Φορτούνης: «Ο Βρύζας μου έδινε το "10" στον ΠΑΟΚ, μίλησα με Αλαφούζο, αλλά ήθελα Ολυμπιακό»

Fortounis: "Vryzas gave me the" 10 "in PAOK, I talked to Alafouzos, but I wanted Olympiakos"

Kostas Fortune mentioned his future in Olympiakos, the referees who sometimes make him furious, his friendly relations with Spanoulis and how he ended up in Olympiakos.


His interview with "News":

For his home in Kalambaka:
I miss you so much that you can not imagine it. That's where I can go there. On holidays, on holidays. Until the twelve she did not see me, and then I did not see it. With a ball out, with my friends. All day football. And when they went to high school? I went to Renti. In the academies of Olympiakos. From 12 to 14. I was there, I was training there, I read there. All. As if he wanted to tell me that my second home would become Olympiacos. My team.

About how to live from a toddler to a training center:
Strange: My parents are coming every weekend, there were a lot of people in the team who were there to help you. In reality, however, you were alone. You had to be in charge. I learned what it means to take care of yourself and all that made me very good. I also think that at 26 I have lived more years away from Kalambaka and less to her.

For his life abroad, when he was fighting in Kaiserslautern:
Loneliness was good to me. I'm closed as a character, very tied to my family. Those years played an important role in the way I think today. Even in the way I play football. Making a decision. To take an initiative. Find a solution. In a way I went through my game. I wanted to succeed. And I think that's why I did.

For his return to Greece and the proposals from Olympiacos, PAOK, Panathinaikos and AEK:
I had suggestions from all those days. I remember that Zissis Vryzas of PAOK called me every day. They gave me the "10" on the back. I was also talking with Giannis Anastasiou, who was then the manager of Panathinaikos, I had spoken to the team owner. But I wanted to return to Olympiacos. In my house. And let me know that there is a much stronger team that just had the championship and had reached the Champions League's 16th. I knew I had to compete with great players. It would not be easy. But I wanted to play at Olympiakos. I was dreaming of a toddler. I always felt that one day I would return. Or I just wanted it since I gathered my stuff and left Renti. I was very tired of leaving this way. So when my manager told me that Mr. Marinakis had called for Olympiacos, it was over. Or in a way it all started.

For his coaches in Olympiakos:
When I came to Olympiacos, Mitchell was the coach. He did not count me in his plan for the basics. He had the choir that had made a fantastic year. He had a team ready. I did not get opportunities. He left Janary, and took over Vitor Pereira. With him everything changed. He trusted me, gave me time to participate. Believe me. The same was done with Marko Silva, who was the coach in the period 2015-16. Then I did my best season. Until this year. And of course Pedro Martins played a role in it. He spoke to me from the summer, he explained to me that he wants to invest in me. He gave me freedom. He likes the Portuguese good football. And they look like us like humans. In the way they think, they work. They have a way to play for them too. And I really felt this year I was playing for the coach too. On the other hand, I feel more mature. And better footballer. I feel better to help the team.

For this year's Olympic presence:
We've done a lot. We have improved a lot. We have formed a base team for the years to come. Something has been built that can bring successes for years. Qualification for Milan will be in History. We reclaimed all the titles. We were unlucky however in defensive matches. We made phases and the ball did not enter. And that cost us. The team we made makes a lot of it. I understood it from the summer when we started. I would not change much to that one.

For his friendship with Vassilis Spanoulis:
When I returned to Olympiakos, I asked for a shirt from a common friend of our physiotherapist. He sent it to me, and I thanked him with a message on his cell phone. That's how it started. We started out for coffee. I met his family. We became friends. It's a fantastic man, Billy. Very great athlete. Chief. Great. Change the history of basketball with his decision to leave his confidence in Panathinaikos and to come to the Olympics, which at the time was a decade away from his goals. The absolute leader. Example. He is constantly looking for new motives. He firmly sets the bar higher. For me this is the secret. Setting a new goal every time. He has done incredible things. And it will succeed. Why is Billy so?

For his presence on the SAE platforms and how he is as a fan:
I'm rather rigorous. I like basketball very much and I think I can understand it a lot. It gives me ... the easy mistake, but I know how it is, and I think I'm holding a level at all.

Are you the same with the referees?
Sometimes they make me angry. I'm not nervous by opponents, even though there are matches where things are different. I have never been eliminated. When I eat a kick I think about the next phase. I manage it. But with the referees, it's different. And in the last two years things are strange. You see it, you understand it in the game. Anyway. The only sure thing is that I would never be arbitrators.

As for his future:
Here. Olympiacos and National!
===Φορτούνης: «Ο Βρύζας μου έδινε το "10" στον ΠΑΟΚ, μίλησα με Αλαφούζο, αλλά ήθελα Ολυμπιακό»

Ο Κώστας Φορτούνης αναφέρθηκε στο μέλλον του το οποίο είναι στον Ολυμπιακό, στους διαιτητές που τον κάνουν έξαλλο μερικές φορές, στις φιλικές σχέσεις του με τον Σπανούλη και στο πώς κατέληξε στον Ολυμπιακό.   

