Φουρνιέ: «Μου έλειπε η “φλόγα” και ένιωσα ξανά ζωντανός στον Ολυμπιακό»

Fournier: “I missed the “flame” and I felt alive again at Olympiacos”

Evan Fournier opened the curtain on the second season of Man to Man Powered by Stoiximan and spoke about his year at Olympiacos, the joy of basketball that he found again, but also his desire to complete his career at SEF. In addition, he explained why he immediately adapted to both coach Bartzokas’ system and the Greek way of life.

In detail, the relevant update from GBL and the statements of the French player:

The French star of the champions (does not) compare the French with the Greek fans, but he adores the “generous” Greek cuisine and the culture of the country. He explains the importance of both the athlete's routine and, above all, the family that supports him, his greatest personal virtue, off the court but also the... illusion of pressure in professional sports.

The 33-year-old guard of the "red and whites" remembers the difficulties he faced before leaving the NBA, does not believe that the three-point trend has "overwhelmed" the "from here" side of the Atlantic and predicts that in the future more and more notable players from the American league will choose Europe...

Some excerpts from his interview on the successful Stoiximan GBL podcast:

On the joy of basketball that he found again in Greece: "When I was younger, I was really emotional on the court. I played a lot with emotion. Maybe too much... Playing in the NBA, there are too many games to do that. You’re going to “break down”, you’re going to have crazy ups and downs because you’re experiencing and accepting these emotions. And even though I’m more stoic now, the passion here allowed me to get back into it. It felt great to play with that “flame” and that energy… I missed that. I’m really happy that here I was able to feel alive again!”.

On his adjustment to Greece:

“It was obviously a big change leaving the US, the NBA, having spent almost my entire professional career there, for 12 seasons. Before moving here, we had never been to Greece, so we didn’t know what to expect. We have two kids, so it’s a big change for our family, for me, for my career and everything else. We came with no expectations and obviously the people, the club, everyone treated us extremely well. Everyone tried and clearly made an effort to make us feel good and we are extremely grateful for that.”

On his contract extension and the end of his career at Olympiacos:

“It didn’t take much thought. After the end of the season, my agent and the team had a meeting and they looked into it. This is where I want to be. I want to finish my career here. I don’t know how many years I have left, but this is where I want to stay. This is my home now. So, the decision was very easy.”

On his collaboration with Giorgos Bartzokas:

“I’ve played for a lot of different coaches, a lot of different philosophies and I’m able to adapt to almost everything… Coach Bartzokas is a mastermind! Offensively he’s extremely smart. The way he thinks about the game and his approach is exceptional. I mean he’s team-oriented, which was a big difference from coming from New York, where there was a lot of “isolation” play. You give your best player the ball at all times and you have shooters surrounding him and that was refreshing… It was a very easy transition.”

On the (unwanted) mentor role:

“I don’t see myself as a mentor. I don’t have a role model either. I’m a basketball player. I don’t see myself as a mentor to anyone. If, of course, there’s a player or a younger player who wants to learn and ask questions and is curious about things, then I’d be happy to give my advice. But I’m not one of those who says ‘this is what I did, this is who I am and you’ll listen to me’. It’s great to be a leader just because they notice you.”

On the comparison of French and Greek fans:

You can’t compare it… Greek fans are passionate! I’m not saying that in France we don’t have fans, but it’s not the same, man. Here the team represents more than just a basketball or football team. It’s like… It’s like a family, like a way of life. I was talking to Moos (ed.: Fal) over the summer, because we were watching EuroBasket and how the Greek fans participated and what it meant to them to win that medal. Moos and I won two medals together, two silver, one silver at the Tokyo Olympics and one at EuroBasket 2022. And the reaction of our fans, when we won the medals, was completely different.”

On his… culinary pursuits:

“When you move to a country, you have to embrace the culture, the people… Food is definitely a way to get to know people. Food is great because you can share it and it says a lot about the culture. Greek food is, it is... How can I say this in English? It fulfills you! It is giving. It is not the most refined food, like what we have in some places, like France, but there is a lot of love in the food in Greece and that reflects very well what Greeks are like.”

