Φέργκιουσον: «Τρόμαξα όταν έχασα τη φωνή μου» (vid)

Ferguson: "I was scared when I lost my voice" (vid)

On the occasion of the release of the documentary about his life, Sir Alex Ferguson spoke about the dramatic adventure he had with his health.

"Never Give In" will be released on May 27, with the emblematic Manchester United manager giving a lengthy interview to the Guardian newspaper, referring to some very strong moments he lived through.

Sir Alex spoke of the dramatic health adventure that brought him one step away from death, expressing his fears of losing his memory and voice.

At the same time, he referred brilliantly to the letters he sent to his own people, wanting to say goodbye to them, as he thought that he might not be able to see them again, while talking about his coaching course, stating that he did not believe that United could do upset against Bayern Munich in the 1999 Champions League final.

His interview in detail:

"It was a big concern for me. It happened after an operation, where I lost my voice. It was the scariest part. I knew I was alive, but I started thinking, 'Are they telling me the truth?' The operation was successful, but you feel lonely. It can be scary. When I lost my voice, I thought, 'I was never told that could happen. A quiz? Will you test my memory?

"As a coach, you depend on the memory. You see games today where the coaches score during the game. I never did. I was always dependent on my memory and when I went to the locker room it was very strong for me. I can not understand why a coach keeps notes in a game. To lower your head to write and miss a goal?

The speech therapist came every day and it was great. He made me write down all the names of my family and my players. Then he started the animals, the fish, the birds, to see if I could remember their names. Gradually my voice came back. But the most important thing was that my memory was OK. He made me write letters. I wrote in Kathi that, at that point, I was writing bird carvings.

"She is OK. Both on and off the field. A press conference can cost you your job. But Steven's press conferences are fantastic. He is calm, organized, gives the right answers. It is top notch because it is an art.

We made huge leaps in the infrastructure departments. Matt Busby had reorganized the club with fantastic young players. I wanted to do the same. People have an opinion about United with players like Cristiano Ronaldo and Roy Keane. But the spirit of the club in my day was the young players, David Beckham, Ryan Giggs, Paul Scholes, the Neville brothers.

I knew we were on the right track, I just needed support from the administration. And time. But it was very important that a team of fans came to training every day. One was a former postman, Norman Williamson. He was a fanatic and told me: ‘You will do well my child. You are doing the right thing. ' It was great to have him support you. He and his friends were fantastic.

In December 1989 I did not win a game. We lost every game or drew. The draw of the 3rd round of the English Cup is coming. Away from home, Nottingham. Oh my god! Probably the best cup team in the country, under Brian Clough. We went there and today's fans would find it difficult to name the players, because we had a lot of injuries. But do you know who won the game? The fans. Their support was incredible. During the race we were urged to win and we won. Everything changed.

When you lose a number of games and the fans raise banners ‘3 years of excuses and we still suck. Goodbye Fergie, you look at where things are going. I was sure the workouts were ok. I thought my relationship with the players was okay. Bobby Charlton would come and say, 'Don't worry, you'll be OK.'

There was a support system, but in the press some journalists were tough. There was one who worked for Sunday People. When we won the cup in 1990, he said: ‘You proved that you can win a cup. Return to Scotland. ' You should not look at the media. Some of them say that I am a great genius. Ignore them.

At United, the best players were mentally tough. Ronaldo was tough, like old shoes. It was obvious he was going to be a big player because he had it in his head. We also played a role, because Eric Harrison, the coach at the academies, was making it difficult for the youngsters. He said ‘if you do not have spiritual strength, you will not succeed in the first group.

I was thinking what I had said to my players: 'You had a great year'. But then we won! "

*** Φέργκιουσον: «Τρόμαξα όταν έχασα τη φωνή μου» (vid)

Με αφορμή την κυκλοφορία του ντοκιμαντέρ για τη ζωή του, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον μίλησε για την δραματική περιπέτεια που είχε με την υγεία του.

