Παβίσεβιτς: «Όταν φέρνω παίκτες διαβεβαιώνω ότι θα μάθουν την ιστορία του Πανιωνίου, της Σμύρνης και της προσφυγιάς»

Pavisevic: "When I bring players, I assure them that they will learn the history of Panionios, Izmir and the refugee crisis"

Luka Pavisevic, in his statements during the media day, spoke about the goal and history of Panionios.

His statements in detail:

On what he wants to see from Panionios: "To be prepared. To have a rhythm and to maintain it on both sides of the court. We chose a path of more work and fewer friendlies, so now we do not have the flow that we could have, but we are full of training and we are ready to attribute it to basketball.

The difficult part on this path is that we have some must-win games at the beginning and not some games with Olympiacos or Panathinaikos that could also function as preparation games. In specific areas we will be where we want to be, but we will have room to improve even more. For this reason, we will sit down and try to see the situation before we start.”

Regarding the goals he has set: “My goal is to be as high as possible in the final result. Regarding Stoiximan GBL, everyone has their own goals, but apart from Panathinaikos and Olympiacos, we have an upgrade in all the teams. Do you want to talk about Aris, Maroussi, Promitheas, Karditsa? Everyone has improved and Stoiximan GBL is difficult. So let’s win all the games we can win and we will see where we will be. We have to repeat the entry into the playoffs and then see where we can get.

However, this year Panionios is playing in the EuroCup. It is a different league. A regular championship of 18 games and you know in the past, teams that do not have depth can do them harm. We saw it with Aris, with Maroussi. You play 4 and a half months away, in difficult conditions and it is difficult.

The team owners made a great effort and had to do a lot of things to manage to put Panionios in the EuroCup. The European presence is something we all want. It came a little early, but we have to be ready. That is why I preferred this kind of intense preparation. They have very good teams and what is required is to be resilient. We may have AEK away and then play Besiktas and then Aris comes. It requires resilience, passion and competitiveness. We are a completely new team and if you ask me what I expect, I cannot tell you exactly, but we will be tested and all I can say is that I hope we stay on the right path.

On his philosophy as a coach: "Philosophy is a very strong word for a coach who is a humble basketball worker. I will tell you that I see basketball as a game. We have to be ready. Shakespeare said that being ready is everything. So what I would like to do is prepare the team as best as possible for every game that comes.

My approach is to go strong on both sides of the court and not to lag behind in defense, nor to give up on offense. To be quick in moving the ball and to be ready for whatever the opposing defense gives us. These are good in theory, but hard work is required to make them a reality. We are not where we would like to be yet, but we are working hard to get there.

On how much the five years he spent coaching in Japan changed him: “Speaking personally, I have to tell you that Japan is fantastic. The Japanese way of life is extraordinary and it’s completely different from how we live here. Especially from how we live in Greece, Montenegro or Serbia, in the Balkans. Of course, to be honest, it’s the exact opposite of the entire Western world. So living there brought about tremendous changes in how I think about how things should be done. I had a wonderful and rich experience living there.

As a professional, I went there because I had an invitation to start developing modern basketball in Japan. It was an invitation from the national team of the country. I coached the national team, the best program in the country in Tokyo, and you know, a lot of things had to be done, under a different light. The league grew, the coaches were educated, the players were educated and the influences came from everywhere: from the NBA, the EuroLeague, Australia. There were no restrictions on foreigners, there were no restrictions on travel, there were no restrictions on equipment and facilities.

It was the best place in terms of work and that's why there were quite a few demands on the coaches. What I believe about the job of a coach is that the principle is: you adapt or you die. But I also believe in 'what doesn't kill you, makes you stronger'. That's what I think about our job now. I learned a lot in Japan and I can't wait to test myself again in Europe, adding everything I learned in Asia."

On whether he has heard the discussion about the lack of new Serbian coaches: "Yes, I had that discussion recently, because coach Pesic was my teacher. I had that discussion and I completely disagree. Absolutely. The point is that making coaches doesn't happen by itself. Coach Itoudis, Coach Bartzokas, Spanoulis, Katsikaris, Pedoulakis, I don't want to forget anyone, they didn't happen suddenly. To make your own school of coaches, you have to trust them and be helpful to them. You see the flourishing of the Spanish or Italian school. In Serbia, unfortunately, some things have been privatized and many do things that only interest them. Coaches become expendable tools in their hands like that. I feel that we are going to the next level, there is a majority of coaches, but they need to be supported. Saša Đorđević brought three medals in five years. That is quite strong and they said that it is not enough. I don't agree with the belief that there are no coaches, but Serbian basketball should pay more attention to them. Because coaches are the tool to define the identity of a country in basketball.”

