Η άγνωστη διεκδίκηση Ολυμπιακών Αγώνων από την Αθήνα

Ποιος άραγε από εμάς τους πολίτες γνωρίζει ότι η Ελλάδα, ή αν προτιμάτε η Αθήνα καλύτερα, υπήρξε υποψήφια Ολυμπιακή Πόλη και μία ακόμα φορά, πέρα από τις ήδη γνωστές διοργανώσεις του 1996 και του 2004;

Ελάχιστοι, είναι βέβαιο. Ακόμα και όταν διεκδικούσαμε τις ανωτέρω δύο Ολυμπιακές διοργανώσεις και τα σχετικά αφιερώματα από τα ΜΜΕ και τους διάφορους φορείς, κρατικούς ή μη, απασχολούσαν έντονα το κοινό, δεν υπήρχαν αναφορές.
Η Ελλάδα λοιπόν διεκδίκησε και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1944, οι οποίοι τελικά, λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν έγιναν ποτέ.
Και η ιστορία αυτής της διεκδίκησης χάθηκε στα ερείπια του πολέμου και στη λήθη του χρόνου.

Τάσος Παπαχρήστου

Αλλωστε, η πατρίδα μας αλλά και οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, πλην ελαχίστων, ακόμα έγλυφαν τις πληγές τους.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Η Αθήνα διοργάνωσε τους Α΄ σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1896, τους αγώνες αναβίωσης του θεσμού, με μία απλή απόφαση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, που έδωσε το πρώτο χρίσμα Ολυμπιακής Πόλης στην ιστορία στην ελληνική πρωτεύουσα.
Το Παρίσι, λόγω καταγωγής του Πιερ ντε Κουμπερτέν, ήθελε τη φιλοξενία των αγώνων, αλλά όχι και ο Γάλλος βαρώνος, που γνώριζε άριστα ότι η αναβίωση και η αναγέννησή τους μόνον από την Ελλάδα θα μπορούσαν να έχουν και πάλι σημείο εκκίνησης.
Το 1906 οι Ελληνες οργάνωσαν τους Μεσοολυμπιακούς Αγώνες, δηλαδή μία διοργάνωση που είχε αποφασιστεί να διεξάγεται πάντα στην Αθήνα, στο μέσον δυο Ολυμπιακών διοργανώσεων.
Ακόμα και σήμερα, και παρά τις πιέσεις ακόμα και της Ενωσης Ιστορικών Ολυμπιακών Αγώνων, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) δεν αναγνωρίζει ως επίσημη τη διοργάνωση του 1906, παρά το υψηλό οργανωτικό επίπεδο.
Δεν την κατέταξε ποτέ στη σειρά αρίθμησης των Ολυμπιακών Αγώνων.
Οι Ελληνες είχαν μείνει τότε με την εντύπωση ότι ο θεσμός θα διεξάγεται πάντα στην Αθήνα. Λανθασμένη πέρα ως πέρα, όπως αποδείχθηκε, αυτή η εκτίμηση, που δεν έλαβε ως ιδέα σάρκα και οστά ούτε και όταν ακόμα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπέβαλε στη ΔΟΕ, με αφορμή το πολιτικό μποϊκοτάζ των αγώνων της Μόσχας το 1980, την επίσημη πρόταση περί μόνιμης διεξαγωγής τους στην Ελλάδα, με την οικονομική συνεισφορά όλων των χωρών του κόσμου για την ανέγερση μονίμων αθλητικών εγκαταστάσεων.
Το 1939 η Ελλάδα κυβερνάται από τη δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά.
Η όρεξή μας επανέρχεται και με συνοπτικές διαδικασίες η Αθήνα υποβάλλει υποψηφιότητα ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων του 1944.
Οι φόβοι έκρηξης ενός παγκόσμιου πολέμου υπήρχαν, το κλίμα ήταν προκλητικά πολεμικό, κυρίως στην Ευρώπη.
