Μανδάς: «Νόμιζα ότι θα γυρίσω δανεικός στον ΟΦΗ, αλλά με κράτησε ο Σάρι στη Λάτσιο» (vid)

Mandas: "I thought I would return on loan to OFI, but Sarri kept me at Lazio" (vid)

Christos Mandas gave a great and enjoyable interview from Rome to Stars Inc. 11 about his transfer to Lazio and his life in Rome.

"This past year was very important for me, I learned a lot, I had great experiences, I played in Europe for the first time, I was with very great players both as a teammate and as an opponent. And for me this is very important. I became more of a man, I lived at a different pace than I was used to in Greece, I changed the pace of my football, in how I see things," he initially said about his move to Rome.

On the beginning of his career as a goalkeeper: "I started as a center forward, I always had a strong shot, and at a younger age I scored a lot of goals. A coach saw me, I don't know if he saw that I couldn't continue in this position, if I didn't have the elements or anything else, and in one game he put me in goal. He liked the way I had played, and I felt good, to tell the truth, although I wanted to play inside, I liked it more. And so that I wouldn't have the anxiety that every child has when changing positions, he told me that you would play goalkeeper in the first half and you would play in the second. This happened for two years, until I grew up and had to play only in goal, but that helped me a lot, because I could also be good with the ball at my feet and then as we got older, when I was only playing in goal, he made me take a lot of fouls, because I had good feet. That's how it happened and that's how I started to like the position, because if he hadn't given me the position and had only put me in goal, maybe I would have reacted a little and I don't know.

I wasn't super wow, I always did the simple things, but I did them quite well. That's what I believe about myself. I didn't make the perfect save or difficult things. As I grew older, I was lucky that good goalkeeper coaches came my way and I played the position better".

On his transfer to Lazio: "I think it was a redemption of the year I did last year and then we played a friendly with OFI here in Italy, a week before the championship started. The Lazio coach saw me in that friendly, he also had an opinion about me from the previous year and they moved to acquire me.

The story of how I came here is very long and beautiful. I came here with the prospect that on the same day I signed, I would leave on loan to OFI, because we were playing PAOK on Sunday and the coach was waiting for me to play. I came here, we were very late for the signings. I stayed here for two days because the coach had ordered me to stay because Mr. Sarri wanted me. And while I had come from OFI with the idea that I would come back, we had to change the transfer fees, so that the amount that Lazio would give the team would be a little higher. I was in the hotel for two days, I had no clothes or anything, because I had tickets to go back, the coach chose to stay here from the first day and basically I had to fight to keep my position. From No.3 when I came to go to No.2 and then claim to play.

I had to climb a mountain, I had to run, so that my teammates could trust me, that "we have Christos too". The others have been in Italy for a long time, they are Italians, they know. I showed what I could, it helped me a lot that the coach also did very aggressive training, with a lot of finishing, with an attacking tactic and I could seize the opportunities and show that I am good in front of goal, so that helped me too. Over time, I earned my place in the team, until the right moment of the game came when I came in to make my debut in the Cup. At first, Provendel helped me, when I first joined the team, because he saw me as a friend and not as a competitor. He is also a goalkeeper and understands the position and then Pedro, Felipe Anderson, Patrick. They invited me to their house when I first arrived, they met my girlfriend, we hung out, they came to my house. We hung out and for me it's a little crazy to hang out with Pedro like that all of a sudden. A man who has won everything, Champions League, Mundial, Euro, championships, Cups. It's terrible for me."

On the change in his life: "Leaving Greece and coming to Italy is a tremendous experience. Rome is a beautiful city and has a very strong league here, which I dreamed of since I was a child. Lazio is a huge team, so I am very happy.

The first person to find out was my father. He was very happy for me from the beginning, he knew that at some point this would happen and I thank him for being by my side in everything I do".

On his family: "My family is the most important thing to me and I believe that without them I could not have done any of this. Ever since I was in the academy and they chased me, in the rain, in the cold, with or without work, to do what I want, until I grew up and then I needed psychological support and then they were very important to me".

