Ο Μεγάλος και ο "μεγάλος"

The Great and the "big"

The end of one's life honored the first, used to say Charilaos Florakis and vindicated every time you see that few know how to grow old.
And unfortunately nothing is more aged than the elderly with illusions ... Written by Sotiris Vetakis.

George Vassilacopoulos is one of the leading factors of our place in the days of the Greek basketball lived in the "golden age" of. The long tenure in the top position of the Basketball Federation brighten the sport and led to actions and personal actions, to pedestals and successes.

So much so that undoubtedly will be recorded in the "Golden Book" of Greek basketball (and sports) as one of the people with the greatest contribution to the sport, but ... And here comes now past tense and a total of the "time" is set as a subject. The grammar and the real.

Once, all of them! Now;

Now showing obsessions and dare I say an arrogant attitude probably stems from the power exercised by the Greek basketball for more than 40 years.

The main Vassilacopoulos with a cold, toxic to notice that "should" be issued, forced - by the news of Nikos Galis entering the «Hall of Fame» NBA - to emphasize the value of the top players. And it seemed that he did so with difficulty and dysthymia. It appeared from the cold syntax and the suffix:

"Nikos Galis came to another group of elite basketball World, as today announced the entry of the Hall of Fame with the class of 2017. The EC welcomed this news, and honored throughout the Greek basketball! It is another great honor for Galis, after entering the Hall of Fame of FIBA, which had come with a proposal of Greek Federation ".

So the emotion caused by the Federation that Nikos Galis became the sixth basketball player who has not played in the NBA and enjoy this huge distinction was the feeling of satisfaction! Indeed!
The dislike of Mr. Giorgos VASILAKOPOULOU for Nikos Galis is more than evident.

The story naming the indoor basketball in the Olympic Stadium and the refusal of powerful sport agent to consent leaves no room for doubt that the main Vassilacopoulos hears Galis and dark. The reason not to stop when he was FFM on George Liani days in the Ministry of Sports ( "should such values ​​be made by the guests of honor alive") resembled trolarisma when opened in Pyrgos closed which (rightly I can tell) has his name.

The main Vassilacopoulos also dims when listening and Giannakis.

Be the years who left and those of the resemble? Be the obsessions of an old (born in 1939 is the president) who refuses to see the end to the niche that has hooked? Be the illusion that it can create the conditions so that the world may believe it was in the history of the sport most important of Galis, Giannakis, Fanis, the Fasoula, Diamantidis, Spanoulis and all who raised the Greek basketball in global ridges?

Whatever it is, the main Vassilacopoulos, the first (and perhaps the only) is damaging himself. His own posterity stains. Because really great are not meanness!

So it is a shame for a really top agent, a few steps from the 'beyond', to create the question himself: he brightens basketball or this basketball and his attitude brings to mind the saying: We do not change, there improve, just get older ...
===Ο Μεγάλος και ο "μεγάλος"

Τα στερνά τιμούν τα πρώτα, συνήθιζε να λέει ο Χαρίλαος Φλωράκης και δικαιώνεται κάθε φορά που διαπιστώνουμε πως λίγοι ξέρουν να γερνούν. Και δυστυχώς τίποτα δεν είναι πιο γερασμένο από τον ηλικιωμένο με ψευδαισθήσεις… Γράφει ο Σωτήρης Βετάκης.

Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος είναι ένας από τους κορυφαίους παράγοντες του τόπου μας επί των ημερών του το ελληνικό μπάσκετ έζησε τον «χρυσούν αιώνα» του. Η μακρόχρονη θητεία του στην κορυφαία θέση της Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης λάμπρυνε το άθλημα και το οδήγησε, με πράξεις και προσωπικές του ενέργειες, σε βάθρα και επιτυχίες. 

Σε τέτοιο βαθμό που αδιαμφισβήτητα θα καταγραφεί στην «χρυσή βίβλο» του ελληνικού μπάσκετ (και αθλητισμού) ως ένας εκ των ανθρώπων με τη μεγαλύτερη προσφορά στο άθλημα, όμως… Κι εδώ μπαίνει τώρα πια αόριστος χρόνος και συνολικά ο «χρόνος» τίθεται ως θέμα. Ο γραμματικός και ο πραγματικός. 

Κάποτε, όλα αυτά! Τώρα;

Τώρα εμφανίζει εμμονές και τολμώ να πω μια αλαζονική συμπεριφορά που μάλλον πηγάζει από την εξουσία που ασκεί στο ελληνικό μπάσκετ για περισσότερο από 40 χρόνια. 

