Κασελάκης: «Η διαφορά αθλητισμού και πρωταθλητισμού»

Kasselakis: "The Difference between Sport and Championship"

Leonidas Kasselakis commented on the historic achievement of Vassilis Spanoulis, who now holds the title of EuroLeague star.


In detail what he wrote on esake.gr:

"So back to our alternative blog. The first blog of the new year. I hope you had fun and creativity during the holidays and the batteries were filled with some. On the occasion of Vasilis Spanoulis' enormous feat of becoming the first ever scorer in the Euroleague, I considered it valid to analyze the difference between sport and championship.

Let us first emphasize that sport is health and makes us see life differently. After the established shower at the end of the workout we feel like our body is reborn. Regardless of sport or intensity, it is scientifically proven that the well-being we always enjoy is a natural consequence of exercise. The championship? What does all this sound about?

It is good to first define what it means, and above all what championships need. Most people watch, judge, comment only on the show, that is, 2 hours a day (depending on the sport). But is this championship? The word itself gives us answers. It's complex. Being first is not a simple thing. It's a constant battle with yourself. But again, it's not just that. Individual improvement also comes from simple sports and is something that evolves. Not only physically but also spiritually our personality.

Championships, however, require No to be first. Few do this and this is a result that beyond timing has to do with skill. What is constantly and excruciatingly demanding is to hunt to be first, to compete with anyone and to beware of it. Looking around to get motivated by reaching your limits daily or almost daily. Sport focuses on the time you wear the form and sweat.

Championships, however, require your concentration and the rest of the day, your mental readiness and the filtering of the good and bad times of a race or training session. Well, this is something that doesn't get paid as simple as it sounds. It is perhaps the reason that at the end of their careers many champions show signs of depression or perceive life differently. Regardless of the money they have and the comfort they may have in acquiring tangible assets having learned to have competitive motives, they do not find joy in the simple things that are most important in life.

At this point the champion's family and close circle play a decisive role. It is important to balance all areas of life, to understand that we are separate but not unique, because in the end we end up alone. And worst of all is not being but to feel alone. So championship is not just a mug, a tripod, an upside-down scissor, an ace ... these are a icing on a cake that is enigmatic in depth and is ... sweet in my village as well.

In closing, I want to say that it is very important to exercise, it is possible and every day, to reach and exceed our limits. We do not need to get to the top, but we need to follow our inner strength and love for what we want to do and realize early on that as privileges increase, responsibilities will increase, responsibilities and needs will increase. ironing out our character. "
*** Κασελάκης: «Η διαφορά αθλητισμού και πρωταθλητισμού»

Ο Λεωνίδας Κασελάκης σχολίασε το ιστορικό επίτευγμα του Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος έχει πλέον τον τίτλο του αρχισκόρερ της EuroLeague.  

Αναλυτικά όσα έγραψε στο esake.gr:

«Επιστροφή λοιπόν στο εναλλακτικό μας blog.Το πρώτο blog της νέας χρονιάς. Ελπίζω να περάσατε όμορφα και δημιουργικά στη διάρκεια των γιορτών και να γέμισαν οι μπαταρίες σε κάποιους. Με αφορμή το τεράστιο κατόρθωμα του Βασίλη Σπανούλη να γίνει ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στην Ευρωλίγκα θεώρησα έγκυρο να αναλύσουμε τη διαφορά μεταξύ αθλητισμού και πρωταθλητισμού.

Καταρχάς να τονίσουμε ότι ο αθλητισμός είναι υγεία και μας κάνει να βλέπουμε τη ζωή διαφορετικά. Μετά το καθιερωμένο ντουζ στο τέλος της προπόνησης νιώθουμε το σώμα μας σαν να έχει ξαναγεννηθεί. Ανεξαρτήτως αθλήματος και έντασης είναι επιστημονικά διαπιστωμένο ότι η ευεξία που μας αρέσει πάντα να νιώθουμε είναι φυσικό ακόλουθο της άσκησης. Ο πρωταθλητισμός; Τι σχέση έχει με όλο αυτό το υγιές πλαίσιο;

