Αποκαλυπτικός Μπουφόν: «Ο Νεϊμάρ που έπρεπε να έχει κερδίσει πέντε Χρυσές Μπάλες»

Apocalyptic Buffon: "Neymar who should have won five Ballon d'Ors"

The 46-year-old former goalkeeper Gigi Buffon, now the manager of the Italian national team, published today his autobiography entitled "I fall, I get up, I fall, I get up".

On the occasion of this edition, he gave an extensive interview to Corriere della Sera, looking back on his career.

"There is something masochistic about goalkeepers. The pitches of my youth were the same as those of the 70s: the pitch was as hard as cement. You recognize the old goalkeepers by the injured hands, the aching ribs, the times they fell and bled. I have only had one goalkeeper in my life, Silvano Martina, and I chose him because his hands were full of scars. The goalkeeper's hands.

Madness: “I have something, the goalkeeper is talking to himself, with his gloves on. And, above all, I have a good dose of audacity, without which I would not have survived. Try making your Serie A debut at the age of 17, with Parma ahead of AC Milan on the same points.”

Debut: "I remember the looks on the faces of Weah, Boban, Costacurta, Baresi. Suddenly I felt a tap on my shoulder: it was Paolo Maldini, encouraging me. He had also made his debut as a youngster, he knew what it was like. I will never forget that gesture, Maldini was not just a tremendous footballer, he has the two qualities I admire most: dedication and courage.

Opponents: “I remember a Benfica striker who gave me a terrible kick in the arm, he did it on purpose and it hurt me a lot. He looked at me with no intention of apologizing. But, I swear, I don't remember who it was. If I saw him again, I would say two words to him. I forget the negative people."

Buffon did not hide his admiration for Neymar:

“I played against three generations of players: Zidane, Ronaldo, Messi, Cristiano, Iniesta... If I have to choose the best? Neymar. As a player and as a person, he deserved to have won five Ballon d'Ors."

Champions League: "Barcelona in 2015 and Madrid in 2017 were the best teams of the last 20 years. And in 2003 I lost the final to Shevchenko's Milan...".

Buffon spoke openly about his battle with depression:

“It was the end of 2003, after two consecutive championships, and I experienced a void. I started having anxiety attacks, even on the field. I had an anxiety attack on the pitch, I couldn't breathe and I thought I couldn't play. It was at Juve-Regina and the goalkeeping coach, Ivano Bordon, a great man, told me I wasn't obliged to play. I looked at the second goalkeeper, Simedi, a great friend, and I thought that I was facing a defining moment of my life. I thought if I didn't get back on the field I would have set a precedent with myself and it would happen again and I would end up not playing anymore. So I came back on the pitch, I made a good save and it was decisive because we won 1-0. But the problem was still there and the doctor confirmed the diagnosis: depression.

For the treatment of:

"I refused drugs, I was afraid of addiction. They advised me to have new interests outside of football and I discovered painting. In Turin I visited a Chagall exhibition and stood spellbound in front of a painting for an hour. I came back the next day just to see him again."

Buffon revealed that he had an offer from Barcelona:

"They called me as a second goalkeeper. I liked the idea of ​​playing with Messi after Cristiano. But one day, while driving, I heard a song that reminded me of the past and I saw the sign for Parma. I took it as a sign: I had to end where it all began."

Messi: "In the 2015 final, he touched me on the back and said: 'Gigi, are we changing shirts?' Great players are never arrogant."

Cristiano: "I saw in him a great strength but also a sensitivity that was connected to the absence of his father."

Cassano: “Ideal for short periods – in a month it creates a team. In a long season, I don't know if I could stand it (laughs)."

Buffon acknowledged mistakes, such as obtaining a fake degree, and spoke of his habit of betting on tennis and basketball, stressing that he never bet on football.

He also concluded with his passion for his teammates and the game: "I'm grateful for every moment – ​​I fell, I got up, and that's what made me who I am."

