Κελεσίδης: «Άμα φοβάσαι μην γίνεις τερματοφύλακας. Κάτσε σπίτι σου»!

Kelessidis: "If you're afraid, do not be a goalkeeper. Sit home "!

One of the most important goalkeepers of Greek football who wrote history with Olympiakos' shirt defeated the hearts of his fans was Panagiotis Kelesidis.


One of the most important goalkeepers of Greek football who wrote history with Olympiakos' shirt defeated the hearts of his fans was Panagiotis Kelesidis.

Its exits? Unique. Airborne; Invincible...

"The area is like my home. Anyone who touches it will have to do with me, "he told his opponents who were frightened by the idea that they would face him. And yet his start at Olympiakos came more than luck and less than planning.

"In 1972 I was in Panserraiko and at the same time in National Greece. At this time Olympiacos had taken a very good goalkeeper Alberto Poleti. However, he had come to an old age in Greece and injured. The Olympiakos coach, the late Lakis Petropoulos, saw that the team needed a goalkeeper and immediately said I want Kelesidis, since he knew me from the National. So, at the wishes of the coach I came to the team and threw me deep into the match with Cagliari, for the UEFA Cup, which was then the best teams in Italy and had the famous Djibou Riva. We beat both games and settled "

You won with Olympiacos 3 leagues and 2 cups. While in 1973 and 1975 you won a double. What was the most important title and why?

Undoubtedly my first year in the 72-73 doubles team. The conquest of both trophies was unbelievable and dreamy for me as I was newcomer to Olympiacos. It was a terrible year for the band as we did a record that has not been overtaken by anyone yet. We only accepted 13 goals while our attack next season was 102 goals but again only 14 passes. I think about me personally was my best year.

When did you leave Olympiakos whom did you consider to be a worthy substitute for the team?

Olympiakos did not have the point of being a goalkeeper after me. Nikos Sargianis had come and the team had a great goalkeeper, Christos Arvanitis. These two after my departure made a very good twin. A decade after translating Sergiani to Panathinaikos, the club gained the best talent in the position of goalkeepers, Eleftheropoulos, who has been stationed and made a huge career.

How would you like Olympic fans to remember you?

Wherever I come and where I sit, all the fans remember me for the terrible interventions I made, the fact that I was never afraid of my exits. And not just fans of Olympiakos, but also of opposing teams. Almost everyday I hear words like: "Re Panayiotis goalkeeper like you who caught the ball wherever they would not be back again." I have left my mark on the fans .. This makes me proud.

What's left of you from football?

The greatest legacy that football has left me is the love of the world. I did not make money. We won and we got a bonus. We did not have a premium contract, etc. as they are now. But the fortune that has left me football is the biggest for me and it is nothing but the worship of the fans.

Many are the ones who believe that the season you were in Olympiakos found the club with the best team in its history. Do you embrace this view?

Indeed, the view prevails that the Goulandris team has not passed. I think he is not far from reality, but Olympiakos did him the legends of us, like Theodoridis, Bebis Kotridis, Mouratis Rossidis and other very big names. This was the team that made the Olympic legend and we were the followers until 1980 when it was not professional football. Then the money came in and changed a lot. Now you see a footballer wearing the colors of your favorite team and time to be on the opponent. We did not do that .. Olympiacos was the team we would serve for, we did not want to go anywhere else and we loved it. Now forget that ... They play only for money and not for jersey. "

What was your personal best time with reds?


The most important moment for me was that we played at Panathinaikos' headquarters in December 1972 and we won 0-1. After we put a goal too early, the Panathinaikos played only one game. I then confronted them almost alone making terrible reprisals. On the other day the newspapers scored 0: 1 Panathinaikos-Kelesidis.

What does Olympiacos mean for you?

All our life .. Since I served the team. Olympiakos is my family, my religion, with him we breathe and we live with him. We love Olympiakos and we love him both easily and hard.

Was your end by Olympiacos the way you expected it?

My end I can say is bitter. When you are playing in a group for eight years and then throwing you like a spicy lemonade it is not pleasant. In 1980 I had a serious injury. The then president of Olympic Stavros Daiphas did not help me come back. My limbs are cut off and I still have problems up to now. However, the love of the world towards me continues to be the same. Even now Olympiacos is watching me. And Vangelis Marinakis and Socrates Kokkalis did not leave me, helped me and helped me. Together with the unforgettable Nikos Goulandris, I consider them the best presidents in the history of Olympiakos.

Are you currently going to the stadium?

Of course I go to all the games of the team in Karaiskakis and I still live as if I participate in them too ..

