Παρασκευή 20 Ιουνίου 2025

Τζολάκης για τις σπουδές του: “Θα πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε τι θα κάνουμε μετά το ποδόσφαιρο”

Tzolakis on his studies: “We should all ask ourselves what we will do after football”

Constantinos Tzolakis spoke in an interview with PSAPP about his choice to continue his studies, but also the way he managed to combine them with his demanding football career.

Konstantinos Tzolakis, who graduated from the University of Piraeus, spoke to the PSAPP camera about his studies, with the Olympiacos goalkeeper referring, among other things, to the promise he had made to his parents, but also how he managed to combine studying with football.

The 22-year-old also stressed that studies are very important for a person’s later life, while explaining that every athlete should ask themselves what is going to happen in their career after football.

In detail what he said to PSAPP:

-Konstantis, congratulations on your degree from the University of Piraeus in Organization and Management. We are here, you wearing the National Team jersey, so that we can talk about the part of education and the combination of a career at the highest level, in your case, with your studies. First of all, how do you feel as a graduate?

“I am very happy that this part is over. Thank you for the invitation and I hope that through our interview we can help as many children as possible to follow this path.”

-You are 15 out of 16 and you have realized that football is going well. How do you find the concentration to give Panhellenic Games, to go back to before?

“Yes, I’ll tell you a little bit about how the story starts a little earlier, when my parents constantly told me that football is good, but studies are the most important thing, and I agree, because we start a lot of kids at a young age. But those who manage to play at a high level and be able to make a living from it are few.

Therefore, my first goal when I moved to Athens to join the Olympiacos team was that I wouldn’t have to leave school at the same time. At 16, I was in the first team of Olympiacos, I did some training, but I certainly didn’t expect this development in the next six years. So I would have to make the effort of the Panhellenic Games even more, in order to get into a University that I would like. I had made this promise to my parents, that I would have to follow my studies as well.

Finances were something I always liked. I could have also joined the TEFAA of course, but due to the obligations at TEFAA -because it has mandatory attendance- and because of the demanding schedule of the team, it would be quite difficult to be able to combine both. I chose the University of Piraeus. So from the moment I enter and write well in the Panhellenic exams, I have done a great feat that year due to the pandemic and I have accomplished them, so it would be a little unfair for myself to say ‘ok, I entered the university but because at the same time I am also on the team and I play for Olympiacos I should give up’.

So, little by little, I tried to pass the courses, to read whenever I have a little free time and not to let it go, until we arrived after five years to manage to get the degree, which I believe will help me both in my future career, but also in the present”.

-Giorgio Chiellini, who is FIFPRO's ambassador for education, said that combining studies with football helped his performance on the pitch, especially in terms of decision-making and mental preparedness. Is this something you've seen?

“Clearly, some courses are combined with everyday life and even more so with training and matches, which is something I completely agree with. I just think that it's not the university that will give you these. The foundations are laid by the family, from a young age, and they play an important factor in your development.

But of course, university courses certainly help, not only in football, but in all areas. From negotiating your contract, since we're talking about the football part, to what you'll do when you retire from football.”

-How important is the support of the club on the one hand and the understanding of the educational institution regarding professional obligations on the other?

“The good thing about me was that the University I was at did not require mandatory attendance. There were very few courses that required mandatory attendance, so it made it easier for me to study remotely. Of course, if I had asked the team (Olympiacos) for a day off to not attend a training session, I don’t think they would have objected.

I can’t forget the support I had from the team when I was taking part in the Panhellenic competitions, as they had helped me both financially for the specials and in having a place to study in peace, because at the Olympiacos Academy I was not alone. I was with other kids, but because I had told them that I would like a quiet place to study, they had found me an office and had helped me a lot with that.”

-Did you think about the next day during your studies, that is, when football will no longer be in your life. It is still early, but because we have seen that many times this day comes without expecting it. Does it make you think about it more calmly now, having a degree?

“The purpose of the degree is not to have a degree so that at 35 I can find a job in an office and take my resume and say ‘I have a degree, so please take me to your job’. The purpose of the degree is to acquire knowledge so that you don’t have to have to send your resume somewhere at 35 and you can work and be your own boss.”

-Are you thinking of taking advantage of it before that day comes?

“Knowledge is essential and the sooner you start something that is on your degree, the better it is for you, because it will bring you more benefits. At the moment I am not thinking about using it as a degree, but certainly if the opportunity comes, depending on the benefit I will have and if I consider that the decision I will make is correct, I will definitely do so”.