On the hug with Nan and Juancho who watched last year’s title ceremony:

“The players have respect for each other and we were just competing. The tension rose outside the locker room. On the pitch we play to win, there is no friendship, but when it all ends, even if you don’t like someone, it ends. You say congratulations, whatever, or ‘see you next time’… We are not here to become friends. That’s okay. It’s perfectly fine, but I don’t think there was anything crazy last year from the players’ side.”

On the NBA-Europe comparison:

“There are more and more European stars in the game and more and more people are watching EuroBasket and FIBA ​​events in the U.S.… My first EuroBasket was in 2015 and people there didn’t give a damn then! There’s a bigger pool of people interested in European basketball, there’s probably more money for the teams and American players are looking at the EuroLeague a little bit more… The big names that come to the EuroLeague attract other big names and I think you’re going to start seeing more and more experienced NBA players, who have had remarkable careers in the NBA, coming.”

*** Φουρνιέ: «Μου έλειπε η “φλόγα” και ένιωσα ξανά ζωντανός στον Ολυμπιακό»

Ο Εβάν Φουρνιέ άνοιξε την αυλαία της δεύτερης σεζόν του Man to Man Powered by Stoiximan και μίλησε για την χρονιά στον Ολυμπιακό, τη χαρά του μπάσκετ που ξαναβρήκε, αλλά και την επιθυμία του να ολοκληρώσει στο ΣΕΦ την καριέρα του. Επιπλέον, εξήγησε γιατί προσαρμόστηκε άμεσα τόσο στο σύστημα του κόουτς Μπαρτζώκα όσο και στον τρόπο ζωής της Ελλάδας.

Αναλυτικά η σχετική ενημέρωση της GBL και οι δηλώσεις του Γάλλου παίκτη:

Ο  Γάλλος σταρ των πρωταθλητών (δεν) συγκρίνει τους Γάλλους με τους Έλληνες οπαδούς, όμως αποθεώνει τη «γενναιόδωρη» ελληνική κουζίνα και την κουλτούρα της χώρας. Εξηγεί τη σημασία τόσο της ρουτίνας του αθλητή όσο, κυρίως, της οικογένειας που τον στηρίζει, την μεγαλύτερη προσωπική αρετή του, εκτός παρκέ αλλά και την… ψευδαίσθηση της πίεσης στα επαγγελματικά σπορ.

Ο 33χρονος γκαρντ των «ερυθρόλευκων» θυμάται τις δυσκολίες που αντιμετώπισε πριν αφήσει το ΝΒΑ, δεν πιστεύει ότι το trend του τρίποντου έχει «κατακλύσει» την «από εδώ» πλευρά του Ατλαντικού και προβλέπει ότι στο μέλλον όλο και περισσότεροι αξιόλογοι παίκτες από το αμερικανικό πρωτάθλημα θα επιλέγουν την Ευρώπη…

Μερικά αποσπάσματα από τη συνέντευξή του στο επιτυχημένο podcast της Stoiximan GBL:

Για τη χαρά του μπάσκετ που βρήκε και πάλι στην Ελλάδα: «Νεότερος ήμουν πραγματικά συναισθηματικός στο γήπεδο. Έπαιζα πολύ με συναίσθημα. Ίσως υπερβολικά πολύ... Παίζοντας στο ΝΒΑ, είναι πάρα πολλά τα παιχνίδια για να το κάνεις αυτό. Θα “συντριβείς”, θα έχεις τρελά σκαμπανεβάσματα επειδή βιώνεις και αποδέχεσαι αυτά τα συναισθήματα. Και παρόλο που τώρα είμαι πιο στωικός, το πάθος εδώ μου επέτρεψε να επιστρέψω σε αυτό. Ένιωσα υπέροχα να παίζω με αυτή τη “φλόγα” και αυτή την ενέργεια… Αυτό μου έλειπε. Χαίρομαι πραγματικά που εδώ μπόρεσα να νιώσω ξανά ζωντανός!».

