Τον Γκάρεθ Σαουθγκέιτ τον παραδεχόμαστε μόνο και μόνο γι' αυτήν την κίνησή του

Gareth Southgete admits him only for this movement

Gareth Southgete knew in detail and precisely what Alvaro Uribe felt after the penalty shootout finale and was the first to reach him.
A unique moment - an example to imitate the photographic lens.

EURO '96. England claims to qualify for the final of the tournament and after 1-1 in 120 minutes the match with the Germans ends in the penalty shootout.

Vemblers footballers shoot first, Foghs follow. The first five are all relevant. From Sirer to Serringham and from Hessler to Kungz.

For the most part, the English (with the exception of Pierce) shuffle left and high up to Kepek. Gareth Southeath not. Low and right, resulting in a German goalie falling down, easily deflecting and giving Andreas Meyer the opportunity to form 6-5 by sending the "pantser" to the final.

After 22 years, in the World Cup knockout match, with the Colombians, the then "three lions" shot was in the same position. With the role of the federal. At the finale he celebrated, spared the curse, closed the open wound.

Then he was the fat man, now the beautiful ...

However, seeing Alvaro Uribe (the other Baka), the player who lost one of the Colombian's penalties to his tears, was the first to hurry to comfort him. He knew exactly how he felt inside, he knew what was going on. He wanted to tell him a few words, to calm him, to make him understand that time is ... a doctor and life a turning wheel. Until the moment he fatally stops at the same spot.
===Τον Γκάρεθ Σαουθγκέιτ τον παραδεχόμαστε μόνο και μόνο γι' αυτήν την κίνησή του

Ο Γκάρεθ Σαουγκέιτ ήξερε με πάσα λεπτομέρεια και ακρίβεια τι ένιωθε ο Άλβαρο Ουρίμπε μετά το φινάλε της διαδικασίας των πέναλτι και ήταν αυτός που πρώτος τον πλησίασε. Μια μοναδική στιγμή - παράδειγμα προς μίμηση που μάς χάρισε ο φωτογραφικός φακός.

EURO '96. Η Αγγλία διεκδικεί την πρόκρισή της στον τελικό του τουρνουά και μετά το 1-1 στα 120 λεπτά ο αγώνας με τους Γερμανούς καταλήγει στα πέναλτι.

Οι ποδοσφαιριστές του Βέναμπλς σουτάρουν πρώτοι, του Φογκτς ακολουθούν. Οι πρώτοι πέντε είναι όλοι τους εύστοχοι. Από τον Σίρερ ως τον Σέριγχαμ και από τον Χέσλερ ως τον Κουντζ.

Ως επί το πλείστον οι Άγγλοι (πλην του Πιρς) σουτάρουν αριστερά και ψηλά του Κέπκε, ευστοχώντας. Ο Γκάρεθ Σαουθγκέιτ όχι. Χαμηλά και δεξιά, με αποτέλεσμα ο Γερμανός γκολκίπερ να πέσει σωστά, ν' αποκρούσει εύκολα και να δώσει την ευκαιρία στον Αντρέας Μέλερ να διαμορφώσει το 6-5 στέλνοντας τα "πάντσερ" στον τελικό.

Μετά από 22 χρόνια, στο νοκ άουτ ματς του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με του Κολομβιανούς, ο τότε στόπερ των "τριών λιονταριών" βρέθηκε στην ίδια θέση. Με το ρόλο βέβαια του ομοσπονδιακού. Στο φινάλε πανηγύρισε, ξόρκισε την κατάρα, έκλεισε την ανοικτή πληγή.

Τότε ήταν ο μοιραίος, τώρα ο ωραίος...


Βλέποντας, ωστόσο, τον Άλβαρο Ουρίμπε (το άλλο ο Μπάκα), τον παίκτη που έχασε ένα από τα δύο πέναλτι των Κολομβιανών, να σπαράζει στο κλάμα, ήταν ο πρώτος που έσπευσε να τον παρηγορήσει. Ήξερε ακριβώς πώς ένιωθε μέσα, ήξερε τι περνούσε. Ήθελε να του πει δυο λόγια, να τον ηρεμήσει, να τον κάνει να καταλάβει πως ο χρόνος είναι... γιατρός και η ζωή μια ρόδα που γυρίζει. Μέχρι τη στιγμή που μοιραία θα σταματήσει στο ίδιο σημείο.
Πηγή: Contra