H συνέντευξή του στα «Νέα»:

Για το σπίτι του στην Καλαμπάκα: 
Μου έχει λείψει τόσο που δεν το φαντάζεσαι. Για αυτό όποτε μπορώ πηγαίνω εκεί. Σε ρεπό, σε διακοπές. Μέχρι τα δώδεκα δεν με έβλεπε, και μετά δεν το έβλεπα εγώ. Με μία μπάλα έξω, με τους φίλους μου. Όλη μέρα ποδόσφαιρο. Και όταν εκείνοι πήγαν στο γυμνάσιο; Εγώ πήγα στο Ρέντη. Στις ακαδημίες του Ολυμπιακού. Από τα 12 ως τα 14. Έμενα εκεί, έκανα προπόνηση εκεί, διάβαζα εκεί. Όλα. Λες και κάτι ήθελε να μου πει από τότε, πως δεύτερο σπίτι μου θα γίνει ο Ολυμπιακός. Η ομάδα μου. 

Για το πώς είναι να ζεις από μικρό παιδί σε ένα προπονητικό κέντρο: 
Παράξενο: Έρχονται οι γονείς μου βέβαια κάθε σαββατοκύριακο, υπήρχαν και αρκετοί άνθρωποι της ομάδας που ήταν εκεί για να σε βοηθήσουν. Στην πραγματικότητα όμως ήσουν μόνος. Έπρεπε να γίνεις υπεύθυνος. Έμαθα τι σημαίνει να φροντίζεις τον εαυτό σου και όλο αυτό μου έκανε πολύ καλό. Σκέφτομαι επίσης πως στα 26 μου έχω ζήσει περισσότερα χρόνια μακριά από την Καλαμπάκα και λιγότερα σε εκείνη. 

Για τη ζωή του στο εξωτερικό, όταν αγωνιζόταν στην Καϊζερσλάουτερν: 
Μου έκανε καλό η μοναξιά. Είμαι κλειστός σαν χαρακτήρας, πολύ δεμένος με την οικογένειά μου. Εκείνα τα χρόνια έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον τρόπο που σκέφτομαι σήμερα. Ακόμη και στον τρόπο που παίζω ποδόσφαιρο. Το να πάρεις μία απόφαση. Το να αναλάβεις μία πρωτοβουλία. Να βρεις μία λύση. Κατά έναν τρόπο πέρασε και στο παιχνίδι μου. Ήθελα να πετύχω. Και νομίζω ότι για αυτό άντεξα. 

Για την επιστροφή του στην Ελλάδα και τις προτάσεις από Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ: 
Είχα προτάσεις από όλους εκείνες τις ημέρες. Θυμάμαι ότι ο Ζήσης Βρύζας του ΠΑΟΚ μου τηλεφωνούσε καθημερινά. Μου έδιναν το “10” στην πλάτη. Μιλούσα και με τον Γιάννη Αναστασίου που ήταν τότε προπονητής του Παναθηναϊκού, είχα μιλήσει με τον ιδιοκτήτη της ομάδας. Εγώ όμως ήθελα να γυρίσω στον Ολυμπιακό. Στο σπίτι μου. Και ας ήξερα ότι εκεί υπάρχει μία πολύ πιο ισχυρή ομάδα, που μ΄λις είχε πάρει το πρωτάθλημα και είχε φτάσει ως τους “16” του Τσάμπιονς Λιγκ. Καταλάβαινα πως θα έπρεπε να ανταγωνιστώ σπουδαίους παίκτες. Ότι δεν θα ήταν εύκολο. Ήθελα όμως να παίξω στον Ολυμπιακό. Το ονειρευόμουν από μικρό παιδί. Ένιωθα πάντα πως μία μέρα θα γυρίσω. Ή απλά το ήθελα τόσο από τότε που μάζεψα τα πράγμα μου και έφυγα από τον Ρέντη. Με πείραξε πολύ που έφυγα έτσι. Όταν ο μάνατζέρ μου λοιπόν, μου είπε πως τηλεφώνησε ο κύριος Μαρινάκης για τον Ολυμπιακό, τελείωσαν όλα. Ή κατά έναν τρόπο μάλλον άρχισαν όλα.