On how different he is 18 years later: "I'm very different. As a person I try to carry the same values, but you know, I lived five years in Germany, four years in France, many years in Japan, I led national teams, I coached Americans, Germans, French, Africans, Asians, different cultures. I learned in different situations. Some were perfect. I won championships. Some were crap. I had personal issues with my family. Like everyone, I change. Obviously I think a lot and I try to keep my values, but I try to be at my standards and keep the values ​​that I had when I lived at home with my parents in Montenegro. Basketball-wise I also try to keep the basketball values ​​that exist now on an athletic and tactical level. I keep those at a high level to play the basketball that I want. Obviously there are many things you can’t control, but I want to keep the values.”

On building the roster: “Initially, when I signed with Panionios, there was no EuroCup and that’s how we started building. Initially, we didn’t have many native players, so we had to find at least four players who would be ready to play and another two or three who would be prepared through the training process. That was my approach. We found the Greeks and we started with them. Dimitris Tsaldaris helped me a lot with the evaluation and as soon as I got back from Japan I went straight to my office and we started building the ‘Greek’ roster. We had a budget that increased and absolute generosity from our Presidents, Mr. Mikropoulos and Mr. Iliadis, since we went to the EuroCup.

So we created a formula in which I wanted to have three tall foreigners to approach Giorgos Tsalbouris. The important thing was to bring in Michalis Lountzis. Then we added Papas, Economopoulos and Mitrou-Long next to him, while we also had our veteran Nikos Ghikas and we also acquired Andreas Patrikis. Then we looked for the starters in the 1-2-3. Now we have the possibility of growing the roster a little, but we want to first see the group of players we have and then decide. We also have to monitor where we are in terms of injuries and then see where we need to strengthen.”

On whether he feels he is the strongest personality in the team: “No, I don’t feel that way. I believe that at this point in our game, I need to lead the team a little more, because it is a completely new team. It takes a little time for them to learn the game and get their hands on it. Until then, I will try to guide them, but it is not a question of personality, but a question of adaptability to the game.”

On whether his players know the size of Panionios and its culture: “When I recruit all the players, especially the Americans, I assure you that I teach them what Nea Smyrni is, the community, the refugee experience. What the journey from Smyrni to Athens means, what Panionios means to all these people. Nikos Bourlakis presented a documentary and we want the players to know what the Panionios and who is the team that pays them.

I believe they feel the family atmosphere, the care that Messrs. Eliadis and Mikropoulos provide us. All of this reminds us of what Panionios means every day”.

On whether the position of coach at Panionios is hot: “That’s why I never sit on the bench, so I don’t get burned (laughs). Yes, of course I understand. Right now the pressure at Panionios is to keep the team united so that it can play in two competitions, I’m not thinking about hot positions. I want to connect with the Panionios family and we will do everything to reach the standards that its fans desire. But it’s a new team, so it will be a challenge”.

On the message he has for Panionios fans: “From my first time at the team, I realized how important Panionios is to the people of Nea Smyrni. They are people who would die for Panionios, they are so dedicated. I obviously can’t get emotionally attached that much, but I completely understand the need to provide the best possible performance and the best results.

I feel the responsibility to bring the team to this level, so that the fans love it and recognize it. I hope we have a successful season, overcome the difficulties and do everything to have them happy at the end of the season. It will be difficult, but I hope I can do it.”

*** Παβίσεβιτς: «Όταν φέρνω παίκτες διαβεβαιώνω ότι θα μάθουν την ιστορία του Πανιωνίου, της Σμύρνης και της προσφυγιάς»

Ο Λούκα Παβίσεβιτς στις δηλώσεις του κατά τη διάρκεια της media day μίλησε για τον στόχο και την ιστορία του Πανιωνίου.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του:

Για το τι θέλει να δει από τον Πανιώνιο: «Να είμαστε προετοιμασμένοι. Να έχουμε έναν ρυθμό και να τον διατηρήσουμε και στις δύο πλευρές του παρκέ. Επιλέξαμε ένα μονοπάτι περισσότερης δουλειάς και λιγότερων φιλικών, οπότε τώρα δεν έχουμε την ροή που θα μπορούσαμε να έχουμε, αλλά είμαστε γεμάτοι από προπόνηση και είμαστε έτοιμοι να το αποδώσουμε σε μπάσκετ.