On the easy and difficult moments: "I usually manage the difficult moments with the people close to me. My girlfriend and my family help me a lot, I talk to them, I like to talk about my problems and relax. I try not to put extra pressure on myself. In the good moments I try to keep myself as grounded as possible, because I don't like trying to show that I'm something important. Essentially, I'm a simple person who plays football and does what he loves and tries to give his best. I don't want that to change for me, I try to be as grounded as possible. "

About his daily life: "My day always starts with drinking coffee in the morning. I really like coffee here in Italy. Then I go to the training center and have breakfast with my teammates, I train and come home in the afternoon. I sit with my girlfriend and my dog, we play and relax. I usually walk near my house and at night I sleep again from the beginning. Our daily routine is completely different, because we have to rest a lot, because they are quite demanding and the training and matches and our schedule is specific. Every morning we have to be at training early, so we have to rest from early in the evening. But because I really like what I do, you get used to it and you love it later.”

On the position of goalkeeper: “You have to be crazy to be a goalkeeper, from the point of view that you often have contact with loneliness and with sadness and many times even your joy, you have it alone. In the game it is not that you feel it so much, because you are constantly in contact with the players. Whatever it is in the game you have to have communication, you talk, you are not alone. Once you start to feel good about yourself, because for a goalkeeper this is the most important thing, to know that he has given his all, then you overcome it. This is the only way to overcome a mistake.

I was lucky in this part, because I had many experiences from a young age. I competed from a very young age at a professional level, which was not very easy at that time and I am also lucky to have my family with me and that gives me a boost.”

*** Μανδάς: «Νόμιζα ότι θα γυρίσω δανεικός στον ΟΦΗ, αλλά με κράτησε ο Σάρι στη Λάτσιο» (vid)

Μια μεγάλη απολαυστική συνέντευξη παραχώρησε από τη Ρώμη ο Χρήστος Μανδάς στο Stars Inc. 11 για τη μεταγραφή του στη Λάτσιο και τη ζωή του στη Ρώμη.

«Αυτή η χρονιά που πέρασε για μένα ήταν πολύ σημαντική, έμαθα πολλά πράγματα, έζησα ωραίες εμπειρίες, έπαιξα στην Ευρώπη για πρώτη φορά, ήμουν με πολύ μεγάλους παίκτες και σαν συμπαίκτης και σαν αντίπαλος. Και για μένα είναι πολύ σημαντικό αυτό. Έγινα πιο άντρας, έζησα σε άλλους ρυθμούς, απ' ότι είχα συνηθίσει στην Ελλάδα, άλλαξα ρυθμό στο ποδόσφαιρό μου, στο πώς βλέπω τα πράγματα», ανέφερε αρχικά για τη μετακόμισή του στη Ρώμη.

Για το ξεκίνημα της καριέρας του ως τερματοφύλακας: «Ξεκίνησα σαν σέντερ φορ, είχα δυνατό σουτ πάντα, και στις πιο μικρές ηλικίες έβαζα πολλά γκολ. Με είδε ένας προπονητής, δεν ξέρω αν είδε ότι δεν μπορώ να συνεχίσω σε αυτή τη θέση, αν δεν έχω τα στοιχεία ή οτιδήποτε άλλο, και σε ένα παιχνίδι με έβαλε να παίξω στο τέρμα. Του άρεσε όπως είχα παίξει, κι εγώ ένιωθα καλά για να πω την αλήθεια, αν και ήθελα να παίζω μέσα, μου άρεσε πιο πολύ. Και για να μην έχω την στενοχώρια που έχει κάθε παιδί όταν αλλάζει θέση, μου είπε θα παίζεις στο πρώτο ημίχρονο τερματοφύλακας και στο δεύτερο θα παίζεις. Αυτό έγινε για δύο χρόνια, μέχρι που μεγάλωσα ηλιακά και έπρεπε να παίζω μόνο στο τέρμα, αλλά με βοήθησε πολύ εμένα αυτό, γιατί μπορούσα να είμαι καλός και με την μπάλα στα πόδια και μετά όσο μεγαλώναμε, που έπαιζα μόνο στο τέρμα, με έβαζε να βαράω τα φάουλ, γιατί είχα καλά πόδια. Έτσι έγινε και έτσι ξεκίνησε να μου αρέσει η θέση, γιατί αν δεν μου την είχε μοιράσει τη θέση και με είχε βάλει μόνο στο τέρμα, ίσως κι εγώ να έβγαλα λίγο αντίδραση και δεν ξέρω.

Δεν ήμουν κάτι το σούπερ ουάου, έκανα πάντα τα απλά πράγματα, αλλά τα έκανα αρκετά καλά. Αυτό πιστεύω για τον εαυτό μου. Δεν έκανα την τέλεια απόκρουση ή δύσκολα πράγματα. Οσο μεγάλωνα, ήμουν τυχερός που βρέθηκαν στον δρόμο μου καλοί προπονητές τερματοφυλάκων και έπαιξα τη θέση καλύτερα».