What is your opinion about Olympiacos goalkeepers in the existing roster?

Both Gianiotis and Sa are young, they have the whole future in front of them and with Houtesiotis that Olympiakos surrounds them does not matter in this position. However, they need toys on their feet so they can be even better. Sa is very good and is the goalkeeper you can rely on. However, Yianniotis can at any time replace him.

Who is for you the best Greek goalkeeper right now and who in Europe?

I will definitely sue someone. Greece currently has the advantage of having a bunch of good goalkeepers such as Barkas, Paschalakis, Gianiotis, Chinotas, Dyoudis and Vlachodemos. On the other hand, Europe does not have such great goalkeepers as before . For me, Kurtouha is the best right now.

What features do "big" a goalkeeper?

First not to be afraid. If he is afraid to go home. The word fear must not exist in its vocabulary. Then the work of the training is required. But for me, the goalkeeper is born. If God has said you will become a goalkeeper, you will become.

In closing, we could not help mentioning your book.

Of course. After the end of my career I have written a book "The Lion of the Legend" (Aggelaki Publications), which responds to the Greek audience. Inside this I have written a lot of my life with Olympiacos and many stories.
===Κελεσίδης: «Άμα φοβάσαι μην γίνεις τερματοφύλακας. Κάτσε σπίτι σου»!

Ένας από τους σπουδαιότερους τερματοφύλακες του Ελληνικού Ποδοσφαίρου που έγραψε ιστορία με τη φανέλα του Ολυμπιακού μένοντας παντοτινά στις καρδιές των φιλάθλων του υπήρξε ο Παναγιώτης Κελεσίδης. 

Ένας από τους σπουδαιότερους τερματοφύλακες του Ελληνικού Ποδοσφαίρου που έγραψε ιστορία με τη φανέλα του Ολυμπιακού μένοντας παντοτινά στις καρδιές των φιλάθλων του υπήρξε ο Παναγιώτης Κελεσίδης. 

Οι έξοδοί του; Μοναδικές. Στον αέρα; Ανίκητος... 

«Η περιοχή είναι σαν το σπίτι μου. Όποιος το πειράξει θα έχει να κάνει μαζί μου" έλεγε στους αντιπάλους του οι οποίοι έτρεμαν μπροστά στην ιδέα ότι θα τον αντιμετωπίσουν.. Και όμως το ξεκίνημα του στον Ολυμπιακό ήρθε περισσότερο απο τύχη και λιγότερο από προγραμματισμό. 

«Το 1972 ήμουν στον Πανσερραικό και συγχρόνως στην Εθνική Ελλάδος. Την περίοδο αυτή ο Ολυμπιακός είχε πάρει έναν πολύ καλό τερματοφύλακα τον Αλμπέρτο Πολέτι. Ωστόσο εκείνος είχε έρθει σε μεγάλη ηλικία στην Ελλάδα και τραυματισμένος. Ο τότε προπονητής του Ολυμπιακού , ο αειμνηστος Λάκης Πετρόπουλος είδε ότι η ομάδα χρειάζεται τερματοφύλακα και αμέσως είπε θέλω τον Κελεσίδη, αφού συτος με ήξερε από την Εθνικη. Έτσι κατόπιν επιθυμίας του προπονητή ήρθα στην ομάδα και με έριξε στα βαθιά κατευθείαν στον αγώνα με την Κάλιαρι, για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ που τότε ήταν μια τις καλύτερες ομάδες στην Ιταλία και είχε τον περιφημο Τζίτζι Ρίβα. Νικήσαμε και στα δύο παιχνίδια και καθιερώθηκα” 

Κατακτήσατε με τον Ολυμπιακό 3 πρωταθλήματα και 2 κύπελλα. Ενώ το 1973 και το 1975 κατακτήσατε ντάμπλ. Ποιος ήταν ο πιο σημαντικός τίτλος και γιατί; 

Αναμφίβολα τη πρώτη μου χρονιά στην ομάδα το ντάμπλ του ΄72-΄73. Η κατάκτηση και των δύο τροπαίων τότε ήταν για μένα απίστευτο και ονειρικό καθώς ήμουν νεοφερμένος στον Ολυμπιακό. Ήταν μία τρομερή χρονιά για την ομάδα καθώς κάναμε και ένα ρεκόρ το οποίο μέχρι τώρα δεν έχει ξεπεραστεί από κανέναν. Δεχθήκαμε μόνο 13 γκολ ενώ η επίθεσή μας την επόμενη σεζόν ήταν 102 γκολ αλλά πάλι μόνο με 14 παθητικό. Νομιζω για μένα προσωπικά ήταν η καλύτερή μου χρονιά. 

