Βεζένκοφ: «Το να είσαι ο 13ος παίκτης, πώς να το χαρώ; - Δεν θα είμαστε ευχαριστημένοι αν δεν κερδίσουμε την Ευρωλίγκα»!

Vezenkov: “Being the 13th player, how can I enjoy it? - We won't be happy if we don't win the Euroleague"!

Sasha Vezenkov spoke about his goals with Olympiakos, emphasized that the door to the NBA has been closed for good, and revealed what the two most difficult weeks of his career were!

Terrible words from Sasha Vezenkov!

In his interview with "Triple Threat" of "Amerikanos24", the Olympiakos forward, who took off his hat to Kendrick Nunn, emphasizing that he is currently the best player in Europe, spoke about his decision to return to Greece, he emphasized that he wants the EuroLeague this year, he noted that the door to the NBA has closed for good, while he revealed what the two most difficult weeks of his career were!

What he said in detail:

For the Euroleague:

I work every day and try to find joy again. This is the most important thing. Be happy, work hard and enjoy what you do, because we are blessed. It's a cliché, but it's the truth. The EuroLeague is really competitive in every game and I think that's good for you.

For the NBA:

I'm glad I did. I owed it to myself. They are the best players in the world. The schedule is crazy and every night you are up against big stars. I'm glad I did. I was in a great environment. If I had to do it again I would.

In my career I had difficulties, but in the NBA it was different, because I was closer to the top players and I tried to learn even their routine and if they do something different. I was trying to be patient. Before the injury I didn't play much and nothing changed after that. At Kings we knew exactly how everyone was going to play and how much. I had 8 points and 8 rebounds in 8 minutes and played 11. I didn't give myself a chance to be patient and enjoy every moment. Because before I was MVP and I thought that my status would be different, that I would start from a different base. Being the 13th player, how can I enjoy it? I was 28, not 18. I didn't enjoy the little moments like that. Being in the NBA.

The door to the NBA is now closed. I did it. I am happy here. They are my family and I didn't give another team a second chance, because for me it was a risk. I didn't know what was going to happen in Toronto. I wanted to enjoy the game and that's why I didn't give it a second chance. If you're European in the NBA it's easier if you're young. You get more opportunities that way. They see the potential. They are not interested in the Euroleague there. In the NBA, you start over. You're a rookie even at 29. This bothered me. They said "you're a rookie, you have time" but I was 29.

For his goals:

2 years ago I was just playing the game. I wasn't thinking much. Now the expectations are different. Coming from the NBA. I try not to care and just play basketball. It's difficult at times, but that's why we have a good team. I remember the match against Real, I didn't start well, but in the end I let the game come to me. I want to win the Euroleague with Olympiacos. I don't care about being MVP again. It was nice, but I want the trophy. The main thing is to go to the Final 4, because there is another story. If we don't win the Euroleague, we will clearly not be happy.

For his gameplay:

It's hard a lot of times because you mess up the spacing. Coach Bartzokas told me many times to stay out, because I am a good shooter. Some coaches only go by the book. Coach Bartzokas is not like that. Then it has to do with your teammates. We have great point guards, but also tall passers. Your teammates have to expect you to cut all the time. Cutting puts you in a better position for an offensive rebound. Of course, there is also the possibility of getting blocked, especially against players like Tavares and Poirier. The important thing is that your teammates see what you are doing.

On his transfer to Olympiakos:

There are positives and negatives. I thought they would remember me as the MVP, but maybe I'm not the same, because when you're not playing your confidence is shaken. With work and seeing how they welcomed me like family at Olympiakos, it was better. I feel better. I am coming from a year, when I did not play and I needed the safety of the coach and my teammates. People I know. I don't know if it would have been too difficult if I had gone elsewhere, but it would have been more difficult.

To return to SEF:

Fans were sending me messages last year, even letter packages. They were telling me how much they missed me. When I came back for Spanoulis it was emotional, but when I came back as a player, it was incredible. I saw that this is my family and my team. It's different. I felt calm.

On Olympiakos' style of play:

The coach's style is for everyone to cut, everyone to pass and everyone to touch the ball. To do that you have to have players who want to pass. At the end of the game it's hard to play like that because teams are pressing and you need players to make big shots. This is the philosophy of the coach and this is what we give. Some shots are missed, but that's the point.