-PSAPP places a lot of emphasis on the Dual Career aspect, it has entered into some agreements with educational institutions so that its members can receive some scholarships and combine it (see here the collaborations with academic institutions that PSAPP has entered into and its members are able to study with a partial or full scholarship). Do you think there is an age barrier to studies? Would you suggest to a colleague of yours to look for the educational program that suits them, regardless of age?

“Definitely not (ed. there are no age limits). I’m 23 now. In 13-14 years, I don’t know when, my career will be over. Not just me, but all the kids and footballers who reach that age. We have a whole life ahead of us, where we all have to ask ourselves what we’re going to do. And if the only thing you know how to do at 37 is kick a ball, it’s a bit of a problem.

I saw it in interviews with older players, where training and matches would end and they would just say, ‘I’m sitting at home and I have nothing to do.’ So having a degree and a job where you spend your daily life and you really like what you do, I think that a footballer who wants to get a degree, regardless of age, can only see it positively.”

*** Τζολάκης για τις σπουδές του: “Θα πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε τι θα κάνουμε μετά το ποδόσφαιρο”

Ο Κωνσταντίνος Τζολάκης μίλησε σε συνέντευξή του στον ΠΣΑΠΠ για την επιλογή του να συνεχίσει τις σπουδές του, αλλά και τον τρόπο που κατάφερε να τις συνδυάσει με την απαιτητική ποδοσφαιρική του καριέρα.

Ο Κωνσταντής Τζολάκης, ο οποίος αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Πειραιά, μίλησε στην κάμερα του ΠΣΑΠΠ για τις σπουδές του, με τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού να αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στην υπόσχεση που είχε δώσει στους γονείς του, αλλά και το πώς κατάφερε να συνδυάσει το διάβασμα με τον πρωταθλητισμό.

Ο 22χρονος τόνισε επίσης πως οι σπουδές είναι πολύ σημαντικές για τη μετέπειτα ζωή ενός ανθρώπου, ενώ εξήγησε πως κάθε αθλητής θα πρέπει να αναρωτηθεί τι μέλλει γενέσθαι στην καριέρα του μετά το ποδόσφαιρο.

Αναλυτικά όσα είπε στον ΠΣΑΠΠ:

-Κωνσταντή, συγχαρητήρια για το πτυχίο σου από το Πανεπιστήμιο Πειραιώς στην Οργάνωση και Διοίκηση. Είμαστε εδώ, εσύ φορώντας τη φανέλα της Εθνικής, ώστε να μιλήσουμε για το κομμάτι της εκπαίδευσης και του συνδυασμού της καριέρας στο υψηλότερο επίπεδο, στη δική σου περίπτωση, με τις σπουδές. Καταρχάς, πώς αισθάνεσαι ως πτυχιούχος;

“Είμαι πολύ χαρούμενος που τελείωσε αυτό το κομμάτι. Ευχαριστώ για την πρόσκληση και εύχομαι μέσω της συνέντευξής μας να βοηθήσουμε όσα περισσότερα παιδιά στο να ακολουθήσουν και αυτό το μονοπάτι”.

-Είσαι 15 στα 16 και έχεις καταλάβει ότι το ποδόσφαιρο πάει καλά. Πώς βρίσκεις τη συγκέντρωση να δώσεις Πανελλήνιες, για να πάμε στο πριν;

“Ναι, θα σου πω λίγο πώς ξεκινάει η ιστορία από λίγο πιο παλιά, που είχα τους γονείς μου οι οποίοι μου λέγανε συνεχώς ότι καλή η μπάλα, αλλά οι σπουδές είναι το πιο σημαντικό και συμφωνώ, διότι ξεκινάμε από μικρή ηλικία πάρα πολλά παιδιά. Αλλά αυτοί που καταφέρνουν να παίξουν σε υψηλό επίπεδο και να μπορούν να βιοποριστούν από αυτό είναι λίγοι.

Επομένως, ως πρώτος στόχος όταν είχα ανέβει στην Αθήνα για να ενταχθώ στην ομάδα του Ολυμπιακού, ήταν ότι θα πρέπει παράλληλα το σχολείο να μην το αφήσω. Στα 16 μου ήμουν στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού, έκανα κάποιες προπονήσεις αλλά σίγουρα δεν περίμενα αυτή την εξέλιξη στα επόμενα έξι χρόνια. Οπότε την προσπάθεια των Πανελληνίων θα έπρεπε να την κάνω και με το παραπάνω, για να μπω μέσα σε ένα Πανεπιστήμιο το οποίο θα μ’ αρέσει. Είχα δώσει αυτή την υπόσχεση στους γονείς μου, ότι θα πρέπει να ακολουθήσω και τις σπουδές μου.