*** Αποκαλυπτικός Μπουφόν: «Ο Νεϊμάρ που έπρεπε να έχει κερδίσει πέντε Χρυσές Μπάλες»

Ο 46χρονος πρώην τερματοφύλακας Τζίτζι Μπουφόν, πλέον διοικητικό στέλεχος της Εθνικής Ιταλίας, δημοσίευσε σήμερα την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Πέφτω, σηκώνομαι, πέφτω, σηκώνομαι».

Με αφορμή αυτή την έκδοση, έδωσε μια εκτενή συνέντευξη στην Corriere della Sera, κάνοντας μια αναδρομή στην καριέρα του.

«Υπάρχει κάτι μαζοχιστικό στους τερματοφύλακες. Τα γήπεδα των νεανικών μου χρόνων ήταν τα ίδια με αυτά της δεκαετίας του ’70: ο χώρος ήταν σκληρός σαν τσιμέντο. Αναγνωρίζεις τους παλιούς τερματοφύλακες από τα τραυματισμένα χέρια, τα πλευρά που πονούσαν, από τις φορές που έπεφταν μέχρι να ματώσουν. Είχα μόνο έναν τερματοφύλακα στη ζωή μου, τον Σιλβάνο Μαρτίνα, και τον επέλεξα επειδή τα χέρια του ήταν γεμάτα σημάδια. Τα χέρια του τερματοφύλακα.

Τρέλα: «Έχω κάτι, ο τερματοφύλακας μιλάει στον εαυτό του, με τα γάντια του. Και, πάνω απ’ όλα, έχω μια καλή δόση θράσους, χωρίς την οποία δεν θα είχα επιβιώσει. Δοκιμάστε να κάνετε το ντεμπούτο σας στη Serie A σε ηλικία 17 ετών, με την Πάρμα να προηγείται της Μίλαν στους ίδιους βαθμούς».

Ντεμπούτο: «Θυμάμαι τα βλέμματα στα πρόσωπα του Γουεά, του Μπόμπαν, του Κοστακούρτα, του Μπαρέζι. Ξαφνικά ένιωσα ένα χτύπημα στον ώμο μου: ήταν ο Πάολο Μαλντίνι, που με ενθάρρυνε. Είχε κάνει κι αυτός το ντεμπούτο του ως νεαρός, ήξερε πώς ήταν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη χειρονομία, ο Μαλντίνι δεν ήταν απλώς ένας τεράστιος ποδοσφαιριστής, έχει τις δύο ιδιότητες που θαυμάζω περισσότερο: την αφοσίωση και το θάρρος.

Αντίπαλοι: «Θυμάμαι έναν επιθετικό της Μπενφίκα που μου έδωσε μια τρομερή κλωτσιά στο χέρι, το έκανε επίτηδες και με πλήγωσε πολύ. Με κοίταξε χωρίς καμία πρόθεση να ζητήσει συγγνώμη. Αλλά, ορκίζομαι, δεν θυμάμαι ποιος ήταν. Αν τον ξανάβλεπα, θα του έλεγα δύο λόγια. Ξεχνάω τους αρνητικούς ανθρώπους».

Ο Μπουφόν δεν έκρυψε τον θαυμασμό του για τον Νεϊμάρ:

«Έπαιξα εναντίον τριών γενεών παικτών: Ζιντάν, Ρονάλντο, Μέσι, Κριστιάνο, Ινιέστα… Αν πρέπει να διαλέξω τον καλύτερο; Ο Νεϊμάρ. Ως παίκτης και ως άνθρωπος, άξιζε να έχει κερδίσει πέντε Χρυσές Μπάλες».

Champions League: «Η Μπαρτσελόνα το 2015 και η Μαδρίτη το 2017 ήταν οι καλύτερες ομάδες των τελευταίων 20 ετών. Και το 2003 έχασα τον τελικό από τη Μίλαν του Σεφτσένκο…».