Όταν αποχωρήσατε από τον Ολυμπιακό ποιον θεωρούσατε άξιο αντικαταστάτη για την ομάδα; 

Ο Ολυμπιακός δεν είχε θέμα στη θέση του τερματοφύλακα έπειτα από εμένα. Είχε έρθει ο Νικος Σαργκάνης ενώ η ομάδα διέθετε και πιο πριν έναν πολύ μεγάλο τερματοφύλακα τον Χρήστο τον Αρβανίτη. Αυτοί οι δύο μετά την αποχώρησή μου έκαναν ένα πολύ καλό δίδυμο. Μια δεκαετία μετά τη μεταγραφή του Σαργκάνη στον Παναθηναϊκό ο σύλλογος απέκτησε το καλύτερο ταλέντο στη θέση του γκολκίπερ, τον Ελευθερόπουλο, ο οποίος μονιμοποιήθηκε και έκανε τεράστια καριέρα. 

Πως θα θέλατε να σας θυμούνται οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού; 

Όπου βρεθώ και όπου σταθώ όλοι οι φίλαθλοι με θυμούνται για τις τρομερές επεμβάσεις που έκανα, το γεγονός ότι δεν φοβόμουν ποτέ και για τις εξόδους μου. Και δεν το λένε μόνο φίλαθλοι του Ολυμπιακού, αλλά και των αντίπαλων ομάδων. Σχεδόν καθημερινά ακούω λόγια όπως: « Ρε Παναγιώτη τερματοφύλακες σαν και εσένα που έπιαναν την μπάλα οπουδήποτε δεν θα υπάρξουν ξανά..» Έχω αφήσει το στίγμα μου στους οπαδούς.. Αυτό με κάνει περήφανο. 

Τι σας έχει μείνει από το ποδόσφαιρο; 

Η μεγαλύτερη κληρονομιά που μου άφησε το ποδόσφαιρο είναι η αγάπη του κόσμου. Εγώ δεν έκανα χρήματα. Εμείς κερδίζαμε και παίρναμε πριμ. Δεν είχαμε πριμ συμβολαίου κτλ όπως έχουν τώρα. Όμως, η περιουσία που μου έχει αφήσει το ποδόσφαιρο είναι η μεγαλύτερη για εμένα και δεν είναι άλλη από την λατρεία των φιλάθλων.. 

Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι η περίοδος που ήσασταν στον Ολυμπιακό έβρισκε τον σύλλογο με την καλύτερη ομάδα της ιστορίας του. Ενστερνίζεστε την άποψη αυτή; 

Όντως κυριαρχεί η άποψη ότι σαν την ομάδα του Γουλανδρή δεν έχει περάσει. Νομίζω ότι δεν απέχει από την πραγματικότητα ,ωστόσο τον Ολυμπιακό τον έκαναν οι προηγούμενοι από εμάς οι θρύλοι,όπως ο Θεοδωρίδης,Μπέμπης Κοτριδης, Μουρατης Ρωσσίδης και άλλα πολύ μεγάλα ονόματα. Αυτή ήταν η ομάδα που έκανε τον Ολυμπιακό θρύλο και εμείς ήμασταν οι συνεχιστές μέχρι το 1980 που δεν ήταν επαγγελματικό το ποδόσφαιρο. Μετά μπήκε το χρήμα μέσα και αλλάξανε πολλά. Πλέον βλέπεις έναν ποδοσφαιριστή να φοράει τα χρώματα της αγαπημένης σου ομάδας και του χρόνου να είναι στον αντίπαλο. Εμείς δεν τα κάναμε αυτά.. Ο Ολυμπιακός για εμάς ήταν η ομάδα που θα την υπηρετούσαμε,δεν θέλαμε να πάμε πουθενά αλλού και την αγαπήσαμε.Τώρα ξέχασέ τα αυτά.. Παίζουν μόνο για τα χρήματα και όχι για την φανέλα.»

Ποια ήταν η προσωπικά καλύτερη στιγμή σας με τα ερυθρόλευκα; 


Η πιο σημαντική στιγμή για μένα ήταν που παίξαμε στην έδρα του Παναθηναικού τον Δεκέμβριο του 1972 και κερδίσαμε 0-1. Αφού βάλαμε ένα γκολ πάρα πολύ νωρίς ο Παναθηναικός μας έπαιζε μονότερμα. Εγώ τους αντιμετώπισα τότε σχεδόν μόνος κάνοντας φοβερές αποκρούσεις. Την άλλη μέρα οι εφημερίδες γράφανε Παναθηναικός-Κελεσίδης 0-1. 

