Παπαδόπουλος: "Κάναμε 7 μέρες από το Καζακστάν στην Ελλάδα"

Papadopoulos: "We have seven days from Kazakhstan to Greece"
Dimitris Papadopoulos gave an interview to the website Kazakhstan, a country in which the first years he spent his life.
The 35 year-old Four mentioned the proposals that were accepted by the country teams stated place of birth, has revealed the top experiences of his career and remembered goals has singled out during the journey.
A review of the life and career made Dimitris Papadopoulos, giving an interview to the Kazakhstan site. The experienced Four spoke about the place of birth, age in which he returned to Greece, his first football experience in Uzbekistan, the groups that fought in his career and the memorable year of 2004.
Specifically, what is said in sports.kz:
Dimitri, in various interviews that we read, say that you are born in Kazakhstan. The Wikipedia says Uzbekistan as a place of your birth. Finally, what is true?
As always, something in between. In fact, I was born in Uzbekistan borders Kazakhstan. My younger brothers were born in Kazakhstan, because our parents lived there. My grandparents lived in Komitern (village in Kazakhstan). Me, I was born in Uzbekistan and raised in Kazakhstan.
How old were you when you moved from Kazakhstan to Greece?
 I was seven years. The move took place in 1989. We came to Greece by train, along with many other Greeks who lived in our area. We took us one week and then we got to the Greek border.
 You can say that you had your first contact with football before going to Greece?
 My first football experience I took Gagarin in Uzbekistan, where for two years I went to school. In my seven years, I played with the school team. Just one day before my departure from the country, participated in a school tournament.
 We read that your father is a fan of the national Kazakhstan. Is true; He plays football?
 My father was a fan of Paktakor and big fan of Basil Hadjipanayis. He never played football. He worked as a bus driver.
 Your football career, can not help but to envy. What do you think would happen if Papadopoulos had remained in Kazakhstan? You had become a famous player?
 Everything happens for a reason. I can not say what would happen if I had stayed in Kazakhstan. In any case, from the start, even on days when I lived in Gagarin, it was obvious that I was born to play football. This is what I love to do and do well, just for this reason. No matter where they come from. It is more important passion and dedication in whatever you do. What counts is the hard work that makes you better and help you move forward. It is necessary to work to get where you want.
You speak very well Russian.
 Naturally. My family still speaks Russian at home.
 You ever consider the possibility to play in a team of Kazakhstan?
 It was a good experience for me, because it would be a return to my roots. Back joyful my childhood memories. It would also be a good opportunity for my family, so that children can live where their father was born. Previously they had contacted some groups with me, giving me the opportunity to play there, but for various reasons, no agreement was reached. However, it is never too late.
 Greek players like Savvas Kofidis, George Semertsidis, Leonidas Kyvelidis born in Kazakhstan. You know that? They know each other?
 Yes, I know them all. By Leonidas Kyvelidis spent a season in the same group.
 You return to Kazakhstan at all since you moved to Greece?
 Yes, I visited Kazakhstan with the national Greece when faced national Kazakhstan for the qualifying round of Euro 2008. But design and come back soon with my family.
 Which period of your career was, in your opinion, the most successful? In Burnley, Panathinaikos, in Lecce, in Dinamo Zagreb in Celta or PAOK?
 I learned new things in all groups and countries that I went. Each of them is different from each other and it was an interesting experience. Undoubtedly, the most famous period of my career was the "gold" double we did against Panathinaikos and I recognized as the Greek Footballer of the Year. I spent in this group five years, I was a captain. But the most important football experience gained in Burnley, England, because I was very young and was a life lesson for me.
 Obviously, 2004 was the most successful year for you?
 2004 was a memorable year. We did the "gold" double, was the top scorer, the best player of the year, I participated in the Olympic Games in Athens and, above all, I won the gold medal in Euro. It was a moment that can not be described in words. I think the "journey" in Portugal, all players who participated, we reached the "picnic" us.
 What is the most memorable goal of your career?
 If I had the chance, I would stop in two of the goals scored against Olympiakos. One in the final of the Greek Cup in 2004 when we won this prestigious trophy after a long time. And the second derby of the eternal and the stage "Kara" in 2007, where Panathinaikos won the first derby away, after almost ten years!
 You're 35 years old now. You can play up to what age?
 I feel strong and healthy. As long as I can be fighting at a high level, I would go ...
 The Fearless is not the last group of your career?
 Life is unpredictable. You never know what will happen. Maybe yes maybe no.
  === Παπαδόπουλος: "Κάναμε 7 μέρες από το Καζακστάν στην Ελλάδα"

Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος παραχώρησε συνέντευξη σε ιστοσελίδα του Καζακστάν, χώρα στην οποία πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Ο 35χρονος φορ αναφέρθηκε στις προτάσεις που είχε δεχθεί από ομάδες της χώρας, διευκρίνισε τον τόπο γέννησής του, αποκάλυψε τις κορυφαίες εμπειρίες της καριέρας του και θυμήθηκε τα γκολ που έχει ξεχωρίσει κατά τη διάρκεια της διαδρομής του.