Για την προσαρμογή του στην Ελλάδα:

«Ήταν προφανώς μια μεγάλη αλλαγή το να αφήσω τις ΗΠΑ, το ΝΒΑ, έχοντας περάσει εκεί σχεδόν όλη την επαγγελματική καριέρα μου, για 12 σεζόν. Πριν από τη μετακόμισή μας εδώ, δεν είχαμε έρθει ποτέ στην Ελλάδα, επομένως δεν ξέραμε τι να περιμένουμε. Έχουμε δύο παιδιά, οπότε είναι μια μεγάλη αλλαγή για την οικογένειά μας, για μένα, για την καριέρα μου και τα όλα τα άλλα. Ήρθαμε χωρίς προσδοκίες και προφανώς μας φέρθηκαν εξαιρετικά καλά οι άνθρωποι, ο σύλλογος, όλοι. Όλοι προσπάθησαν και έκαναν σαφώς μια προσπάθεια να μας κάνουν να αισθανθούμε καλά και είμαστε εξαιρετικά ευγνώμονες γι' αυτό». 

Για την επέκταση του συμβολαίου του και το τέλος της καριέρας του στον Ολυμπιακό:

«Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη. Μετά το τέλος της σεζόν, ο ατζέντης μου και η ομάδα είχαν μια συνάντηση και εξέτασαν το ενδεχόμενο. Εδώ είναι που θέλω να βρίσκομαι. Θέλω να τελειώσω την καριέρα μου εδώ. Δεν ξέρω πόσα χρόνια μου απομένουν, όμως εδώ θέλω να μείνω. Αυτό είναι το σπίτι μου τώρα. Έτσι, η απόφαση ήταν πολύ εύκολη».

Για τη συνεργασία του με τον Γιώργο Μπαρτζώκα:

«Έχω παίξει για πολλούς διαφορετικούς προπονητές, πολλές διαφορετικές φιλοσοφίες και είμαι σε θέση να προσαρμοστώ σχεδόν σε όλα… Ο κόουτς Μπαρτζώκας είναι mastermind! Επιθετικά είναι εξαιρετικά έξυπνος. Ο τρόπος που σκέφτεται το παιχνίδι και η προσέγγισή του είναι εξαιρετική. Θέλω να πω ότι είναι προσανατολισμένος στην ομάδα, το οποίο ήταν μεγάλη διαφορά από το να έρχεσαι από τη Νέα Υόρκη, όπου υπήρχε πολύ παιχνίδι “απομόνωσης”. Δίνεις στον καλύτερο παίκτη σου τη μπάλα ανά πάσα στιγμή και έχεις σουτέρ να τον περιτριγυρίζουν και αυτό εδώ ήταν αναζωογονητικό… Ήταν πολύ εύκολη η μετάβαση».

Για τον (ανεπιθύμητο) ρόλο του μέντορα:

«Δεν βλέπω τον εαυτό μου ως μέντορα. Δεν έχω ούτε εγώ κάποιο πρότυπο. Είμαι παίκτης μπάσκετ. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου μέντορα για κανέναν. Αν, φυσικά, υπάρχει ένας παίκτης ή ένας νεότερος παίκτης που θέλει να μάθει και να κάνει ερωτήσεις και είναι περίεργος για τα πράγματα, τότε ευχαρίστως θα έδινα τη συμβουλή μου. Αλλά δεν είμαι από αυτούς που λένε “αυτό έκανα, αυτός είμαι εγώ και θα με ακούσεις”. Είναι σπουδαίο να είσαι ηγέτης απλώς επειδή σε παρατηρήσουν».