Τι σημαίνει για σας Ολυμπιακός; 

Όλη μας η ζωή.. Από τότε που υπηρέτησα την ομάδα. Ο Ολυμπιακός είναι η οικογένειά μου,η θρησκεία μου, με αυτόν αναπνέουμε και με αυτόν ζούμε.Τον αγαπάμε τον Ολυμπιακό και τον λατρεύουμε και στα εύκολα και στα δύσκολα. 

Το τέλος σας από τον Ολυμπιακό ήταν όπως το περιμένατε; 

Το τέλος μου μπορώ να πω πως ήταν πικρό. Όταν παίζεις σε μια ομάδα οχτώ χρόνια και μετά σε πετάνε σαν στυμμένη λεμονόκουπα δεν είναι ευχάριστο. Το 1980 είχα έναν σοβαρό τραυματισμό.. Ο τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού Σταύρος Νταϊφάς δεν με βοήθησε να επανέλθω. Οι χιαστοί μου είναι κομμένοι ακόμη και αντιμετωπίζω μέχρι και σήμερα προβλήματα. Ωστόσο η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό μου συνεχίζει να είναι η ίδια. Ακόμη και τώρα ο Ολυμπιακός με προσέχει. Και ο Βαγγέλης ο Μαρινάκης και παλαιότερα ο Σωκράτης Κόκκαλης δεν με άφησαν, με βοήθησαν και με βοηθούν. Μαζί με τον αείμνηστο τον Νίκο τον Γουλανδρή τους θεωρώ τους καλύτερους προέδρους στην ιστορία του Ολυμπιακού.. 

Αυτή τη στιγμή πηγαίνετε στο γήπεδο; 

Βεβαίως πηγαίνω σε όλα τα παιχνίδια της ομάδας στο Καραϊσκάκη και τα ζω ακόμη λες και συμμετέχω και εγώ σε αυτά.. 

Ποια είναι η γνώμη σας για τους τερματοφύλακες του Ολυμπιακού στο υπάρχων ρόστερ; 

Και ο Γιαννιώτης και ο Σα είναι νεαροί ,έχουν όλο το μέλλον μπροστά τους και με τον Χουτεσιώτη που τους πλαισιώνει ο Ολυμπιακός δεν έχει θέμα στη θέση αυτή. Ωστόσο χρειάζονται παιχνίδια στα πόδια τους για να μπορέσουν να βελτιωθούν ακόμη περισσότερο. Ο Σα είναι πάρα πολύ καλός και είναι ο τερματοφύλακας που μπορείς να βασιστείς. Ωστόσο και ο Γιαννιώτης μπορεί ανα πάσα στιγμή να τον αντικαταστήσει. 

Ποιος είναι για σας ο καλύτερος Έλληνας τερματοφύλακας αυτή τη στιγμή και ποιος στην Ευρώπη; 

Σίγουρα θα αδικήσω κάποιον. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή διαθέτει το πλεονέκτημα να έχει μια εξάδα καλών τερματοφυλάκων όπως είναι ο Μπάρκας,ο Πασχαλάκης,ο Γιαννιώτης, ο Τσιντώτας,ο Διούδης και ο Βλαχοδήμος..Από την άλλη η Ευρώπη δεν διαθέτει τόσο σπουδαίους τερματοφύλακες όπως παλαιότερα σαν τον Μπανκς. Για μένα ο Κουρτουά είναι ο καλύτερος αυτή τη στιγμή.. 

Ποια χαρακτηριστικά κάνουν "μεγάλο" έναν τερματοφύλακα; 

Αρχικά να μην φοβάται. Αν φοβάται να πάει σπίτι του. Η λέξη φόβος πρέπει να μην υπάρχει στο λεξιλόγιό του. Έπειτααπαιτείται η δουλειά της προπόνησης. Ωστόσο για μένα ο τερματοφύλακας γεννιέται δεν γίνεται. Αν έχει πει ο Θεός θα γίνεις τερματοφύλακας,θα γίνεις. 

Κλείνοντας,δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στο βιβλίο σας. 

Βεβαίως.Μετά το τέλος της καριέρας μου έχω γράψει ένα βιβλίο "Το Λιοντάρι του Θρύλου" (Εκδόσεις Αγγελάκη)το οποίο ανταποκρίνεται στο φίλαθλο κοινό της Ελλάδος. Μέσα σε αυτό έχω γράψει πάρα πολλά που έχω ζήσει με τον Ολυμπιακό και πολλές ιστορίες.  
Πηγή: Σπορ FM