Σπανούλης: "Γλυκόπικρο που έβαλα το σουτ στο τελευταίο ματς του Διαμαντίδη, όταν αποσύρθηκα είχα προσφορές για τον πάγκο ομάδων της EuroLeague"

Spanoulis: "Bittersweet that I scored the shot in Diamantidis' last match, when I retired I had offers for the bench of EuroLeague teams"

Vassilis Spanoulis spoke to Equipe, said it was bittersweet for him to score in this way in his friend and team-mate Dimitris Diamantidis' last game and revealed that he had offers from EuroLeague teams to take over as their coach when he hung up his shoes.

Vassilis Spanoulis gave a long interview to Equipe, in which he spoke about the new chapter of his career in Monaco, Olympiakos and the strong bond he maintains with the red and whites, his decision to start his career on the benches and the loss of his father in age 15 years.

The Greek coach explained that he has an "eternal and deep" bond with the world of Piraeus, revealed that he had offers from EuroLeague teams when he retired to take up the coaching position and stressed that when he "lost" his father, he was so motivated that he could break through all the walls and obstacles that would appear before him.

On Monaco: "When I took over I saw talent but at the same time, I saw a team that didn't play together enough and players that didn't enjoy it on the floor. Mind you, I have huge respect for Saša Obradović's exemplary work for three years, three quarterfinals and a Final Four.

I see this new cycle as an opportunity to change the road and path to success. Everything I need is here. I feel good. The organization is of the highest level and the environment is similar to my daily life in Athens, near the sea".

On Olympiacos: "With Olympiacos I have a deep and eternal bond with the world, with the club and with the team. It is more than half of my life. After fifteen years without good results, we took the club to the top of Europe I wish every player to live it. But this is not offered to you generously. I worked and earned this respect they love you is 'my life, your death.'

On the style of play he wants to implement: "I want a modern basketball, to run a lot, to run on surprise, to have freedom and not run systems like robots. Also to be able to control the match, understand when to to run more or to press in the half court. I dream that in the long run, the players will achieve this without me having to intervene. It will be something beautiful. I'm not the guy who's going to say we shouldn't concede more than 60 or 70 points in an era where we're playing with more possessions and where there's more talent."

On whether he wants to always be the best from the start of his career: "It's true. When I do something, I always want to be the best. Coaching is no exception."

On how he decided to open the coaching chapter: "During my career I didn't necessarily imagine myself as a coach, but I was obsessed with basketball, how to improve my game and the game of my teammates. I had big conversations with them and with the great coaches I had the opportunity to work with.

After I stopped, I thought about taking a break for a year or two, but when my agent Misko Raznatovic convinced me to take the EuroLeague youth team, I quickly realized that it was in my blood."

On whether he had other offers from the EuroLeague earlier: "I had offers from the EuroLeague, but it was a matter of honor to start from the bottom, like when I was a player – in Larissa, then in Maroussi before Panathinaikos and Olympiakos. To prove to myself and others that I deserved to be there and I could be myself, have my own identity."

On the 2016 finals between Olympiakos and Panathinaikos: "I probably did some crazy things in the last three games of those finals. It was a derby. We brought another title to Olympiakos. It was bittersweet to do that against Dimitris Diamantidis, my friend and my teammate in the national team, whose last match it was. But for us this shot made history".

On his swing: "One of my swings was Michael Jordan. His feats inspired me. Especially that relentless will to win. I've tried a few times to copy his moves, but it always ended up being an airball. So instead of ' that, I loved his work ethic, his hatred of losing, his obsession with studying the game and the strength of his character".

On losing his father at 15 to cancer: "He left us a month and a half after the diagnosis. An incredible shock. We were all very close. With my mother, with my brother we are still tightening our bonds to overcome this ordeal and to always remember, to this day. My desire to play basketball was multiplied by 1000. I was ready for anything, I was ready to break down the walls and barriers. I wish he could always be there and see me, but that's impossible, this is life. At least I can, because of my dedication to what I do, continue to perform and be proud ".