Το δύσκολο μέρος σε αυτό το μονοπάτι είναι ότι έχουμε κάποια must win παιχνίδια στην αρχή και όχι κάποια παιχνίδια με τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και σαν παιχνίδια προετοιμασίας. Σε συγκεκριμένους τομείς θα είμαστε εκεί που θέλουμε να είμαστε, αλλά θα έχουμε περιθώριο να βελτιωθούμε κι άλλο. Για αυτόν τον λόγο θα κάτσουμε και θα προσπαθήσουμε να δούμε την κατάσταση ώσπου να αρχίσουμε».

Για τους στόχους που έχει θέσει: «Ο στόχος μου είναι να είμαστε όσο πιο ψηλά γίνεται στο τελικό αποτέλεσμα. Όσον αφορά την Stoiximan GBL, όλοι έχουν τους δικούς του στόχους, αλλά εκτός του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, έχουμε μια αναβάθμιση σε όλες τις ομάδες. Θέλετε να μιλήσουμε για τον Άρη, το Μαρούσι, τον Προμηθέα, την Καρδίτσα; Όλοι έχουν βελτιωθεί και η Stoiximan GBL είναι δύσκολη. Ας κερδίσουμε λοιπόν όλα τα παιχνίδια που μπορούμε να κερδίσουμε και θα δούμε πού θα είμαστε. Πρέπει να επαναλάβουμε την είσοδο στα playoffs και στη συνέχεια να δούμε πού μπορούμε να φτάσουμε.

Ωστόσο αυτή τη χρονιά ο Πανιώνιος παίζει στο EuroCup. Είναι μια διαφορετική λίγκα. Ένα πρωτάθλημα κανονικό 18 αγώνων και ξέρετε στο παρελθόν τις ομάδες που δεν έχουν βάθος, μπορεί να τους κάνει ζημιά. Το είδαμε με τον Άρη, με το Μαρούσι. Παίζεις 4μισι μήνες εκτός έδρας, με δύσκολες συνθήκες και είναι δύσκολο.

Οι ιδιοκτήτες της ομάδας έκαναν πολύ μεγάλη προσπάθεια και χρειάστηκε να κάνουν πολλά πράγματα για να καταφέρουν να βάλουν τον Πανιώνιο στο EuroCup. Η ευρωπαϊκή παρουσία είναι κάτι που θέλουμε όλοι. Ήρθε λίγο νωρίς, αλλά πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Για αυτό προτίμησα αυτού του είδους την έντονη προετοιμασία. Έχει πολύ καλές ομάδες και αυτό που απαιτείται, είναι να είμαστε ανθεκτικοί. Μπορεί να έχουμε την ΑΕΚ εκτός και μετά να παίξουμε με την Μπεσίκτας και στη συνέχεια να έρθει ο Άρης. Χρειάζεται ανθεκτικότητα, πάθος και ανταγωνιστικότητα. Είμαστε μια εντελώς καινούργια ομάδα και αν με ρωτάτε τι περιμένω, δεν μπορώ να σας πω με ακρίβεια, αλλά θα τεσταριστούμε και το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ελπίζω να παραμείνουμε στο σωστό δρόμο».

Για την φιλοσοφία του ως προπονητής: «Η φιλοσοφία είναι μια πολύ δυνατή λέξη για έναν κόουτς που είναι ταπεινός εργάτης του μπάσκετ. Θα σας πω πως βλέπω όμως το μπάσκετ σαν παιχνίδι. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Ο Σαίξπηρ είχε πει ότι το να είσαι έτοιμος είναι το παν. Αυτό που θα ήθελα λοιπόν, είναι να προετοιμάσω την ομάδα το καλύτερο δυνατό για κάθε παιχνίδι που θα έρθει.