Ο κύριος Βασιλακόπουλος με μια ψυχρή, έως τοξική ανακοίνωση, που «έπρεπε» να εκδοθεί, υποχρεώθηκε - από την είδηση της εισόδου του Νίκου Γκάλη στο «Hall of Fame» του ΝΒΑ - να εξάρει την αξία του κορυφαίου παίκτη. Και φάνηκε ότι το έπραξε με δυσθυμία και δυσχέρεια. Φάνηκε από τον ψυχρό τρόπο σύνταξης και από την κατάληξη:

«Ο Νίκος Γκάλης μπήκε σε ένα ακόμη γκρουπ εκλεκτών του Παγκοσμίου μπάσκετ, καθώς σήμερα ανακοινώθηκε η είσοδός του στο Hall of Fame με την τάξη του 2017. Η ΕΟΚ υποδέχθηκε με ικανοποίηση την είδηση αυτή, καθώς περιποιεί τιμή για όλο το ελληνικό μπάσκετ! Είναι μία ακόμη μεγάλη τιμή για τον Γκάλη, μετά από την είσοδό του στο Hall of Fame της FIBA, όπου είχε μπει με πρόταση της Ελληνικής Ομοσπονδίας».

Το συναίσθημα λοιπόν που προκάλεσε στην Ομοσπονδία το γεγονός ότι ο Νίκος Γκάλης έγινε ο 6ος μπασκετμπολίστας που δεν έχει αγωνιστεί στο ΝΒΑ και απολαμβάνει αυτή την τεράστια διάκριση ήταν το συναίσθημα της ικανοποίησης! Μάλιστα!  
Η αντιπάθεια του κυρίου Γιώργου Βασιλακόπουλου για τον Νίκο Γκάλη είναι περισσότερο από εμφανής.

Η ιστορία με την ονοματοδοσία του κλειστού γηπέδου μπάσκετ στο ΟΑΚΑ και την άρνηση του ισχυρού παράγοντα του αθλήματος να συναινέσει δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης, ότι ο κύριος Βασιλακόπουλος, ακούει Γκάλη και σκοτεινιάζει. Η αιτιολόγηση  δε της στάσης του όταν ήταν ΓΓΑ επί ημερών Γιώργου Λιάνη στο Υφυπουργείο Αθλητισμού («δεν πρέπει τέτοιες τιμές να γίνονται με τα τιμώμενα πρόσωπα εν ζωή») έμοιαζε με τρολάρισμα όταν εγκαινιάστηκε στον Πύργο Ηλείας το κλειστό που (ορθώς μπορώ να πω) φέρει το όνομα του. 

Ο κύριος Βασιλακόπουλος σκοτεινιάζει επίσης όταν ακούει και Γιαννάκης. 

Να είναι τα χρόνια που έφυγαν κι αυτοί του τα θυμίζουν; Να είναι οι εμμονές ενός ηλικιωμένου (γεννημένος το 1939 είναι ο πρόεδρος) που αρνείται πεισματικά να δει το τέλος στον θώκο που έχει γαντζωθεί; Να είναι η ψευδαίσθηση οτι μπορεί να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε ο κόσμος να πιστέψει ότι υπήρξε στην ιστορία του αθλήματος σημαντικότερος του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φάνη, του Φασούλα, του Διαμαντίδη, του Σπανούλη και όλων όσων ανέβασαν το ελληνικό μπάσκετ στις παγκόσμιες κορυφογραμμές;

Ό,τι κι αν είναι, ο κύριος Βασιλακόπουλος, τον πρώτο (ίσως και τον μοναδικό) που βλάπτει είναι τον εαυτό του. Τη δική του υστεροφημία κηλιδώνει. Διότι οι πραγματικά Μεγάλοι δεν έχουν μικρότητες!

Είναι κρίμα λοιπόν για έναν πραγματικά κορυφαίο παράγοντα, λίγα βήματα από το «επέκεινα», να δημιουργεί ο ίδιος το ερώτημα: εκείνος λάμπρυνε το μπάσκετ ή το μπάσκετ αυτόν και με τη στάση του να φέρνει στο νου το ρητό που λέει: Δεν αλλάζουμε, δεν βελτιωνόμαστε, απλά γερνάμε… 

Πηγή: SDNA