*** Σπανούλης: "Γλυκόπικρο που έβαλα το σουτ στο τελευταίο ματς του Διαμαντίδη, όταν αποσύρθηκα είχα προσφορές για τον πάγκο ομάδων της EuroLeague"

Ο Βασίλης Σπανούλης μίλησε στην Equipe, ανέφερε ότι ήταν γλυκόπικρο για εκείνον το ότι σκόραρε με αυτό τον τρόπο στο τελευταίο παιχνίδι του φίλου και συμπαίκτη του, Δημήτρη Διαμαντίδη και αποκάλυψε ότι είχε προσφορές από ομάδες της EuroLeague για να αναλάβει την τεχνική τους ηγεσία, όταν κρέμασε τα παπούτσια του.

Ο Βασίλης Σπανούλης έδωσε μεγάλη συνέντευξη στην Equipe, στην οποία αναφέρθηκε στο νέο κεφάλαιο της καριέρας του στη Μονακό, στον Ολυμπιακό και στον ισχυρό δεσμό που διατηρεί με τους ερυθρόλευκους, στην απόφασή του να αρχίσει την καριέρα του στους πάγκους και στην απώλεια του πατέρα του σε ηλικία 15 ετών.

Ο Έλληνας τεχνικός εξήγησε ότι έχει "αιώνιο και βαθύ" δεσμό με τον κόσμο των Πειραιωτών, αποκάλυψε ότι είχε προσφορές από ομάδες της EuroLeague όταν απόσύρθηκε για να αναλάβει τη θέση του προπονητή και τόνισε ότι όταν "έχασε" τον πατέρα του, είχε τέτοιο κίνητρο που μπορούσε να σπάσει όλους τους τοίχους και τα εμπόδια που θα εμφανίζονταν μπροστά του.

Για τη Μονακό: "Όταν ανέλαβα είδα ταλέντο αλλά την ίδια στιγμή, είδα μια ομάδα που δεν έπαιζε αρκετά ενωμένη και παίκτες που δεν το απολάμβαναν στο παρκέ. Έχετε υπόψη ότι τρέφω τεράστιο σεβασμό για την υποδειγματική δουλειά του Σάσα Ομπράντοβιτς εδώ και τρία χρόνια, τρεις προημιτελικοί και ένα Final Four.

Βλέπω αυτό το νέο κύκλο ως μια ευκαιρία να αλλάξουμε το δρόμο και το μονοπάτι προς την επιτυχία. Υπάρχουν όλα όσα χρειάζομααι εδώ. Νιώθω καλά. Η οργάνωση είναι κορυφαίου επιπέδου και το περιβάλλον είναι παρόμοιο με την καθημερινότητά μου στην Αθήνα, κοντά στη θάλασσα".

Για τον Ολυμπιακό: "Με τον Ολυμπιακό έχω έναν βαθύ και αιώνιο δεσμό με τον κόσμο, με το κλαμπ και με την ομάδα. Είναι κάτι περισσότερο από τη μισή μου ζωή. Μετά από δεκαπέντε χρόνια χωρίς καλά αποτελέσματα, φτάσαμε τον σύλλογο στην κορυφή της Ευρώπης. Εύχομαι κάθε παίκτης για να το ζήσει. Αλλά αυτό δεν σού προσφέρεται απλόχερα. Ακόμα περισσότερο αφού πήγα από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό. Δούλεψα και κέρδισα αυτό το σεβασμό. Αλλά όταν σ' αγαπούν είναι 'η ζωή μου, ο θάνατος σου'. Είναι πολύ ξεχωριστό να βρεις μια τέτοια σχέση, αλλά απόψε, είναι απλά ένας αγώνας μπάσκετ. Εμείς είμαστε στο άλλο στρατόπεδο και θα αντιμετωπίσουμε μία από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη".

Για το στιλ παιχνιδιού που θέλει να εφαρμόσει: "Θέλω ένα σύγχρονο μπάσκετ, να τρέχουμε πολύ, να τρέχουμε στον αιφνδιασμό, να έχουμε ελευθερία και να μην εκτελούμε συστήματα όπως τα ρομπότ. Επίσης να είμαστε σε θέση να ελέγξουμε το ματς, να καταλάβουμε πότε πρέπει να τρέξουμε περισσότερο ή να πιέσουμε στο μισό γήπεδο. Ονειρεύομαι ότι μακροπρόθεσμα, οι παίκτες θα το επιτύχουν αυτό χωρίς να χρειαστεί να παρέμβω. Θα είναι κάτι πανέμορφο. Δεν είμαι ο τύπος που θα πω ότι δεν πρέπει να δεχθούμε περισσότερους από 60 ή 70 πόντους σε μια εποχή που παίζουμε με περισσότερες κατοχές και όπου υπάρχει περισσότερο ταλέντο". 