Για τη μεταγραφή του στη Λάτσιο: «Νομίζω πως ήταν μια εξαργύρωση της χρονιάς που έκανα πέρυσι και μετά παίξαμε ένα φιλικό με τον ΟΦΗ εδώ στην Ιταλία, μια εβδομάδα πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Ο προπονητής της Λάτσιο με είδε σε αυτό το φιλικό, είχε και μια άποψη για μένα από την προηγούμενη χρονιά και κινήθηκαν να με αποκτήσουν.

Η ιστορία που ήρθα εγώ εδώ είναι πολύ μεγάλη και όμορφη. Εγώ ήρθα εδώ πέρα με την προοπτική ότι την ίδια μέρα που υπογράφω, θα φύγω δανεικός για τον ΟΦΗ, γιατί παίζαμε την Κυριακή με τον ΠΑΟΚ και με περίμενε ο προπονητής για να παίξω. Ήρθα εδώ, αργήσαμε πολύ για τις υπογραφές. Έμεινα δυο μέρες εδώ γιατί είχε δώσει εντολή ο προπονητής να μείνω γιατί με ήθελε ο κ. Σάρι. Κι ενώ είχα έρθει από τον ΟΦΗ με το σκεπτικό ότι θα γυρίσω πίσω, έπρεπε να αλλάξουμε τα ποσά της μεταγραφής, για να γίνει λίγο πιο υψηλό το πόσο, που θα δώσει η Λάτσιο στην ομάδα. Ημουν δυο μέρες στο ξενοδοχείο, δεν είχα ούτε ρούχα ούτε τίποτα, γιατί ήμουν με τα εισιτήρια να γυρίσω πίσω, ο προπονητής διάλεξε να μείνω εδώ από την πρώτη μέρα και επί της ουσίας έπρεπε να παλέψω για να διατηρηθώ στη θέση. Από το Νο3 που ήρθα να πάω στο Νο2 και μετά να διεκδικήσω να παίξω.

Είχα να ανέβω ένα βουνό, είχα να τρέξω, για να προλάβουν οι συμπαίκτες που να με εμπιστευτούν, ότι «έχουμε και τον Χρήστο». Οι άλλοι είναι πολύ καιρό στην Ιταλία, είναι Ιταλοί, ξέρουν. Έδειχνα αυτό που μπορούσα, με βοηθούσε πολύ ότι και ο προπονητής έκανε πολύ επιθετική προπόνηση, με πολλά τελειώματα, με τακτική επιθετική κι εγώ μπορούσα να αρπάξω τις ευκαιρίες και να δείξω ότι είμαι καλός κάτω από το τέρμα, οπότε με βοήθησε κι αυτό. Με τον καιρό κέρδιζα τον χώρο μου στην ομάδα, μέχρι που ήρθε η κατάλληλη στιγμή του παιχνιδιού που μπήκα να κάνω ντεμπούτο στο Κύπελλο.

Στην αρχή με βοήθησε ο Προβεντέλ, όταν πρωτοήρθα στην ομάδα, για με έβλεπε σαν έναν φίλο και όχι ανταγωνιστικά. Είναι και τερματοφύλακας και καταλαβαίνει τη θέση και μετά ο Πέδρο, ο Φελίπε Άντερσον, ο Πάτρικ. Με φώναξαν στο σπίτι τους όταν πρωτοήρθα, γνώρισαν την κοπέλα μου, κάναμε παρέα, ήρθαν στο δικό μου σπίτι. Κάναμε παρέα και για μένα είναι και λίγο τρελό να κάνω παρέα με τον Πέδρο έτσι ξαφνικά. Έναν άνθρωπο που έχει κατακτήσει τα πάντα, Champions League, Mundial, Euro, πρωταθλήματα, Κύπελλα. Είναι για μένα τρομερό». 

Για την αλλαγή στη ζωή του: «Το να φύγω από την Ελλάδα και να έρθω στην Ιταλία είναι μια τρομερή εμπειρία. Η Ρώμη είναι μια πανέμορφη πόλη και έχει ένα πολύ δυνατό πρωτάθλημα εδώ πέρα, που από μικρός ονειρευόμουν. Η Λάτσιο είναι μια τεράστια ομάδα, οπότε είμαι πάρα πολύ χαρούμενος. 