Για τους προπονητές του στον Ολυμπιακό: 
Όταν ήρθα στον Ολυμπιακό, προπονητής ήταν ο Μίτσελ. Δεν με υπολόγιζε στο πλάνο του για τους βασικούς. Είχε τον Τσόρι που είχε κάνει φανταστική χρονιά. Είχε μία ομάδα έτοιμη. Δεν πήρα ευκαιρίες. Έφυγε τον Γενάρη, και ανέλαβε ο Βίτορ Περέιρα. Με εκείνον άλλαξαν όλα. Με εμπιστεύτηκε, μου έδωσε χρόνο συμμετοχής. Με πίστεψε. Το ίδιο έγινε και με τον Μάρκο Σίλβα που ήταν ο προπονητής την περίοδο 2015-16. Τότε έκανα την καλύτερη σεζόν μου. Μέχρι τη φετινή. Και φυσικά σε αυτό έπαιξε ρόλο ο Πέδρο Μαρτίνς. Μου μίλησε από το καλοκαίρι, μου εξήγησε ότι θέλει να επενδύσει σε εμένα. Μου έδωσε ελευθερία. Αρέσει στους Πορτογάλους το καλό ποδόσφαιρο. Και μοιάζουν με εμάς σαν άνθρωποι. Στον τρόπο που σκέφτονται, που λειτουργούν. Έχουν έναν τρόπο να παίζεις και για εκείνους. Και εγώ στα αλήθεια φέτος ένιωσα πως παίζω και για τον κόουτς. Από την άλλη αισθάνομαι πιο ώριμος. Και καλύτερος ποδοσφαιριστής. Αισθάνομαι πως βοηθώ περισσότερο την ομάδα.  

Για τη φετινή παρουσία του Ολυμπιακού: 
Καταφέραμε πολλά. Βελτιωθήκαμε πολύ. Έχουμε σχηματίσει μία ομάδα-βάση για τα επόμενα χρόνια. Χτίστηκε κάτι που μπορεί να φέρει επιτυχίες για χρόνια. Η πρόκριση επί της Μίλαν θα μείνει στην Ιστορία. Διεκδικήσαμε όλους τους τίτλους. Ήμασταν άτυχοι όμως σε καθοριστικά ματς. Φτιάχναμε φάσεις και δεν έμπαινε η μπάλα μέσα. Και αυτό μας στοίχισε. Την ομάδα που φτιάξαμε την πιστεύω πολύ. Το κατάλαβα από το καλοκαίρι όταν ξεκινήσαμε. Δεν θα άλλαζα πολλά σε εκείνη λοιπόν.

Για τη φιλία του με τον Βασίλη Σπανούλη: 
Όταν γύρισα στον Ολυμπιακό ζήτησα μία φανέλα του, από έναν κοινό μας φίλο φυσικοθεραπευτή. Μου την έστειλε, και τον ευχαρίστησα με ένα μήνυμα στο κινητό του. Κάπως έτσι ξεκίνησε. Αρχίσαμε να βγαίνουμε παρέα για καφέ. Γνώρισα την οικογένειά του. Γίναμε φίλοι. Είναι φανταστικός άνθρωπος ο Billy. Πολύ μεγάλος αθλητής. Αρχηγός. Σπουδαίος. Άλλαjε την ιστορία του μπάσκετ με την απόφασή του να φύγει από τη σιγουριά του στον Παναθηναϊκό και να έρθει στον ολυμπιακό που τότε είχε μία δεκαετία μακριά από τους στόχους του. Ο απόλυτος ηγέτης. Παράδειγμα. Αναζητά διαρκώς νέα κίνητρα. Βάζει σταθερά τον πήχη πιο ψηλά. Για εμένα αυτό είναι το μυστικό. Το να βάζεις κάθε φορά έναν νέο στόχο. Έχει καταφέρει απίστευτα πράγματα. Και θα πετύχει κι άλλα. Γιατί έτσι είναι ο Billy. 

Για την παρουσία του στις εξέδρες του ΣΕΦ και πώς είναι ως φίλαθλος: 
Αυστηρός είμαι μάλλον. Μου αρέσει πολύ το μπάσκετ και πιστεύω ότι το καταλαβαίνω αρκετά. Μου τη... δίνει στο εύκολο λάθος, αλλά ξέρω πώς είναι και τέλος πάντων νομίζω ότι κρατάω ένα επίπεδο. 

Με τους διαιτητές είσαι το ίδιο αυστηρός; 
Εκείνοι καμιά φορά με κάνουν έξαλλο. Δεν εκνευρίζομαι από αντιπάλους, παρότι υπάρχουν ματς όπου συμβαίνουν διάφορα. Δεν έχω αποβληθεί ποτέ. Όταν τρώω μία κλωτσιά σκέφτομαι την επόμενη φάση. Το διαχειρίζομαι. Με τους διαιτητές όμως, είναι αλλιώς Και την τελευταία διετία τα πράγματα είναι περίεργα. Το βλέπεις, το καταλαβαίνεις μέσα στο παιχνίδι. Τέλος πάντων. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα γινόμουν ποτέ διαιτητές. 

Όσο για το μέλλον του: 
Εδώ. Ολυμπιακός και Εθνική! 
Πηγή: Gazzetta