Για το αν θέλει να είναι πάντα ο καλύτερος από την αρχή της καριέρας του: "Είναι αλήθεια. Όταν κάνω κάτι, θέλω πάντα να γίνομαι ο καλύτερος. Η δουλειά του προπονητή δεν αποτελεί εξαίρεση".

Για το πώς αποφάσισε να ανοίξει το κεφάλαιο της προπονητικής: "Κατά τη διάρκεια της καριέρας μου δεν φανταζόμουν τον εαυτό μου απαραίτητα ως προπονητή, αλλά είχα εμμονή με το μπάσκετ, πώς να βελτιώσω το παιχνίδι μου και το παιχνίδι των συμπαικτών μου. Είχα μεγάλες συζητήσεις μαζί τους και με τους μεγάλους προπονητές που είχα την ευκαιρία να δουλέψω.

Αφού σταμάτησα, σκέφτηκα να κάνω ένα διάλειμμα για ένα - δύο χρόνια, αλλά όταν ο ατζέντης μου Μίσκο Ραζνάτοβιτς με έπεισε να πάρω την ομάδα νέων της EuroLeague, γρήγορα κατάλαβα ότι το είχα στο αίμα μου".

Για το αν είχε άλλες προσφορές από την EuroLeague πιο νωρίς: "Είχα προσφορές από την EuroLeague, αλλά ήταν θέμα τιμής να ξεκινήσω από τα χαμηλά, όπως όταν ήμουν παίκτης – στη Λάρισα, μετά στο Μαρούσι πριν από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Για να αποδείξω στον εαυτό μου και στους άλλους ότι άξιζα να είμαι εκεί και θα μπορούσα να είμαι ο εαυτός μου, να έχω τη δική μου ταυτότητα".

Για τους τελικούς του 2016 ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό: "Πιθανώς να είχα πετύχει κάποια τρελά πράγματα στα τελευταία τρία παιχνίδια αυτών των τελικών. Ήταν ντέρμπι. Φέραμε ακόμα έναν τίτλο στον Ολυμπιακό. Ήταν γλυκόπικρο που το έκανα αυτό εναντίον του Δημήτρη Διαμαντίδη, του φίλου και συμπαίκτη μου στην εθνική ομάδα, του οποίου ήταν το τελευταίο ματς. Αλλά για εμάς αυτό το σουτ έγραψε ιστορία".

Για το ίνδαλμά του: "Ένα από τα ινδαλματά μου ήταν ο Μάικλ Τζόρνταν. Τα κατορθώματά του με ενέπνευσαν. Ειδικά αυτή η αδυσώπητη θέληση για νίκη. Έχω προσπάθησε μερικές φορές να αντιγράψω τις κινήσεις του, αλλά πάντα κατέληγε airball. Έτσι, αντί γι 'αυτό, αγαπούσα το work ethic του, το μίσος του για την ήττα, η εμμονή του για τη μελέτη του παιχνιδιού και τη δύναμή του χαρακτήρα του".

Για το ότι έχασε τον πατέρα του στα 15 του από καρκίνο: "Μας άφησε ενάμιση μήνα μετά τη διάγνωση. Ένα απίστευτο σοκ. Ήμασταν όλοι πολύ κοντά. Με τη μητέρα μου, με τον αδερφό μου ακόμα σφίγγουμε τους δεσμούς μας για ξεπεράσουμε αυτή τη δοκιμασία και για να θυμόμαστε πάντα, μέχρι σήμερα. Η επιθυμία μου για ενασχόληση με το μπάσκετ είχε γίνει επί 1000. Ήμουν έτοιμος για οτιδήποτε, ήμουν έτοιμος να σπάσω τους τοίχους και τα εμπόδια. Θα ονειρευόμουν να μπορούσε να είναι εκεί πάντα και να με βλέπει, αλλά αυτό είναι αδύνατο, αυτή είναι ζωή. Μπορώ τουλάχιστον, λόγω της αφοσίωσής μου σε αυτό που κάνω, να συνεχίζω να αποδίδω και να είμαι υπερήφανος".

Πηγή: Sport 24.gr