Τα οικονομικά ήταν κάτι που μου άρεσαν ανέκαθεν. Θα μπορούσα να μπω και στο ΤΕΦΑΑ βέβαια, αλλά λόγω των υποχρεώσεων στο ΤΕΦΑΑ -επειδή έχει υποχρεωτικές παρουσίες- και λόγω του απαιτητικού προγράμματος της ομάδας, θα ήταν αρκετά δύσκολο να μπορέσω να τα συνδυάσω και τα δύο. Επέλεξα το Πανεπιστήμιο του Πειραιά. Οπότε από τη στιγμή που μπαίνω και γράφω καλά στις Πανελλήνιες, έχω κάνει ένα μεγάλο άθλο εκείνη τη χρονιά λόγω και της πανδημίας και τα έχω φέρει εις πέρας, οπότε θα ήταν λίγο άδικο για τον εαυτό μου να πω ‘οκ, μπήκα στο πανεπιστήμιο αλλά επειδή παράλληλα είμαι και στην ομάδα και παίζω στον Ολυμπιακό να τα παρατήσω’.

Έτσι, σιγά σιγά, προσπαθούσα να περνάω τα μαθήματα, να διαβάζω όποτε έχω τον ελεύθερο χρόνο λίγο και να μην το αφήσω, ώσπου φτάσαμε μετά από πέντε χρόνια να καταφέρω να πάρω το πτυχίο, που πιστεύω θα με βοηθήσει και στη μελλοντική καριέρα, αλλά και στο σήμερα”.

-Ο Τζόρτζιο Κιελίνι που είναι πρεσβευτής της FIFPRO σε θέματα εκπαίδευσης, είχε πει ότι ο συνδυασμός σπουδών με ποδόσφαιρο βοηθούσε την απόδοσή του και μέσα στον αγωνιστικό χώρο, κυρίως στο κομμάτι της λήψης αποφάσεων και της πνευματικής ετοιμότητας. Είναι κάτι που έχεις δει και εσύ;

“Σαφώς κάποια μαθήματα συνδυάζονται και με την καθημερινότητα και πόσο μάλλον με τις προπονήσεις και τους αγώνες, είναι κάτι το οποίο συμφωνώ απόλυτα. Απλά θεωρώ ότι δεν είναι το πανεπιστήμιο που θα σας δώσει αυτά. Οι βάσεις μπαίνουν από την οικογένεια, από όταν είσαι σε μικρή ηλικία και διαδραματίζουν σημαντικό παράγοντα για την εξέλιξή σου.

Αλλά βέβαια και τα μαθήματα στο Πανεπιστήμιο σίγουρα βοηθάνε, όχι μόνο στα ποδοσφαιρικά βήματα, αλλά σε όλους τους τομείς. Από το να διαπραγματευτείς ένα συμβόλαιό σου, αφού μιλάμε για το ποδοσφαιρικό σκέλος, μέχρι το τι θα κάνεις όταν αποσυρθείς από το ποδόσφαιρο”. 

-Πόσο σημαντική είναι η στήριξη του συλλόγου από τη μία και η κατανόηση του εκπαιδευτικού ιδρύματος στις επαγγελματικές υποχρεώσεις από την άλλη;

“Το καλό με εμένα ήταν ότι στο Πανεπιστήμιο που ήμουν δεν ήθελε υποχρεωτική παρουσία. Ηταν πολύ λίγα τα μαθήματα που ήθελαν υποχρεωτική παρουσία, οπότε με διευκόλυνε να μπορώ να διαβάζω εξ αποστάσεως. Βέβαια, αν ζητούσα μια ημέρα άδεια από την ομάδα (σ.σ. τον Ολυμπιακό) να μην παρευρεθώ σε κάποια προπόνηση, δεν πιστεύω θα είχαν αντίρρηση.

Δεν μπορώ να ξεχάσω τη στήριξη που είχα από την ομάδα όταν έδινα πανελλήνιες, καθώς με είχαν βοηθήσει τόσο στο οικονομικό κομμάτι για τα ιδιαίτερα, όσο και στο να έχω έναν χώρο να μπορώ να διαβάζω με την ησυχία μου, διότι στην Ακαδημία του Ολυμπιακού δεν ήμουνα μόνος μου. Ημουν και με άλλα παιδιά, αλλά επειδή τους είχα πει ότι θα ήθελα έναν ήσυχο χώρο να διαβάζω, μου είχαν βρει ένα γραφείο και με είχαν βοηθήσει αρκετά πάνω σε αυτό το κομμάτι”.