Η προσέγγιση μου είναι να πηγαίνουμε δυνατά και στις δύο πλευρές του παρκέ και να μην μένουμε πίσω στην άμυνα, ούτε να παρατάμε την επίθεση. Να είμαστε γρήγοροι στην κυκλοφορία της μπάλας και να είμαστε έτοιμοι για ό,τι μας δίνει η αντίπαλη άμυνα. Αυτά είναι θεωρητικά καλά, αλλά απαιτείται σκληρή δουλειά για να γίνουν πράξη. Δεν είμαστε ακόμα εκεί που θα θέλαμε, αλλά δουλεύουμε σκληρά για να φτάσουμε». 

Για το πόσο τον άλλαξαν τα πέντε χρόνια που πέρασε ως προπονητής στην Ιαπωνία: «Αν μιλήσω προσωπικά, πρέπει να σας πω ότι η Ιαπωνία είναι φανταστική. Ο ιαπωνικός τρόπος ζωής είναι εξαιρετικός και είναι εντελώς διαφορετικός με το πώς ζούμε εδώ. Ειδικά με το πώς ζούμε στην Ελλάδα, το Μαυροβούνιο ή την Σερβία, στα Βαλκάνια δηλαδή. Βέβαια για να είμαι ειλικρινής, είναι ακριβώς αντίθετος με όλον τον δυτικό κόσμο. Οπότε το να ζεις εκεί έφερε τρομακτικές αλλαγές στο πώς σκέφτομαι για το πώς πρέπει να γίνονται τα πράγματα. Είχα μια υπέροχη και πλούσια εμπειρία ζώντας εκεί.

Σαν επαγγελματίας πήγα εκεί γιατί είχα μια πρόσκληση για να ξεκινήσουμε την ανάπτυξη του μοντέρνου μπάσκετ της Ιαπωνίας. Ήταν μια πρόσκληση από την Εθνική ομάδα της χώρας. Προπόνησα την Εθνική Ομάδα, το καλύτερο πρόγραμμα της χώρας στο Τόκιο και ξέρετε, έπρεπε να γίνουν πολλά πράγματα, υπό ένα διαφορετικό πρίσμα. Η λίγκα μεγάλωσε, οι προπονητές ήταν μορφωμένοι, οι παίκτες ήταν μορφωμένοι και οι επιρροές ήρθαν από παντου: από το NBA, την EuroLeague, την Αυστραλία. Δεν υπήρχαν περιορισμοί στους ξένους, δεν υπήρχαν περιορισμοί στα ταξίδια, δεν υπήρχαν περιορισμοί στον εξοπλισμό και στις εγκαταστάσεις.

Ήταν το καλύτερο μέρος άπο άποψη δουλειάς και για αυτό υπήρχαν αρκετές απαιτήσεις από τους προπονητές. Αυτό που πιστεύω για την δουλειά του προπονητή είναι ότι η αρχή είναι: προσαρμόζεσαι ή πεθαίνεις. Πιστεύω όμως και το ‘ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό’. Αυτό σκέφτομαι για τη δουλειά μας τώρα. Έμαθα πολλά στην Ιαπωνία και νιώθω ανυπόμονος να τεστάρω ξανά τον εαυτό μου στην Ευρώπη, προσθέτοντας όλα αυτά που έμαθα στην Ασία».

Για το εάν έχει ακούσει τη συζήτηση γύρω από την έλλειψη νέων Σέρβων προπονητών: «Ναι, είχα πρόσφατα αυτή τη συζήτηση, γιατί ο κόουτς Πέσιτς ήταν ο δάσκαλός μου. Είχα αυτή τη συζήτηση και διαφωνώ τελείως. Τελείως όμως. Το νόημα είναι ότι το να φτιάχνεις προπονητές, δεν γίνεται από μόνο του. Ο κόουτς Ιτούδης, ο κόουτς Μπαρτζώκας, ο Σπανούλης, ο Κατσικάρης, ο Πεδουλάκης, δεν θέλω να ξεχάσω κανέναν δεν έγιναν ξαφνικά. Για να φτιάξεις τη δική σου σχολή προπονητών, πρέπει να τους εμπιστευτείς και να είσαι βοηθητικός μαζί τους. Βλέπεις την άνθηση της ισπανικής ή της ιταλικής σχολής.

