούζα του Ερυθρού Αστέρα και μία του Πανιωνίου. Έχω και ένα παλιό νεσέσέρ του. Αλλά στην αποθήκη έχω πολλές κασέτες με περίπου 40 αγώνες του. Κατά κύριο λόγο από Πανιώνιο και Ερυθρό Αστέρα. Αλλά έχω και έναν που έχει βάλει 40 πόντους στη Λοτομάτικα Ρόμα».

Η συμβουλή που του έδωσε: «Είναι πολλές οι συμβουλές που μου έχει δώσει, αλλά μία που την κρατάω και με βοηθάει σε πολλά πράγματα στη ζωή μου είναι ότι όταν ξεκινήσει κάτι, κοίτα να το τελειώσεις, είτε με επιτυχία, είτε με αποτυχία. Μου έχει δείξει πράγματα, με τη ζωή του, η διαδικασία με τον τραυματισμό, οι φιλίες που έφευγαν γιατί έβλεπαν ότι δεν καλυτερεύει η κατάσταση του. Γενικά τα πράγματα, τα οποία είναι ξέρεις στενάχωρα και δύσκολα, αλλά αυτά σε κάνουν να δυναμώνεις».

Πηγή: SportFM.gr