-Σκεφτόσουν την επόμενη μέρα κατά τη διάρκεια των σπουδών σου, δηλαδή όταν δεν θα υπάρχει πια το ποδόσφαιρο στη ζωή σου. Είναι νωρίς ακόμα, αλλά επειδή έχουμε δει ότι πολλές φορές έρχεται αυτή η μέρα χωρίς πώς να το περιμένεις. Σε κάνει να τη σκέφτεσαι πιο ψύχραιμα πλέον, έχοντας ένα πτυχίο;

“Ο αυτοσκοπός δεν είναι να έχω ένα πτυχίο, ώστε να μπορέσω στα 35 μου να βρω μια δουλειά σε ένα γραφείο και να πάω το βιογραφικό μου και να πω ‘έχω ένα πτυχίο, οπότε πάρτε με, σας παρακαλώ, στη δουλειά σας’. Ο σκοπός του πτυχίου είναι να αποκτήσεις γνώσεις, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να πρέπει να στείλεις κάπου το βιογραφικό στα 35 σου και να μπορείς να δουλέψεις και να είσαι εσύ το αφεντικό της δουλειάς σου”.

-Εσύ σκέφτεσαι να το αξιοποιήσεις και πριν έρθει εκείνη η ημέρα;

“Οι γνώσεις είναι απαραίτητες και όσο πιο γρήγορα ξεκινήσεις κάτι που είναι πάνω στο πτυχίο σου, τόσο καλύτερο είναι για σένα, γιατί θα σου αποφέρει περισσότερα οφέλη. Αυτή τη στιγμή δεν το σκέφτομαι κάπως να το αξιοποιήσω σαν πτυχίο, αλλά σίγουρα εάν έρθει η ευκαιρία, ανάλογα το όφελος που θα έχω εγώ και αν κρίνω ότι είναι σωστή η απόφαση που θα πάρω, σίγουρα θα πράξω αυτό”. 

-Ο ΠΣΑΠΠ δίνει πολύ μεγάλη βάση στο κομμάτι του Dual Career, έχει συνάψει κάποιες συμφωνίες με εκπαιδευτικά ιδρύματα προκειμένου τα μέλη του να μπορούν να πάρουν κάποιες υποτροφίες και να το συνδυάσουν (δείτε εδώ τις συνεργασίες με ακαδημαϊκά ιδρύματα που έχει συνάψει ο ΠΣΑΠΠ και τα μέλη του είναι σε θέση να σπουδάσουν με μερική ή ολική υποτροφία). Εσύ θεωρείς ότι υπάρχει ηλικιακό φράγμα στις σπουδές; Θα πρότεινες σε κάποιον συνάδελφό σου να αναζητήσει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που του ταιριάζει, ανεξαρτήτως ηλικίας?

“Σαφώς και όχι (σ.σ. δεν υπάρχουν ηλικιακά όρια). Τώρα είμαι τώρα 23. Σε 13-14 χρόνια, δεν ξέρω πότε, η καριέρα μου θα τελειώσει. Οχι μόνο εμένα, όλων των παιδιών και των ποδοσφαιριστών που φτάνουν σε αυτή την ηλικία. Εχουμε μια ολόκληρη ζωή μπροστά μας, που θα πρέπει όλοι να αναρωτηθούμε το τι θα κάνουμε. Και αν το μόνο πράγμα που ξέρεις να κάνεις στα 37 σου είναι να κλωτσάς μία μπάλα, είναι λίγο πρόβλημα.

Το έβλεπα μέσω συνεντεύξεων από μεγαλύτερους παίκτες, που τελείωναν οι προπονήσεις, οι αγώνες και απλά έλεγαν ότι κάθομαι στο σπίτι και δεν έχω τι να κάνω. Οπότε το να έχεις ένα πτυχίο και μια ασχολία στην οποία θα περνάς την καθημερινότητά σου και θα σου αρέσει αυτό που πραγματικά κάνεις, πιστεύω ότι μόνο θετικά μπορεί να το δει κάποιος ποδοσφαιριστής που να θέλει να πάρει ένα πτυχίο ανεξαρτήτως ηλικίας”.

Πηγή: Sport 24.gr 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου