Ολυμπιακοί Αγώνες, Λευτέρης Πετρούνιας: "Ποιος ξέρει για το Λος Άντζελες; Μπορεί εκεί να είναι η πρώτη θέση"

Olympic Games, Lefteris Petrounias: "Who knows about Los Angeles? Could be the first place there"

Lefteris Petrounias spoke about everyone and everything in his statements after winning the bronze medal.

Since noon on Sunday (04/08) Lefteris Petrounias is in the pantheon of Olympic Games history.

The "Midas of the rings" with a flawless and technically perfect program scored 15.100 took third place in Paris and became the first male gymnast to celebrate three medals at the biggest festival of world sport in one of six events.

After the finale of his legendary performance, the 33-year-old Greek spoke about the problems he faced during his stay in the Olympic Village, his future in the hoops, while he also spoke about the difficulties he faced in his preparation after Tokyo.

The statements of Lefteris Petrounias in detail

"It's the first outing I've landed without taking a step since I set foot here. It's been 20 days. All the outings have been technically sound, but there's always been a leg shake. This is a grand final in my mind, keep cool.

That's what I've been aiming for since the qualifier, to be cool. I obviously wanted it more than the others. Unfortunately for my own brain, which is getting caught up in my hang-ups, I spotted two errors in the program. Vertically. Both in the first and in the second.

In the last one I had a stick in the vertical. Two tens, that separated me from first place because a tie would have put me in first place as Liu Yang had a higher degree of difficulty than me. It doesn't bother me, but I don't mind. I'm happy. I was aiming for the three Olympic medals anyway. This has come!

In Los Angeles it might even be the first place. Who knows. Three years and one surgery have passed since Tokyo. Having gotten to where we are talking today, without needing surgery, I have no reason to say I'm going to stop. We have made our daily life with Vasiliki.

I can do gymnastics to thank for it. To be well, to have our health. In a few years this will all be over. I'm trying to enjoy it and soak up as much as I can right now. I want to set the standards very high for Milto as well (laughs).

We didn't say much with Vasiliki. We were crying. It came down, I don't know how. We hugged and cried. My daughters are waiting for me at home and I can't wait to see them. I don't know if I've realized that. I know I aimed for it and believed it.

Since I was little, I wanted to get to where I am today. I had no idea it would go this far. But clearly, from a young age, from 18-19 years old, I aimed for an Olympic medal. When I realized that I could do it and that came after that I started to get into the process of managing, how is this all going to last. I have a very good team around me.

It's an individual effort up there, with a collective and team effort below, that takes time. If I didn't have this whole team believing in me so much... My coach for the last few days, he's not giving me instructions. He tells me "do whatever you want, I trust you so much". In the last few days, he doesn't give me a schedule, I tell him what schedule I will do.

There is also the emotional attachment. It is also Dimitris, and Ivana, and Odysseus and Nikos. Clearly, Dimitris is now like my father, my friend, my close friend. It makes sense to strain.

There were many problems in the qualifier. And in our stay. I had said that if things don't go well, I can say some things. If they go well, I won't talk. Epigrammatically, all athletes have referred at times to food and beds and quality of sleep.

I don't remember ever sleeping more than four hours in a row. It's all our fault. Things are strange. It's no excuse for anyone. What is true for me is true for everyone.

There were problems with commuting, lots of them. The race ran earlier. I was saying it last week. There were things that distracted me. Other things, when the time comes.

After the Frenchman, I began to realize this. But because you never know, I was also waiting for Armenian. We were very stressed. I think Samit made a strategy, he was working on the level of difficulty. He thought that he could do the program and with the tie to go ahead. There are no easy programs in instrumental gymnastics anymore. It was a strategy that perhaps didn't pay off as well as he wanted.

If I could get Samit to put him next to me and we both get a medal, I would. She is the third Olympian who does not make it. He is a great athlete. Of course I wanted the medal, but I also feel sad for Samit.

What was I thinking before my attempt? My vacation. That's what I was telling my coach too, laughing since the morning. I've been talking about them since morning. I was telling him "this is the last 60" before I go on vacation. He also jokingly tells me "after these 60 years I don't even want to see you". That's what I was thinking.

Competitively, one season I will retire. I will be out of training for a month and a half. I can't do more, because then that leaves you. I will be back in mid-September. We will work together with Nikos and Dimitris regularly. The ten exercises become eight. This is a gift for me. Because programs are made 20% easier, this way. We will see what is happening in the competition and see for this time that I will be out, what we can build.

I'm waiting to call my daughters and then hug them. Of course I will be in athletics. I changed my tickets. Instead of leaving tomorrow, I will leave with the children. I will watch basketball, Manolo and Milto.

Pyrros Dimas is Pyrros Dimas. I grew up watching him. I am very happy. A dream that I have realized is that I made my sport known in the country. I collect all this. The instrumental gyms of the country are filled with children. From now on...".

*** Ολυμπιακοί Αγώνες, Λευτέρης Πετρούνιας: "Ποιος ξέρει για το Λος Άντζελες; Μπορεί εκεί να είναι η πρώτη θέση"

Για όλους και για όλα μίλησε στις δηλώσεις του μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου ο Λευτέρης Πετρούνιας, με τον θρύλο της ενόργανης γυμναστικής να στέκεται κυρίως στην επόμενή του μέσα μετά τον θρίαμβο στο Παρίσι και στις μικρές λεπτομέρειες που του στέρησαν το χρυσό.

Από το μεσημέρι της Κυριακής (04/08) ο Λευτέρης Πετρούνιας είναι στο πάνθεον της ιστορίας των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ο "Μίδας των κρίκων" με ένα άψογο και τεχνικά άρτιο πρόγραμμα που βαθμολογήθηκε με 15.100 κατέκτησε την τρίτη θέση στο Παρίσι και έγινε ο πρώτος άνδρας αθλητής στην ενόργανη γυμναστική που πανηγυρίζει τρία μετάλλια στη μεγαλύτερη γιορτή του παγκόσμιου αθλητισμού σε ένα από τα έξι αγωνίσματα.

Μετά το φινάλε της μυθικής του εμφάνισης ο 33χρονος Έλληνας μίλησε για τα προβλήματα που αντιμετώπισε κατά τη διαμονή του στο Ολυμπιακό Χωριό, στο μέλλον του στους κρίκους, ενώ στάθηκε και στις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην προετοιμασία του μετά το Τόκιο.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του Λευτέρη Πετρούνια

"Είναι η πρώτη έξοδος που προσγειώνομαι χωρίς να κάνω κανένα βήμα, από τότε που πάτησα το πόδι μου εδώ. Είναι 20 μέρες αυτό. Όλες οι έξοδοι ήταν τεχνικά άρτιες, αλλά πάντα υπήρχε ένα κούνημα στο πόδι. Αυτό είναι ένας μεγάλος τελικός στο δικό μου μυαλό, να παραμείνεις ψύχραιμος.

Αυτό είχα βάλει στόχο από τον προκριματικό, να είμαι ψύχραιμος. Το ήθελα πιο πολύ προφανώς από τους υπόλοιπους. Δυστυχώς για το δικό μου μυαλό, που με πιάνουν τα κολλήματά μου, εντόπισα δυο λάθη στο πρόγραμμα. Στην κατακόρυφο. Και στην πρώτη και στη δεύτερη.

Στο τελευταίο είχα ένα κόλλημα στην κατακόρυφο. Δύο δεκαράκια, αυτά με χώρισαν από την πρώτη θέση γιατί η ισοβαθμία θα με έφερνε στην πρώτη θέση καθώς ο Λιου Γιανγκ είχε μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας από μένα. Δεν με ενοχλεί, δεν με πειράζει όμως. Είμαι χαρούμενος. Στόχευα έτσι κι αλλιώς στα τρία ολυμπιακά μετάλλια. Αυτό ήρθε!

Στο Λος Άντζελες μπορεί να είναι κι η πρώτη θέση. Ποιος ξέρει. Πέρασαν τρία χρόνια κι ένα χειρουργείο από το Τόκιο. Αφού έχω φτάσει εδώ που μιλάμε σήμερα, χωρίς να χρειάζομαι ένα χειρουργείο, δεν έχω λόγο να πω ότι θα σταματήσω. Έχουμε φτιάξει την καθημερινότητά μας με τη Βασιλική.

Μπορώ να κάνω γυμναστική για να το ευχαριστιέμαι. Να είμαστε καλά, να έχουμε την υγειά μας. Σε κάποια χρόνια θα τελειώσει όλο αυτό. Προσπαθώ να το απολαύσω και να ρουφήξω όσο περισσότερο μπορώ αυτή την στιγμή. Θέλω να βάλω πολύ ψηλά τα στάνταρ και για τον Μίλτο (γελάει).

Με τη Βασιλική δεν είπαμε πολλά. Κλαίγαμε. Ήρθε κάτω, δεν ξέρω πώς. Αγκαλιαζόμασταν και κλαίγαμε. Οι κόρες μου με περιμένουν στο σπίτι και ανυπομονώ να τις δω. Δεν ξέρω αν το έχω συνειδητοποιήσει. Ξέρω ότι το στόχευα και το πίστευα.

Από μικρός ήθελα να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα. Δεν πήγαινε το μυαλό μου ότι θα πάει τόσο μακριά. Σαφώς όμως, από μικρός, από 18-19 ετών στόχευα ένα ολυμπιακό μετάλλιο. Όταν συνειδητοποίησα ότι μπορώ να το κάνω κι ότι ήρθε μετά άρχισα να μπαίνω στη διαδικασία της διαχείρισης, πώς θα έχει διάρκεια όλο αυτό. Έχω μια πολύ καλή ομάδα γύρω μου.

Είναι μια ατομική προσπάθεια εκεί πάνω, με μια συλλογική και ομαδική διάρκεια από κάτω, που απαιτεί χρόνο. Αν δεν είχα όλη αυτή την ομάδα να πιστεύει τόσο πολύ σε μένα... Ο προπονητής μου τις τελευταίες ημέρες, δεν μου δίνει οδηγίες. Μου λέει "κάνε ό,τι νομίζεις, σε εμπιστεύομαι τόσο πολύ". Τις τελευταίες ημέρες δεν μου βγάζει πρόγραμμα, του λέω εγώ τι πρόγραμμα θα κάνω.