For the roster structure:

We had 11-12 players then. Fortunately we had no injuries and everyone knew how to play. We knew that those who will come from the bench remain united. And the victories gave us confidence. The whole team was working flawlessly, except for the final. This year they are negative. It's harder to find the roles because they're all great players. It is more difficult for the coach as well, but also a blessing. Even when you have injuries, there are players to step up. Sure, for players who play it's easy, but for those who don't play much it's hard. Everyone works very hard, but they all want to play more. I can say it's a blessing, but for someone who doesn't play, it's hard.

For Evan Fournier:

I won't say about Evan that everyone sees because he is a player with 12 years in the NBA. Every day, however, he is a professional. he brings his own meal to the hotel from his own chef because of his diet. He could do whatever he wants. He works a lot on his body and everything. When you work like this, you will be successful. He didn't come just to come. He came because he wants success. He was telling me about a phase from the Real game, which we won. He came to the first derby and felt the game. OK, he made a mistake in Ephesus. I missed the shots in Munich. You might miss those shots, but you have to take them and always work on it to get more comfortable.

For previous Final 4s played:

After the first Final 4 I immediately said that we will come back. After the second I felt empty. I tried and still try to understand how we lost. The first season was strange with the Russian teams out. In the second we played incredibly. But now I don't think about it. it's past.

On whether Monaco would win back-to-back Olympiacos in 2023, as Mike James said:

You can't reflect on regular season games. We had easily beaten Fener and in the playoffs we played 5 games. We won Monaco 3-2 in 2022. I understand Mike. He'll probably tweet something after that. I think we would beat them. In a series that season we wouldn't lose to anyone.

For the series with Fenerbahçe in 2023:

The series with Fener were the two most difficult weeks of my career. Coach Itoudis' tactics and mind games. They were crazy games.

For the Euroleague GOAT:

For me it is Spanoulis. He did something very difficult. He was if not the best, one of the best and he decided to go to a team that was not in its prime and had won the Euroleague since 1997. And he changed the history of Olympiakos.

For the toughest defender:

It was James Gist. When he decided to play defense you had a problem. Even when I was young and playing on Mars, it was the hardest. Now it's the overall structure of Fenerbahce and how they treat me with Haze Davies on top of me. That's why I said that the series with Fener is the most difficult two weeks. You had to think, because it was always there. But they said he stopped me and I had 17 points per game. How did you stop me? I was there and my team was winning.

*** Βεζένκοφ: «Το να είσαι ο 13ος παίκτης, πώς να το χαρώ; - Δεν θα είμαστε ευχαριστημένοι αν δεν κερδίσουμε την Ευρωλίγκα»!

Ο Σάσα Βεζένκοφ μίλησε για τους στόχους του με τον Ολυμπιακό, τόνισε πως η πόρτα του ΝΒΑ έχει κλείσει οριστικά, ενώ αποκάλυψε ποιες ήταν οι δύο πιο δύσκολες εβδομάδες της καριέρα του!

Τρομερές ατάκες από τον Σάσα Βεζένκοφ!

Στη συνέντευξή του στο «Triple Threat» του «Amerikanos24», ο φόργουορντ του Ολυμπιακού, που έβγαλε το καπέλο στον Κέντρικ Ναν, τονίζοντας πως αυτήν τη στιγμή είναι ο κορυφαίος παίκτης στην Ευρώπη, μίλησε για την απόφασή του να επιστρέψει στην Ελλάδα, τόνισε πως θέλει φέτος την Ευρωλίγκα, σημείωσε πως η πόρτα του ΝΒΑ έχει κλείσει οριστικά, ενώ αποκάλυψε ποιες ήταν οι δύο πιο δύσκολες εβδομάδες της καριέρα του!

Αναλυτικά όσα είπε:

Για την Ευρωλίγκα:

Δουλεύω κάθε μέρα και προσπαθώ να βρω τη χαρά ξανά. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Να είσαι ευτυχισμένος, να δουλεύεις σκληρά και να απολαμβάνεις αυτό που κάνεις, γιατί είμαστε ευλογημένοι. Είναι κλισέ, αλλά είναι η αλήθεια. Η Ευρωλίγκα είναι πραγματικά ανταγωνιστική σε κάθε παιχνίδι και αυτό νομίζω είναι καλό για εσάς.