Ο Μπουφόν μίλησε ανοιχτά για τη μάχη του με την κατάθλιψη:

«Ήταν το τέλος του 2003, μετά από δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα, και βίωσα ένα κενό. Άρχισα να έχω κρίσεις άγχους, ακόμα και στο γήπεδο. Είχα μια κρίση άγχους στον αγωνιστικό χώρο, δεν μπορούσα να αναπνεύσω και νόμιζα ότι δεν μπορούσα να παίξω. Ήταν στο Γιούβε-Ρετζίνα και ο προπονητής τερματοφυλάκων, ο Ιβάνο Μπορντόν, ένας σπουδαίος άνθρωπος, μου είπε ότι δεν ήμουν υποχρεωμένος να παίξω. Κοίταξα τον δεύτερο τερματοφύλακα, τον Σιμέντι, έναν σπουδαίο φίλο, και σκέφτηκα ότι βρισκόμουν μπροστά σε μια καθοριστική στιγμή της ζωής μου. Σκέφτηκα ότι αν δεν επέστρεφα στον αγωνιστικό χώρο, θα είχα δημιουργήσει προηγούμενο με τον εαυτό μου και θα συνέβαινε ξανά και θα κατέληγα να μην παίζω πια. Έτσι επέστρεψα στον αγωνιστικό χώρο, έκανα μια καλή απόκρουση και ήταν καθοριστική γιατί κερδίσαμε με 1-0. Αλλά το πρόβλημα εξακολουθούσε να υπάρχει και ο γιατρός επιβεβαίωσε τη διάγνωση: κατάθλιψη.

Για τη θεραπεία του:

«Αρνήθηκα τα φάρμακα, φοβόμουν την εξάρτηση. Μου συνέστησαν να έχω νέα ενδιαφέροντα εκτός ποδοσφαίρου και ανακάλυψα τη ζωγραφική. Στο Τορίνο επισκέφθηκα μια έκθεση του Σαγκάλ και στάθηκα μαγεμένος μπροστά από έναν πίνακα για μία ώρα. Επέστρεψα την επόμενη μέρα μόνο για να τον ξαναδώ».

Ο Μπουφόν αποκάλυψε πως είχε πρόταση από την Μπαρτσελόνα:

«Με κάλεσαν ως δεύτερο τερματοφύλακα. Μου άρεσε η ιδέα να παίξω με τον Μέσι μετά τον Κριστιάνο. Όμως μια μέρα, οδηγώντας, άκουσα ένα τραγούδι που μου θύμισε το παρελθόν και είδα την πινακίδα για την Πάρμα. Το θεώρησα σημάδι: έπρεπε να τελειώσω εκεί όπου ξεκίνησαν όλα».

Μέσι: «Στον τελικό του 2015, με άγγιξε στην πλάτη και μου είπε: “Τζίτζι, αλλάζουμε φανέλες;” Οι μεγάλοι παίκτες δεν είναι ποτέ αλαζόνες».

Κριστιάνο: «Διέκρινα σε αυτόν μια μεγάλη δύναμη αλλά και μια ευαισθησία που συνδεόταν με την απουσία του πατέρα του».

Κασάνο: «Ιδανικός για σύντομες περιόδους – σε έναν μήνα δημιουργεί ομάδα. Σε μια μεγάλη σεζόν, δεν ξέρω αν θα άντεχα (γέλια)».

Ο Μπουφόν αναγνώρισε λάθη, όπως την απόκτηση ενός πλαστού τίτλου σπουδών, και μίλησε για τη συνήθειά του να παίζει τένις και μπάσκετ στοίχημα, τονίζοντας ότι ποτέ δεν στοιχημάτισε στο ποδόσφαιρο.

Επίσης, κατέληξε με το πάθος του για τους συμπαίκτες και το παιχνίδι: «Είμαι ευγνώμων για κάθε στιγμή – έπεσα, σηκώθηκα, και αυτό με έκανε αυτό που είμαι».

Πηγή: iApopsi