Υπάρχει και το συναισθηματικό δέσιμο. Είναι κι ο Δημήτρης, κι η Ιβάνα, κι ο Οδυσσέας κι ο Νίκος. Σαφέστατα κι ο Δημήτρης είναι πλέον σαν πατέρας μου, φίλος μου, κολλητός μου. Λογικό είναι να ζοριστεί.

Προβλήματα υπήρξαν πολλά στον προκριματικό. Και στη διαμονή μας. Είχα πει ότι αν δεν πάνε καλά τα πράγματα, μπορώ να πω κάποια πράγματα. Αν πάνε καλά, δεν θα μιλήσω. Επιγραμματικά, όλοι οι αθλητές έχουν αναφερθεί κατά περιόδους και στο φαγητό και στα κρεβάτια και στην ποιότητα του ύπνου.

Δεν θυμάμαι να έχω κοιμηθεί κάποιο βράδυ συνεχόμενα, πάνω από τέσσερις ώρες. Μας φταίνε όλα. Είναι παράξενα τα πράγματα. Δεν είναι δικαιολογία για κανέναν. Ό,τι ισχύει για μένα, ισχύει για όλους. 

Υπήρξαν προβλήματα με τις μετακινήσεις, πολλά. Έτρεξε ο αγώνας πιο νωρίς. Τα έλεγα την προηγούμενη βδομάδα. Υπήρξαν πράγματα που μου απέσπασαν την προσοχή. Άλλα πράγματα, όταν έρθει η ώρα.

Μετά από τον Γάλλο, άρχισα να το συνειδητοποιώ. Επειδή όμως ποτέ δεν ξέρεις, περίμενα και τον Αρμένιο. Μας έπιασε μεγάλο άγχος. Έκανε στρατηγική θεωρώ ο Σαμίτ, δούλευε τον βαθμό δυσκολίας. Θεωρούσε ότι μπορούσε να κάνει το πρόγραμμα και με την ισοβαθμία να περάσει μπροστά. Δεν υπάρχουν εύκολα προγράμματα στην ενόργανη γυμναστική πλέον. Ήταν μια στρατηγική που ίσως δεν του απέδωσε όσο ήθελε.

Αν μπορούσα να βάλω τον Σαμίτ να τον βάλω δίπλα μου και να έχουμε κι οι δύο ένα μετάλλιο, θα το έκανα. Είναι η τρίτη ολυμπιάδα που δεν τα καταφέρνει. Είναι σπουδαίος αθλητής. Εννοείται πως ήθελα το μετάλλιο, αλλά στεναχωριέμαι επίσης για τον Σαμίτ.

Τι σκεφτόμουν πριν από την προσπάθειά μου; Τις διακοπές μου. Αυτό έλεγα και στον προπονητή μου, γελώντας από το πρωί. Από το πρωί για αυτές μιλάω. Του έλεγα "αυτά είναι τα τελευταία 60'' πριν φύγω για διακοπές". Μου κάνει κι αυτός για πλάκα "μετά από αυτά τα 60'' δεν θέλω ούτε να σε βλέπω". Αυτά σκεφτόμουν.

Αγωνιστικά, μια σεζόν θα αποτραβηχτώ. Προπονητικά θα αποτραβηχτώ ένα με ενάμιση μήνα. Δεν μπορώ παραπάνω, γιατί μετά σε αφήνει αυτό. Κατά τα μέσα του Σεπτεμβρίου θα επιστρέψω. Θα δουλέψουμε μαζί με τον Νίκο και τον Δημήτρη τακτικά. Οι δέκα ασκήσεις γίνονται οκτώ. Είναι δώρο για μένα αυτό. Γιατί τα προγράμματα γίνονται κατά 20% πιο εύκολα, με αυτόν τον τρόπο. Θα δούμε τι γίνεται στον ανταγωνισμό και θα δούμε για αυτόν τον χρόνο που θα είμαι έξω, τι μπορούμε να φτιάξουμε.

Περιμένω να πάρω τηλέφωνο τις κόρες μου και μετά να τις αγκαλιάσω. Φυσικά θα είμαι στον στίβο. Άλλαξα τα εισιτήριά μου. Αντί να φύγω αύριο, θα φύγω μαζί με τα παιδιά. Θα δω μπάσκετ, Μανόλο και Μίλτο.

Ο Πύρρος Δήμας είναι ο Πύρρος Δήμας. Μεγάλωσα, βλέποντάς τον. Είμαι τρισευτυχισμένος. Ένα όνειρο που έχω πραγματοποιήσει είναι πως έκανα το άθλημά μου, γνωστό στη χώρα. Το εισπράττω όλο αυτό. Τα γυμναστήρια ενόργανης της χώρας έχουν γεμίσει με παιδάκια. Από εκεί και πέρα...".

Πηγή: Sport 24.gr