Για το ΝΒΑ:

Είμαι χαρούμενος που το έκανα. Το χρωστούσα στον εαυτό μου. Είναι οι καλύτεροι παίκτες στον κόσμο. Το πρόγραμμα είναι τρελό και κάθε βράδυ κοντράρεσαι με μεγάλους σταρ. Χαίρομαι που το έκανα. Ήμουν σε ένα εξαιρετικό περιβάλλον. Αν έπρεπε να το κάνω ξανά θα το ξαναέκανα.

Στην καριέρα μου είχα δυσκολίες, αλλά στο ΝΒΑ ήταν διαφορετικό, γιατί ήμουν πιο κοντά στους κορυφαίους παίκτες και προσπαθούσα να μάθω ακόμη και τη ρουτίνα τους και αν κάνουν κάτι διαφορετικό. Προσπαθούσα να είμαι υπομονετικός. Πριν τον τραυματισμό δεν έπαιζα πολύ και δεν άλλαξε κάτι μετά. Στους Κινγκς ξέραμε ακριβώς πώς θα παίξει ο καθένας και πόσο. Είχα 8 πόντους και 8 ριμπάουντ σε 8 λεπτά και έπαιξα 11. Δεν έδωσα στον εαυτό μου την ευκαιρία να είμαι υπομονετικός και να χαρώ την κάθε στιγμή. Γιατί πριν ήμουν MVP και νόμιζα πως το στάτους μου θα είναι διαφορετικό, πως θα ξεκινούσα από άλλη βάση. Το να είσαι ο 13ος παίκτης, πώς να το χαρώ; Ήμουν 28, όχι 18. Δεν απόλαυσα έτσι τις μικρές στιγμές. Το να είσαι στο ΝΒΑ.

Είναι κλειστή, πλέον, η πόρτα του ΝΒΑ. Το έκανα. Είμαι χαρούμενος εδώ. Είναι οικογένειά μου και δεν έδωσα δεύτερη ευκαιρία σε άλλη ομάδα, γιατί για εμένα ήταν ρίσκο. Δεν ήξερα τι θα γίνει στο Τορόντο. Ήθελα να απολαύσω το παιχνίδι και για αυτό δεν έδωσα δεύτερη ευκαιρία. Αν είσαι Ευρωπαίος στο ΝΒΑ είναι πιο εύκολο αν είσαι νεαρός. Παίρνεις περισσότερες ευκαιρίες έτσι. Βλέπουν το ποτένσιαλ. Εκεί δεν τους ενδιαφέρει η Ευρωλίγκα. Στο ΝΒΑ ξεκινάς από την αρχή. Είσαι ρούκι ακόμη και στα 29 σου. Αυτό με ενοχλούσε. Έλεγαν «είσαι ρούκι, έχεις χρόνο» αλλά ήμουν 29. 

Για τους στόχους του:

Πριν 2 χρόνια απλά έπαιζα το παιχνίδι. Δεν σκεφτόμουν πολύ. Τώρα οι προσδοκίες είναι διαφορετικές. Ερχόμενος από το ΝΒΑ. Προσπαθώ να μη με νοιάζει και απλά να παίξω μπάσκετ. Είναι δύσκολο κάποιες στιγμές, αλλά για αυτό έχουμε καλή ομάδα. Θυμάμαι το ματς με τη Ρεάλ, δεν ξεκίνησα καλά, αλλά στο τέλος άφησα το παιχνίδι να έρθει σε εμένα. Θέλω να κερδίσω την Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό. Δεν με νοιάζει να βγω πάλι MVP. Ήταν ωραία, αλλά θέλω το τρόπαιο. Το βασικό είναι να πας στο Final 4, γιατί εκεί είναι μια άλλη ιστορία. Αν δεν κερδίσουμε την Ευρωλίγκα σαφώς δεν θα είμαστε ευχαριστημένοι.