Φέργκιουσον με τίτλο «Never Give In» κυκλοφορεί στις 27 Μαΐου, με τον εμβληματικό προπονητή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να παραχωρεί μεγάλη συνέντευξη στην εφημερίδα «Guardian», αναφερόμενος σε πολύ δυνατές στιγμές που έζησε.

Ο Σερ Άλεξ μίλησε για τη δραματική περιπέτεια υγείας που τον έφερε ένα βήμα από τον θάνατο, εκφράζοντας τους φόβους που είχε για την απώλεια της μνήμης και της φωνής του.

Παράλληλα, αναφέρθηκε με γλαφυρό τρόπο στα γράμματα που έστελνε στους δικούς του ανθρώπους, θέλοντας έτσι τους αποχαιρετήσει, καθώς θεωρούσε ότι μπορεί να μην καταφέρει να τους ξαναδεί, ενώ μίλησε για την προπονητική του πορεία, δηλώνοντας ότι δεν πίστευε ότι η Γιουνάιτεντ μπορούσε να κάνει την ανατροπή απέναντι στη Μπάγερν Μονάχου στον τελικό του Champions League το 1999.

Αναλυτικά η συνέντευξή του:

«Ήταν μία μεγάλη ανησυχία για μένα. Συνέβη έπειτα από μία εγχείρηση, όπου έχασα τη φωνή μου. Ήταν το πιο τρομακτικό μέρος. Ήξερα ότι ήμουν ζωντανός, αλλά άρχισα να σκέφτομαι: ‘Μου λένε την αλήθεια;’ Η εγχείρηση ήταν επιτυχημένη, αλλά νιώθεις μοναξιά. Μπορεί να γίνει τρομακτικό. Όταν έχασα τη φωνή μου, σκέφτηκα: ‘Δεν μου είπαν ποτέ ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Ένα κουίζ; Θα τεστάρεις τη μνήμη μου;

«Ως προπονητής, εξαρτάσαι απ’ τη μνήμη. Βλέπεις παιχνίδια σήμερα όπου οι προπονητές σημειώνουν κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ποτέ δεν το έκανα. Πάντα εξαρτιώμουν απ’ τη μνήμη μου και όταν πήγαινα στα αποδυτήρια ήταν πολύ δυνατή για μένα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ένας προπονητής κρατά σημειώσεις σε ένα παιχνίδι. Να κατεβάζεις το κεφάλι για να γράψεις και να χάσεις ένα γκολ;

Η λογοθεραπευτής ερχόταν κάθε μέρα και ήταν σπουδαία. Με έβαζε να γράφω όλα τα ονόματα της οικογένειάς μου και των παικτών μου. Μετά άρχισε τα ζώα, τα ψάρια, τα πουλιά, για να δει αν θυμάμαι τις ονομασίες τους. Σταδιακά η φωνή μου επανήλθε. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα ήταν ότι η μνήμη μου ήταν ΟΚ. Με έβαλε να γράφω γράμματα. Έγραψα στην Κάθι που, σε εκείνο το σημείο, έγραφα ορνιθοσκαλίσματα.

«Τα πήγε περίφημα. Τόσο εντός όσο κι εκτός γηπέδου. Μία συνέντευξη Τύπου μπορεί να σου κοστίσει τη δουλειά. Όμως οι συνεντεύξεις Τύπου του Στίβεν είναι φανταστικές. Είναι ήρεμος, συγκροτημένος, δίνει τις σωστές απαντήσεις. Είναι κορυφαίος, επειδή είναι τέχνη.

Κάναμε τεράστια άλματα στα τμήματα υποδομής. Ο Ματ Μπάσμπι είχε αναδιοργανώσει το σύλλογο με φανταστικούς νεαρούς ποδοσφαιριστές. Ήθελα να κάνω το ίδιο. Ο κόσμος έχει άποψη για τη Γιουνάιτεντ με παίκτες όπως ο Κριστιάνο Ρονάλντο και ο Ρόι Κιν. Αλλά το πνεύμα του συλλόγου στην εποχή μου ήταν οι νεαροί παίκτες, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο Ράιαν Γκιγκς, ο Πολ Σκόουλς, οι αδερφοί Νέβιλ.