Στη Σερβία δυστυχώς κάποια πράγματα έχουν ιδιωτικοποιηθεί και πολλοί κάνουν πράγματα που ενδιαφέρουν μόνο αυτούς. Οι προπονητές γίνονται αναλώσιμα εργαλεία στα χέρια τους έτσι. Νιώθω ότι πάμε στο αμέσως επόμενο επίπεδο, υπάρχει πλειονότητα προπονητών, αλλά πρέπει να στηριχτούν. Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς έφερε τρία μετάλλια σε πέντε χρόνια. Αυτό είναι αρκετά δυνατό και είπαν ότι δεν είναι αρκετό. Δεν συμφωνώ με την πεποίθηση λοιπόν ότι δεν υπάρχουν προπονητές, αλλά το σερβικό μπάσκετ πρέπει να τους προσέξει περισσότερο. Γιατί οι προπονητές είναι το εργαλείο για να καθοριστεί η ταυτότητα μιας χώρας στο μπάσκετ». 

Για το πόσο διαφορετικός είναι 18 χρόνια μετά: «Είμαι πολύ διαφορετικός. Σαν άνθρωπος προσπαθώ να κουβαλώ τις ίδιες αξίες, αλλά ξέρετε, έζησα πέντε χρόνια στη Γερμανία, τέσσερα χρόνια στη Γαλλία, πολλά χρόνια στην Ιαπωνία, οδήγησα εθνικές ομάδες, προπόνησα Αμερικανούς, Γερμανούς, Γάλλους, Αφρικανούς, Ασιάτες, διαφορετικές κουλτούρες. Έμαθα σε διαφορετικές καταστάσεις. Κάποιες ήταν τέλειες. Κατέκτησα πρωταθλήματα. Κάποιες ήταν χάλια. Είχα προσωπικά θέματα με την οικογένειά μου. Όπως όλοι, έτσι κι εγώ αλλάζω. Προφανώς κάνω πολλές σκέψεις και προσπαθώ να κρατήσω τις αξίες μου, αλλά προσπαθώ να είμαι στα στάνταρ μου και να κρατήσω τις αξίες που είχα όταν ζούσα στο σπίτι με τους γονείς μου στο Μαυροβούνιο.

Μπασκετικά επίσης προσπαθώ να κρατήσω τις αξίες του μπάσκετ που υπάρχουν τώρα σε αθλητικό και τακτικό επίπεδο. Τα κρατάω αυτά σε υψηλό επίπεδο για να παίξω το μπάσκετ που θέλω. Προφανώς υπάρχουν πολλά που δεν μπορείς να ελέγξεις, αλλά θέλω να κρατώ τις αξίες».

Για το χτίσιμο του ρόστερ: «Αρχικά, όταν υπέγραψα στον Πανιώνιο, δεν υπήρχε EuroCup και έτσι ξεκινήσαμε να χτιζόμαστε. Αρχικά, δεν είχαμε πολλούς γηγενείς, οπότε έπρεπε να βρούμε τουλάχιστον τέσσερις παίκτες που θα ήταν έτοιμοι να παίξουν και άλλους δύο-τρεις που μέσα από τη διαδικασία των προπονήσεων θα ετοιμάζονταν. Αυτή ήταν η προσέγγισή μου. Βρήκαμε τους Έλληνες και ξεκινήσαμε από αυτούς. Ο Δημήτρης Τσαλδάρης με βοήθησε πολύ στην αξιολόγηση και μόλις γύρισα από την Ιαπωνία πήγα κατευθείαν στο γραφείο μου και ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε το ‘ελληνικό’ ρόστερ. Είχαμε ένα μπάτζετ το οποίο αυξήθηκε και απόλυτη γενναιοδωρία από τους Προέδρους μας, τον κύριο Μικρόπουλο και τον κύριο Ηλιάδη, από όταν πήγαμε στο EuroCup.

Φτιάξαμε λοιπόν μια φόρμουλα στην οποία ήθελα να έχουμε τρεις ψηλούς ξένους για να πλησιάσουν τον Γιώργο Τσαλμπούρη. Το σημαντικό ήταν να φέρουμε τον Μιχάλη Λούντζη. Μετά προσθέσαμε δίπλα του τον Πάπας, τον Οικονομόπουλο και τον Μήτρου-Λονγκ, ενώ είχαμε και τον βετεράνο μας τον Νίκο Γκίκα και αποκτήσαμε και τον Ανδρέα Πατρίκη. Μετά κοιτάξαμε για τους βασικούς στο 1-2-3. Τώρα έχουμε ανοικτό το ενδεχόμενο να μεγαλώσουμε λίγο το ρόστερ, αλλά θέλουμε να δούμε πρώτα το γκρουπ παικτών που έχουμε και μετά να αποφασίσουμε. Πρέπει επίσης να παρακολουθούμε και το πού είμαστε από πλευράς τραυματισμών και στη συνέχεια να δούμε πού πρέπει να ενισχυθούμε”.