Καλό θα είναι να ορίσουμε πρώτα τι σημαίνει και κυρίως τι χρειάζεται ο πρωταθλητισμός. Οι περισσότεροι βλέπουν, κρίνουν, σχολιάζουν μόνο την παράσταση δηλαδή ένα 2ωρο κατά μ.ο (αναλόγως και το άθλημα).Είναι, όμως, αυτό ο πρωταθλητισμός; Η λέξη από μόνη της μας δίνει απαντήσεις. Είναι σύνθετη. Το να είσαι πρώτος δεν είναι κάτι απλό .Είναι μια μόνιμη μάχη με τον εαυτό σου .Αλλά και πάλι, δεν είναι μόνο αυτό. Η ατομική βελτίωση προέρχεται και από τον απλό αθλητισμό και είναι κάτι που μας εξελίσσει. Όχι μόνο σωματικά, αλλά και πνευματικά την προσωπικότητα μας. 

Ο πρωταθλητισμός, όμως, απαιτεί Όχι να είσαι πρώτος. Αυτό λίγοι το καταφέρνουν και είναι ένα αποτέλεσμα που πέρα από την ικανότητα έχει να κάνει και με το timing. Αυτό που απαιτεί συνέχεια και βασανιστικά είναι το να κυνηγάς να είσαι πρώτος,, να ανταγωνίζεσαι τον οποιοδήποτε και να τρέφεσαι από αυτό. Κοιτώντας γύρω σου να αποκτάς κίνητρο φτάνοντας στα όρια σου καθημερινά ή σχεδόν καθημερινά. Ο αθλητισμός εστιάζει στον χρόνο που φοράς τη φόρμα και ιδρώνεις.

Ο Πρωταθλητισμός όμως θέτει ως προϋπόθεση την συγκέντρωση σου και τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας, την πνευματική ετοιμότητα και το φιλτράρισμα των καλών και των κακών στιγμών ενός αγώνα ή μιας προπόνησης. Ε, αυτό είναι κάτι που δεν πληρώνεται όσο και αν ακούγεται απλό. Είναι, ίσως, ο λόγος που μετά το τέλος της καριέρας τους αρκετοί πρωταθλητές εμφανίζουν σημάδια κατάθλιψης ή αντιλαμβάνονται τελείως διαφορετικά τη ζωή. Ανεξάρτητα από τα χρήματα που έχουν και την άνεση ίσως στην απόκτηση των υλικών αγαθών έχοντας μάθει να έχουν ανταγωνιστικά κίνητρα, δεν βρίσκουν την χαρά στα απλά τα οποία στη ζωή είναι και τα πιο σημαντικά.

Σε αυτό το σημείο καθοριστικό ρόλο παίζει η οικογένεια και ο στενός κύκλος ενός πρωταθλητή. Είναι σημαντική η ισορροπία σε όλους τους τομείς της ζωής ,να καταλάβουμε ότι είμαστε ξεχωριστοί Αλλά όχι μοναδικοί Γιατί στο τέλος καταλήγουμε μόνοι. Και το χειρότερο όλων είναι να μην είσαι Αλλά να νιώθεις μόνος. Επομένως ο πρωταθλητισμός δεν είναι απλά μια κούπα, ένα τρίποντο, ένα ανάποδο ψαλίδι, ένας άσος...αυτά είναι ένα κερασάκι σε μια τούρτα που έχει αινιγματικό βάθος και είναι...άγλυκη που λένε και στο χωριό μου.

Κλείνοντας, θέλω να πω ότι είναι πολύ σημαντικό να αθλούμαστε, εί δυνατόν και κάθε μέρα, να φτάνουμε και να ξεπερνάμε τα όρια μας. Δεν είναι ανάγκη να φτάσουμε στην κορυφή, είναι ανάγκη, όμως, να ακολουθήσουμε την εσωτερική μας δύναμη και αγάπη για αυτό που θέλουμε να κάνουμε και να αντιληφθούμε νωρίς ότι όσο τα προνόμια αυξάνονται, ανάλογα θα αυξάνονται οι ευθύνες ,οι υποχρεώσεις και θα γίνεται ανάγκη η χαλύβδωση του χαρακτήρα μας».
Πηγή: Gazzetta.gr