Για τον τρόπο παιχνιδιού του:

Είναι δύσκολο πολλές φορές γιατί χαλάς το σπέισινγκ. Ο κόουτς Μπαρτζώκας μου έλεγε πολλές φορές να μείνω έξω, γιατί είμαι καλός σουτέρ. Κάποιοι κόουτς σε πάνε μόνο by the book. Ο κόουτς Μπαρτζώκας δεν είναι έτσι. Μετά έχει να κάνει με τους συμπαίκτες σου. Έχουμε εξαιρετικούς πόιντ γκαρντς, αλλά και ψηλούς που πασάρουν. Πρέπει οι συμπαίκτες σου να περιμένουν πως θα κόψεις όλη την ώρα. Κόβοντας είσαι σε καλύτερη θέση για επιθετικό ριμπάουντ. Βέβαια υπάρχει και η πιθανότητα να δεχθείς μπλοκ, ειδικά απέναντι σε παίκτες όπως ο Ταβάρες και ο Πουαριέ. Το σημαντικό είναι οι συμπαίκτες σου να βλέπουν τι κάνεις.

Για τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό:

Υπάρχουν θετικά και αρνητικά. Σκεφτόμουν πως θα με θυμούνται ως τον MVP, αλλά ίσως δεν είμαι ο ίδιος, γιατί όταν δεν παίζεις η αυτοπεποίθησή σου κλονίζεται. Με τη δουλειά και βλέποντας το πώς με υποδέχθηκαν σαν οικογένεια στον Ολυμπιακό, ήταν καλύτερα. Νιώθω καλύτερα. Προέρχομαι από μια χρονιά, που δεν έπαιζα και χρειαζόμουν την ασφάλεια του προπονητή και των συμπαικτών μου. Ανθρώπους που ξέρω. Δεν ξέρω αν ήταν πολύ δύσκολο αν πήγαινα αλλού, αλλά θα ήταν πιο δύσκολο.

Για την επιστροφή στο ΣΕΦ:

Οι οπαδοί μού έστελναν μηνύματα πέρυσι, ακόμη και πακέτα με γράμματα. Μου έλεγαν πόσο τους έλειπα. Όταν επέστρεψα για τον Σπανούλη ήταν συγκινητικό, αλλά όταν επέστρεψα ως παίκτης, ήταν απίστευτο. Είδα πως αυτή είναι η οικογένεια και η ομάδα μου. Είναι διαφορετικό. Ένιωσα ήρεμος.

Για το στυλ παιχνιδιού του Ολυμπιακού:

Το στυλ του κόουτς είναι να κόβουν όλοι, να πασάρουν όλοι και να αγγίζουν όλοι την μπάλα. Για να το κάνεις αυτό πρέπει να έχεις παίκτες που θέλουν να πασάρουν. Στο τέλος του παιχνιδιού είναι δύσκολο να παίξεις έτσι, γιατί πιέζουν οι ομάδες και χρειάζεσαι παίκτες να βάζουν μεγάλα σουτ. Αυτή είναι η φιλοσοφία του κόουτς και αυτό δίνουμε. Κάποια σουτ χάνονται, αλλά αυτό είναι το θέμα. 

Για τη δομή του ρόστερ:

Είχαμε 11-12 παίκτες τότε. Ευτυχώς δεν είχαμε τραυματισμούς και ξέρανε όλοι το πώς θα παίξουν. Ξέραμε πως αυτοί που θα έρθουν από τον πάγκο παραμένουν ενωμένοι. Και οι νίκες μας έδιναν αυτοπεποίθηση. Όλη η ομάδα λειτουργούσε άψογα, εκτός από τον τελικό. Φέτος είναι διαφετικά. Είναι πιο δύσκολο να βρεθούν οι ρόλοι γιατί είναι όλοι σπουδαίοι παίκτες. Είναι πιο δύσκολο και για τον κόουτς, αλλά και ευλογία. Ακόμη και όταν έχεις τραυματισμούς, υπάρχουν παίκτες να βγούνε μπροστά. Βέβαια, για τους παίκτες που παίζουν είναι εύκολο, αλλά για εκείνους που δεν παίζουν πολύ είναι δύσκολο. Όλοι δουλεύουν πολύ σκληρά, αλλά θέλουν όλοι να παίζουν περισσότερο. Εγώ μπορώ να πω ότι είναι ευλογία, αλλά για αυτόν που δεν παίζει, είναι δύσκολο.