Μια αναδρομή στην ζωή και την καριέρα του έκανε ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, παραχωρώντας συνέντευξη σε ιστοσελίδα του Καζακστάν. Ο έμπειρος φορ μίλησε για τον τόπο γέννησης του, την ηλικία στην οποία επέστρεψε στην Ελλάδα, την πρώτη του ποδοσφαιρική εμπειρία στο Ουζμπεκιστάν, τις ομάδες που αγωνίστηκε στην καριέρα του και την αξέχαστη χρονιά του 2004.

Αναλυτικά, τα όσα είπε στο sports.kz:

Δημήτρη, σε διάφορες συνεντεύξεις που διαβάζουμε, λες πως είσαι γεννημένος στο Καζακστάν. Η Wikipedia αναφέρει το Ουζμπεκιστάν ως τόπο γέννησής σου. Τελικά, τι ισχύει;

Όπως πάντα, κάτι ενδιάμεσο. Στην πραγματικότητα, γεννήθηκα στα σύνορα του Ουζμπεκιστάν και του Καζακστάν. Τα νεότερα αδέρφια μου γεννήθηκαν στο Καζακστάν, διότι οι γονείς μας έζησαν εκεί. Οι παππούδες μου έζησαν στο Κόμιτερν (χωριό στο Καζακστάν). Εγώ, γεννήθηκα στο Ουζμπεκιστάν και μεγάλωσα στο Καζακστάν.

Πόσων ετών ήσουν όταν μετακόμισες από το Καζακστάν στην Ελλάδα;

Ήμουν επτά ετών. Η μετακόμιση πραγματοποιήθηκε το 1989. Ήρθαμε στην Ελλάδα με τρένο, μαζί με πολλούς άλλους Έλληνες που έζησαν στην περιοχή μας. Μας πήρε μία εβδομάδα και έπειτα φτάσαμε στα ελληνικά σύνορα.

Μπορείς να πεις ότι είχες την πρώτη σου επαφή με το ποδόσφαιρο προτού μεταβείς στην Ελλάδα;

Την πρώτη μου ποδοσφαιρική εμπειρία την πήρα στο Γκάγκαριν του Ουζμπεκιστάν, όπου για δύο χρόνια πήγα και σχολείο. Στα επτά μου χρόνια, έπαιξα με τη σχολική ομάδα. Ακριβώς μία ημέρα πριν την αναχώρησή μου από τη χώρα, συμμετείχαμε σε ένα σχολικό τουρνουά.

Διαβάσαμε ότι ο πατέρας σου είναι οπαδός της εθνικής Καζακστάν. Είναι αλήθεια; Εκείνος παίζει ποδόσφαιρο;

Ο πατέρας μου ήταν οπαδός της Πάκτακορ και μεγάλος φαν του Βασίλη Χατζηπαναγή. Δεν έπαιξε ποτέ ποδόσφαιρο. Δούλεψε ως οδηγός λεωφορείων.

Την ποδοσφαιρική σου καριέρα, δεν μπορούμε παρά να τη ζηλέψουμε. Τι νομίζεις ότι θα είχε γίνει αν ο Παπαδόπουλος είχε παραμείνει στο Καζακστάν; Θα είχες γίνει ένας διάσημος παίκτης;

Όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο. Δεν μπορώ να πω τι θα είχε γίνει αν είχα μείνει στο Καζακστάν. Σε κάθε περίπτωση, από το ξεκίνημα, ακόμη και τις μέρες που έζησα στο Γκάγκαριν, ήταν προφανές ότι ήμουν γεννημένος για να παίξω ποδόσφαιρο. Αυτό είναι που αγαπώ να κάνω και το κάνω καλά, ακριβώς γι' αυτό το λόγο. Δεν έχει σημασία από που προέρχεσαι. Είναι πιο σημαντικό το πάθος και η αφοσίωση σε ότι κι αν κάνεις. Αυτό που μετράει είναι η σκληρή δουλειά, που σε κάνει καλύτερο και σε βοηθά να κινείσαι προς τα μπροστά. Είναι απαραίτητο να δουλέψεις για να φτάσεις εκεί που θέλεις.

Μιλάς πολύ καλά τα ρώσικα.

Φυσικά. Η οικογένειά μου μιλάει ακόμα ρώσικα στο σπίτι.