Ωστόσο η ΔΟΕ έπρεπε να αποφασίσει. Ετσι, στις 9 Ιουνίου 1939, στην 38η σύνοδό της στο Λονδίνο, εξετάζει τις υποψηφιότητες, και όχι βέβαια τους φακέλους -που δεν υπήρχαν τότε-, οκτώ πόλεων.
Είναι το Λονδίνο, η Αθήνα, η Λοζάννη, το Ελσίνκι, η Ρώμη του Μουσολίνι, το Ντιτρόιτ, η Βουδαπέστη και το Μοντρεάλ.
Το Λονδίνο αναδεικνύεται με 20 ψήφους Ολυμπιακή Πόλη του 1944. Ακολουθούν οι: Ρώμη 11 ψήφοι, Ντιτρόιτ 2, Λοζάννη 1 και χωρίς ψήφο Αθήνα, Βουδαπέστη, Ελσίνκι, Μόντρεαλ.
Οι ψηφοφορίες
Στις 18 Σεπτεμβρίου 1990, στο Τόκιο, η Αθήνα χάνει στο ένας εναντίον ενός από την Ατλάντα τη «χρυσή» Ολυμπιάδα του 1996, όταν και θα συμπληρώνονταν τα 100 χρόνια του θεσμού. Η Ατλάντα συγκέντρωσε 51 ψήφους έναντι 35 της Αθήνας, που έφθασε μέχρι τον τελικό με 23 ψήφους στον πρώτο γύρο, 23 στον δεύτερο, 26 στον τρίτο και 30 στον τέταρτο. Υποψήφιες πόλεις ήταν ακόμα το Τορόντο, η Μελβούρνη, το Μάντσεστερ και το Βελιγράδι. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1997, στη Λοζάννη, η Αθήνα κερδίζει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Επικρατεί της Ρώμης με 66 ψήφους έναντι 41, ενώ υπήρξαν ακόμα οι υποψηφιότητες των Κέιπ Τάουν, Στοκχόλμης και Μπουένος Αϊρες.
Μέσω αλληλογραφίας των μελών της ΔΟΕ η ανάθεση στο Λονδίνο το 1948
Τον Μάιο του 1945 ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε στην Ευρώπη και λίγο αργότερα, τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, σε ολόκληρο τον κόσμο. Οπως η ειρήνη, όπως η ζωή, όπως το χαμόγελο, επανήλθαν στην ανθρωπότητα και οι Ολυμπιακοί Αγώνες, που δεν κατάφεραν να επικρατήσουν με την Ολυμπιακή Εκεχειρία των εμπολέμων. Τον Μάρτιο του 1946 η ΔΟΕ αποφασίζει, με αλληλογραφία μεταξύ των μελών της, την ανάθεση του θεσμού για το 1948 και πάλι στο Λονδίνο, χωρίς ψηφοφορία. Αυτήν τη φορά η Αθήνα δεν ήταν υποψήφια. Ούτε και θα μπορούσε να είναι, με τους χιλιάδες νεκρούς και την απέραντη καταστροφή της. Ούτως ή άλλως οι υποψήφιες πόλεις, πλην Λονδίνου, προέρχονταν από χώρες που δεν γνώρισαν καταστροφές στο έδαφός τους. Βαλτιμόρη, Μινεάπολις, Λος Αντζελες, Φιλαδέλφεια από τις ΗΠΑ και Λοζάννη από την ουδέτερη στον πόλεμο Ελβετία. Αποκλήθηκαν ως οι «αγώνες της στέρησης». Περιορισμένες εγκαταστάσεις, μειωμένες μερίδες φαγητού, ελάχιστα ξενοδοχεία, διαφορετική διαμονή ανδρών και γυναικών. Μάλιστα, υπήρξαν χώρες, όπως οι ΗΠΑ, που μετέφεραν αεροπορικώς στο Λονδίνο τρόφιμα για τους αθλητές της Ολυμπιακής τους ομάδας, όπως βούτυρο, κρέας και σαλάτες. Μετείχαν συνολικά 59 κράτη, με 4.104 αθλητές και αθλήτριες (390), σε 17 αθλήματα και 136 αγωνίσματα.
Ματαιώθηκε και η διοργάνωση του 1940 ένεκα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που αρχικά είχε δοθεί στο Τόκιο και μετέπειτα στο Ελσίνκι
Πηγή: Goal