Ήξερα ότι ήμασταν στο σωστό δρόμο, απλά χρειαζόμουν στήριξη απ’ τη διοίκηση. Και χρόνο. Αλλά ήταν πολύ σημαντικό που μία ομάδα φιλάθλων ερχόταν κάθε μέρα στην προπόνηση. Ένας ήταν πρώην ταχυδρόμος, ο Νόρμαν Γουίλιαμσον. Ήταν φανατικός και μου έλεγε: ‘Θα πάτε καλά παιδί μου. Κάνεις το σωστό’. Ήταν σπουδαίο να τον έχεις να σε στηρίζει. Αυτός κι οι φίλοι του ήταν φανταστικοί.

Τον Δεκέμβριο του 1989 δεν κέρδισα παιχνίδι. Χάσαμε κάθε παιχνίδι ή φέραμε ισοπαλία. Έρχεται η κλήρωση του 3ου γύρου του Κυπέλλου Αγγλίας. Εκτός έδρας, Νότιγχαμ. Θεέ μου! Ίσως η καλύτερη ομάδα κυπέλλου στη χώρα, υπό τον Μπράιαν Κλαφ. Πήγαμε εκεί και οι σημερινοί φίλαθλοι θα δυσκολεύονταν να ονοματίσουν τους παίκτες, επειδή είχαμε πολλούς τραυματισμούς. Αλλά ξέρεις ποιος κέρδισε το παιχνίδι; Οι φίλαθλοι. Η στήριξή τους ήταν απίστευτη. Κατά τη διάρκεια του αγώνα μας προέτρεπαν να νικήσουμε και νικήσαμε. Άλλαξαν τα πάντα.

Όταν χάνεις έναν αριθμό παιχνιδιών και οι φίλαθλοι σηκώνουν πανό ‘3 χρόνια δικαιολογίες και ακόμα είμαστε χάλια. Αντίο Φέργκι’, εξετάζεις πού πηγαίνουν τα πράγματα. Ήμουν βέβαιος ότι οι προπονήσεις ήταν εντάξει. Θεωρούσα ότι η σχέση μου με τους παίκτες ήταν εντάξει. Ο Μπόμπι Τσάρλτον ερχόταν και μου έλεγε ‘μη σε νοιάζει, θα είσαι ΟΚ’.

Υπήρχε ένα σύστημα στήριξης, αλλά στον Τύπο ορισμένοι δημοσιογράφοι ήταν σκληροί. Υπήρχε ένας που δούλευε στη Sunday People. Όταν πήραμε το κύπελλο το 1990, είπε: ‘Απέδειξες ότι μπορείς να κερδίσεις ένα κύπελλο. Γύρνα στη Σκωτία’. Δεν θα πρέπει να κοιτάς τα ΜΜΕ. Μερικά από αυτά λένε ότι είμαι σπουδαία ιδιοφυΐα. Αγνόησέ τα.

Στη Γιουνάιτεντ, οι καλύτεροι παίκτες ήταν πνευματικά σκληροί. Ο Ρονάλντο ήταν σκληρός, σαν παλιά παπούτσια. Ήταν φανερό ότι θα γινόταν μεγάλος παίκτης, επειδή το είχε στο κεφάλι του. Παίξαμε ρόλο κι εμείς, επειδή ο Έρικ Χάρισον, ο προπονητής στις ακαδημίες, δυσκόλευε τους νεαρούς. Έλεγε ‘αν δεν έχεις πνευματική ισχύ, δεν θα τα καταφέρεις στην πρώτη ομάδα. 

Σκεφτόμουν αυτό που είχα πει στους παίκτες μου: ‘Είχατε μια σπουδαία χρονιά’. Αλλά μετά κερδίσαμε!»

Πηγή: To10.gr