Ο πρώτος που το έμαθε ήταν ο πατέρας μου. Ήταν πολύ χαρούμενος για μένα από την αρχή, ήξερε ότι κάποια στιγμή θα γίνει αυτό και τον ευχαριστώ που είναι δίπλα μου σε όλα αυτά που κάνω».

Για την οικογένειά του: «Η οικογένειά μου είναι για μένα το πιο σημαντικό πράγμα και πιστεύω ότι χωρίς εκείνους δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα από όλα αυτά. Από τότε που ήμουν στην ακαδημία και με τρέχανε, με βροχή, με κρύο, είχαν δεν είχαν δουλειά, για να κάνω αυτό που θέλω, μέχρι που μεγάλωσα και τότε χρειαζόμουν μια ψυχολογική υποστήριξη και τότε ήταν πολύ σημαντικοί για μένα». 

Για τις εύκολες και δύσκολες στιγμές: «Τις δύσκολες στιγμές τις διαχειρίζομαι συνήθως με τα κοντινά μου πρόσωπα. Με βοηθάνε πολύ η κοπέλα μου, η οικογένειά μου, το συζητάω μαζί τους, μ' αρέσει να συζητάω τα προβλήματά μου και να χαλαρώνω. Προσπαθώ να μην βάζω έξτρα πίεση στον εαυτό μου. Στις όμορφες στιγμές προσπαθώ να κρατάω τον εαυτό μου όσο πιο προσγειωμένο γίνεται, γιατί δεν μ' αρέσει να προσπαθώ να δείξω ότι είμαι κάτι σημαντικό. Επί της ουσίας είμαι ένας απλός άνθρωπος που παίζει ποδόσφαιρο και κάνει αυτό που αγαπάει και προσπαθεί να δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Δεν θέλω να αλλάξει αυτό για μένα, προσπαθώ να είμαι όσο πιο προσγειωμένος γίνεται».

Για την καθημερινότητά του: «Η μέρα μου ξεκινάει πάντα πίνοντας καφέ το πρωί. Μ' αρέσει πολύ ο καφές εδώ στην Ιταλία. Μετά πάω στο προπονητικό κέντρο και τρώω πρωινό μαζί με τους συμπαίκτες μου, κάνω προπόνηση και γυρνάω στο σπίτι το απόγευμα. Κάθομαι με την κοπέλα και το σκύλο μου παίζουμε και χαλαρώνουμε. Συνήθως περπατάω κοντά στο σπίτι μου και το βράδυ κοιμάμαι και πάλι από την αρχή. Είναι τελείως διαφορετική η καθημερινότητά μας, γιατί πρέπει να ξεκουραζόμαστε πολύ, γιατί είναι αρκετά απαιτητικές και οι προπονήσεις και οι αγώνες και το πρόγραμμά μας είναι συγκεκριμένο. Κάθε πρωί πρέπει να είμαστε νωρίς στο προπονητικό, οπότε πρέπει να ξεκουραζόμαστε από νωρίς το βράδυ. Αλλά επειδή μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω, το συνηθίζεις και το αγαπάς μετά».

Για τη θέση του τερματοφύλακα: «Πρέπει να είσαι τρελός για να είσαι τερματοφύλακας, από την άποψη ότι έχεις συχνά την επαφή με τη μοναξιά και με τη στενοχώρια και πολλές φορές ακόμα και την χαρά σου, την έχεις μόνος σου. Μέσα στο παιχνίδι δεν είναι ότι το νιώθεις τόσο πολύ, γιατί είσαι συνέχεια σε επαφή με τους παίκτες. Όπως και να έχει μέσα στο παιχνίδι πρέπει να έχεις επικοινωνία, μιλάς, δεν είσαι μόνος σου. Μόλις ξεκινήσεις να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, γιατί για έναν τερματοφύλακα αυτό είναι το πιο σημαντικό, να ξέρει ότι τα έχει δώσει όλα, τότε το ξεπερνάς. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος, για να ξεπεράσεις κάποιο λάθος.

Ήμουν τυχερός σε αυτό το κομμάτι, γιατί έζησα πολλές εμπειρίες από μικρή ηλικία. Αγωνίστηκα από πολύ μικρός σε επαγγελματικό επίπεδο, κάτι που τότε δεν γινόταν πολύ εύκολα και επίσης τυχερός που έχω την οικογένειά μου μαζί μου και αυτό μου δίνει μια ώθηση». 

Πηγή: SDNA.gr