Για τον Εβάν Φουρνιέ:

Δεν θα πω για τον Έβαν που βλέπουν όλοι γιατί είναι παίκτης με 12 χρόνια στο ΝΒΑ. Κάθε μέρα, όμως, είναι επαγγελματίας. φέρνει το δικό του γεύμα στο ξενοδοχείο από τον δικό του σεφ, λόγω της δίαιτάς του. Θα μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει. Δουλεύει πολύ το κορμί του και τα πάντα. Όταν δουλεύεις έτσι, θα είσαι επιτυχημένος. Δεν ήρθε απλά για να έρθει. Ήρθε γιατί θέλει επιτυχίες. Μου έλεγε για μια φάση από το παιχνίδι της Ρεάλ, το οποίο κερδίσαμε. Ήρθε στο πρώτο ντέρμπι και ένιωθε το παιχνίδι. ΟΚ, έκανε λάθος στην Εφές. Εγώ έχασα τα σουτ στο Μόναχο. Μπορεί και να τα χάσεις αυτά τα σουτ, αλλά πρέπει να τα πάρεις και να δουλεύεις πάντα για αυτό, ώστε να είσαι πιο άνετος.

Για τα προηγούμενα Final 4 που έπαιξε:

Μετά το πρώτο Final 4 αμέσως είπα πως θα επιστρέψουμε. Μετά από το δεύτερο ένιωθα άδειος. Προσπαθούσα και ακόμη προσπαθώ, να καταλάβω πώς χάσαμε. Η πρώτη σεζόν ήταν περίεργη με τις ρώσικες ομάδες εκτός. Τη δεύτερη παίξαμε απίστευτα. Τώρα, όμως, δεν σκέφτομαι για αυτό. είναι παρελθόν.

Για το αν η Μονακό θα κέρδιζε σε σειρά τον Ολυμπιακό το 2023, όπως είπε ο Μάικ Τζέιμς:

Δεν μπορείς να αναλογιστείς τα παιχνίδια της κανονικής περιόδου. Είχαμε κερδίσει εύκολα τη Φενέρ και στα πλέι οφς παίξαμε 5 παιχνίδια. Την μονακό την κερδίσαμε 3-2 το 2022. Καταλαβαίνω τον Μάικ. Πιθανότατα θα κάνει κάποιο tweet μετά από αυτό. Νομίζω πως θα τους κερδίζαμε. Σε σειρά εκείνη τη σεζόν δεν θα χάναμε από κανέναν.

Για τη σειρά με την Φενέρ το 2023:

Η σειρά με τη Φενέρ ήταν οι δύο πιο δύσκολες εβδομάδες της καριέρας μου. Η τακτική και τα παιχνίδια μυαλού του κόουτς Ιτούδη. Ήταν τρελά παιχνίδια.

Για τον GOAT της Ευρωλίγκας:

Για εμένα είναι ο Σπανούλης. Έκανε κάτι πολύ δύσκολο. Ήταν αν όχι ο καλύτερος, ένας από τους καλύτερους και αποφάσισε να πάει σε μια ομάδα που δεν ήταν στα prime της και είχε να κερδίσει την Ευρωλίγκα από το 1997. Και άλλαξε την ιστορία του Ολυμπιακού.

Για τον πιο δύσκολο αμυντικό:

Ήταν ο Τζέιμς Γκιστ. Όταν αποφάσιζε να παίξει άμυνα είχες πρόβλημα. Ακόμη και όταν ήμουν νεαρός και έπαιζα στον Άρη, ήταν ο πιο δύσκολος. Τώρα είναι συνολικά η δομή της Φενέρ και το πώς με αντιμετωπίζουν με τον Χέιζ Ντέιβις πάνω μου. Για αυτό είπα πως η σειρά με τη Φενέρ είναι οι πιο δύσκολες δύο εβδομάδες. Έπρεπε να σκεφτείς, γιατί ήταν πάντα εκεί. Αλλά έλεγαν πως με σταμάτησε και είχα 17 πόντους ανά αγώνα. Πώς με σταμάτησε; Ήμουν εκεί και η ομάδα μου κέρδιζε.

Πηγή: SportFM.gr