Θα σκεφτόσουν ποτέ την πιθανότητα να παίξεις σε μια ομάδα του Καζακστάν;

Θα ήταν μια καλή εμπειρία για εμένα, επειδή θα αποτελούσε επιστροφή στις ρίζες μου. Επιστροφή των χαρούμενων παιδικών αναμνήσεών μου. Θα ήταν επίσης μία καλή ευκαιρία για την οικογένειά μου, ώστε τα παιδιά να ζήσουν εκεί που γεννήθηκε ο πατέρας τους. Προηγουμένως είχαν επικοινωνήσει ορισμένες ομάδες μαζί μου, προσφέροντάς μου τη δυνατότητα να αγωνιστώ εκεί, όμως για διάφορους λόγους, δεν επιτεύχθηκε συμφωνία. Ωστόσο, ποτέ δεν είναι αργά.

Έλληνες παίκτες όπως οι Σάββας Κωφίδης, Γιώργος Σεμερτσίδης, Λεωνίδας Κυβελίδης γεννήθηκαν στο Καζακστάν. Το γνωρίζεις αυτό; Εκείνοι γνωρίζονται μεταξύ τους;

Ναι, τους γνωρίζω όλους. Με τον Λεωνίδα Κυβελίδη περάσαμε μια σεζόν στην ίδια ομάδα.

Έχεις επιστρέψει στο Καζακστάν καθόλου από τότε που μετακόμισες στην Ελλάδα;

Ναι, επισκέφθηκα το Καζακστάν με την εθνική Ελλάδος, όταν αντιμετωπίσαμε την εθνική Καζακστάν για την προκριματική φάση του Euro 2008. Αλλά σχεδιάζω και να επιστρέψω σύντομα, με την οικογένειά μου.

Ποια περίοδος της καριέρας σου ήταν, κατά τη γνώμη σου, η πιο επιτυχημένη; Στην Μπέρνλι, στον Παναθηναϊκό, στη Λέτσε, στη Ντιναμό Ζάγκρεμπ, στη Θέλτα, ή στον ΠΑΟΚ;

Έμαθα νέα πράγματα σε όλες τις ομάδες και χώρες που πήγα. Καθεμιά από αυτές είναι διαφορετική από την άλλη και ήταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. Αναμφισβήτητα, η πιο διάσημη περίοδος της καριέρας μου ήταν το “χρυσό” ντάμπλ που κάναμε με τον Παναθηναϊκό και εγώ αναγνωρίστηκα ως ο Έλληνας ποδοσφαιριστής της χρονιάς. Πέρασα σε αυτήν την ομάδα πέντε χρόνια, υπήρξα αρχηγός της. Αλλά την πιο σημαντική ποδοσφαιρική εμπειρία την απέκτησα στην Μπέρνλι, στην Αγγλία, γιατί ήμουν πολύ νέος και ήταν ένα μάθημα ζωής για εμένα.

Προφανώς, το 2004 ήταν η πιο επιτυχημένη χρονιά για εσένα;

Το 2004 ήταν μια αξέχαστη χρονιά. Κάναμε το “χρυσό” νταμπλ, ήμουν ο πρώτος σκόρερ, ο καλύτερος παίκτης της χρονιάς, συμμετείχα στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας και πάνω απ' όλα, κέρδισα το χρυσό μετάλλιο στο Euro. Ήταν μια στιγμή που δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Νομίζω πως στο “ταξίδι” στην Πορτογαλία, όλοι οι παίκτες που συμμετείχαμε, φτάσαμε στο “πικ” μας.

Ποιο είναι το πιο αξιομνημόνευτο γκολ της καριέρας σου;

Αν είχα την ευκαιρία, θα σταματούσα σε δύο εκ των γκολ που σκόραρα απέναντι στον Ολυμπιακό. Ένα στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος το 2004, όταν κερδίσαμε αυτό το περίβλεπτο τρόπαιο μετά από πολύ καιρό. Και το δεύτερο, στο ντέρμπι των αιωνίων και στο στάδιο “Καραϊσκάκης” το 2007, όπου ο Παναθηναϊκός κέρδισε το ντέρμπι για πρώτη φορά εκτός έδρας, έπειτα από σχεδόν δέκα χρόνια!

Είσαι 35 ετών τώρα. Πρόκειται να παίζεις μέχρι ποια ηλικία;

Αισθάνομαι δυνατός και υγιής. Όσο μπορώ να να αγωνίζομαι σε υψηλό επίπεδο, θα ήθελα να συνεχίσω...

Ο Ατρόμητος δεν είναι η τελευταία ομάδα της καριέρας σου;

Η ζωή είναι απρόβλεπτη. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί. Ίσως ναι, ίσως όχι.

Πηγή: Sport 24