Για το εάν νιώθει ότι είναι η πιο δυνατή προσωπικότητα στην ομάδα: «Όχι δεν νιώθω έτσι. Πιστεύω ότι σε αυτό το σημείο του παιχνιδιού μας, πρέπει να οδηγήσω την ομάδα λίγο παραπάνω, γιατί είναι μια απόλυτα καινούργια ομάδα. Παίρνει λίγο χρόνο μέχρι να μάθουν το παιχνίδι και να το πάρουν στα χέρια τους. Μέχρι τότε θα προσπαθώ να τους καθοδηγώ, αλλά δεν είναι θέμα προσωπικότητας, αλλά θέμα προσαρμοστικότητας στο παιχνίδι».

Για το εάν γνωρίζουν οι παίκτες του το μέγεθος του Πανιωνίου και την κουλτούρα του: «Όταν στρατολογώ όλους τους παίκτες, ειδικά τους Αμερικανούς, σας διαβεβαιώνω ότι τους μαθαίνω τι είναι η Νέα Σμύρνη, η κοινότητα, η προσφυγιά. Τι σημαίνει το ταξίδι από την Σμύρνη στην Αθήνα, τι σημαίνει ο Πανιώνιος για όλους αυτούς τους ανθρώπους. Ο Νίκος Μπουρλάκης παρουσίασε ένα ντοκιμαντέρ και θέλουμε οι παίκτες να γνωρίζουν τι σημαίνει ο Πανιώνιος και ποια είναι η ομάδα που τους πληρώνει.

Πιστεύω νιώθουν το οικογενειακό κλίμα, την φροντίδα που μας παρέχουν οι κύριοι Ηλιάδης και Μικρόπουλος. Όλα αυτά μας θυμίζουν το τι σημαίνει Πανιώνιος καθημερινά».

Για το εάν είναι καυτή η θέση του προπονητή στον Πανιώνιο: «Εγώ για αυτό δεν κάθομαι και ποτέ στον πάγκο, οπότε δεν καίγομαι (γέλια). Ναι, φυσικά το καταλαβαίνω. Αυτή τη στιγμή η πίεση στον Πανιώνιο είναι να κρατήσω την ομάδα ενωμένη ώστε να παίξει σε δύο διοργανώσεις, δεν σκέφτομαι καυτές θέσεις. Θέλω να συνδεθούμε με την οικογένεια του Πανιωνίου και θα κάνουμε τα πάντα για να φτάσουμε τα στάνταρ που ο κόσμος του επιθυμεί. Αλλά είναι νέα ομάδα, όποτε θα είναι πρόκληση».

Για το μήνυμα που έχει για τους οπαδούς του Πανιωνίου: «Από την πρώτη μου φορά στην ομάδα συνειδητοποίησα πόσο σημαντικός είναι ο Πανιώνιος για τους ανθρώπους της Νέας Σμύρνης. Είναι άνθρωποι που θα πέθαιναν για τον Πανιώνιο, είναι τόσο αφοσιωμένοι. Δεν μπορώ προφανώς να δεθώ συναισθηματικά τόσο πολύ, αλλά καταλαβαίνω απόλυτα την ανάγκη να παρέχω την καλύτερη δυνατή εμφάνιση και τα καλύτερα αποτελέσματα.

Νιώθω την ευθύνη να φέρω την ομάδα σε αυτό το επίπεδο, ώστε οι οπαδοί να την αγαπήσουν και να την αναγνωρίζουν. Ελπίζω να έχουμε μια επιτυχημένη σεζόν, να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να κάνουμε τα πάντα για να τους έχουμε ευτυχισμένους στο τέλος της σεζόν. Θα είναι δύσκολο, αλλά ελπίζω ότι θα τα καταφέρω».

Πηγή: SDNA.gr