Για τη σύγκριση Γάλλων και Ελλήνων οπαδών:

Δεν μπορείς να το συγκρίνεις... Οι Έλληνες φίλαθλοι είναι παθιασμένοι! Δεν λέω ότι στη Γαλλία δεν έχουμε οπαδούς, αλλά δεν είναι το ίδιο, φίλε. Εδώ η ομάδα αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από μια απλή ομάδα μπάσκετ ή ποδοσφαίρου. Είναι σαν… Είναι σαν οικογένεια, σαν τρόπος ζωής. Μιλούσα με τον Μους (σ.σ.: Φαλ) το καλοκαίρι, επειδή παρακολουθούσαμε το Ευρωμπάσκετ και το πώς συμμετείχαν οι Έλληνες φίλαθλοι και τι σήμαινε γι’ αυτούς να κερδίσουν αυτό το μετάλλιο. Ο Μους κι εγώ πήραμε δύο μετάλλια μαζί, δύο ασημένια, ένα ασημένιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και ένα στο Ευρωμπάσκετ 2022. Και η αντίδραση των οπαδών μας, όταν πήραμε τα μετάλλια, ήταν εντελώς διαφορετική».

Για τις… γαστριμαργικές αναζητήσεις του:

«Όταν μετακομίζεις σε μια χώρα, πρέπει να αγκαλιάσεις την κουλτούρα, τους ανθρώπους… Το φαγητό είναι σίγουρα ένας τρόπος για να γνωρίσεις τους ανθρώπους. Το φαγητό είναι σπουδαίο γιατί μπορείς να το μοιραστείς και λέει πολλά για την κουλτούρα. Το ελληνικό φαγητό είναι, είναι... Πώς μπορώ να το πω αυτό στα αγγλικά; Σε εκπληρώνει! Είναι δοτικό. Δεν είναι το πιο εκλεπτυσμένο φαγητό, όπως αυτό που έχουμε σε κάποια μέρη, όπως στη Γαλλία, αλλά υπάρχει πολλή αγάπη στο φαγητό στην Ελλάδα και αυτό αντικατοπτρίζει πολύ καλά το πώς είναι οι Έλληνες».

Για την αγκαλιά με τον Ναν και τον Χουάντσο που παρακολούθησε την απονομή του περσινού τίτλου:

«Οι παίκτες έχουμε σεβασμό ο ένας για τον άλλον και απλώς αγωνιζόμασταν. Η ένταση ανέβηκε έξω από τα αποδυτήρια. Στο γήπεδο παίζουμε για τη νίκη, δεν υπάρχει καμία φιλία, όμως όταν όλα τελειώνουν, ακόμα κι αν δεν συμπαθείς κάποιον, τελειώνει. Λες συγχαρητήρια, οτιδήποτε, ή “τα λέμε την επόμενη φορά”… Δεν είμαστε εδώ για να γίνουμε κολλητοί. Δεν πειράζει. Είναι απολύτως εντάξει, αλλά δεν νομίζω ότι υπήρξε κάτι τρελό πέρυσι από την πλευρά των παικτών».

Για τη σύγκριση ΝΒΑ-Ευρώπης:

«Υπάρχουν όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι σταρ στο παιχνίδι και όλο και περισσότερος κόσμος παρακολουθεί τα Ευρωμπάσκετ και τις διοργανώσεις της FIBA και στις Η.Π.Α…. Το πρώτο μου Ευρωμπάσκετ ήταν το 2015 και ο κόσμος εκεί δεν έδινε τότε δεκάρα! Υπάρχει μια μεγαλύτερη δεξαμενή ανθρώπων που ενδιαφέρονται για το ευρωπαϊκό μπάσκετ, υπάρχουν πιθανώς περισσότερα χρήματα για τις ομάδες και οι Αμερικανοί παίκτες κοιτάζουν την Ευρωλίγκα λίγο περισσότερο… Τα μεγάλα ονόματα που έρχονται στην Ευρωλίγκα προσελκύουν άλλα μεγάλα ονόματα και νομίζω ότι θα αρχίσετε να βλέπετε όλο και περισσότερους έμπειρους παίκτες του ΝΒΑ, που αξιοπρόσεκτες καριέρες στο ΝΒΑ, να έρχονται».

Πηγή: SDNA.gr