Κι αν ο Άρνεσεν δεν ξέρει;

Ο Ιβάν Σαββίδης έχει ένα μοναδικό ρεκόρ αστοχίας στα χρόνια που βρίσκεται στον ΠΑΟΚ. Όλες μα όλες οι ποδοσφαιρικές του αποφάσεις αποδείχθηκαν λανθασμένες, με αποτέλεσμα σήμερα ο «Δικέφαλος», παρότι οικονομικά εύρωστος και δίχως χρέη, να βρίσκεται σε αγωνιστικό επίπεδο σχεδόν  εφάμιλλο του καλοκαιριού πριν αναλάβει ο  Πόντιος.

Φέτος, και μετά από διάφορες κωμικοτραγικές παλινωδίες, με χειρότερη όλων την επάνοδο του Άγγελου Αναστασιάδη, ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ αποφάσισε επιτέλους να πράξει το ορθό. Πήρε έναν εγνωσμένης αξίας τεχνικό διευθυντή και του έδωσε τα κλειδιά.

Ούτε περιστέρι για να κουτσουλήσει

Όσα συμβαίνουν τους τελευταίους δυο μήνες στους «Ασπρόμαυρους» , υπό άλλες συνθήκες, θα είχαν προκαλέσει ήδη ένα ωραίο καλοκαιρινό ντου στα γραφεία της ΠΑΕ. Μαθητευόμενος προπονητής αντί για κάποιον έμπειρο και επιτυχημένο. Μία και μοναδική μεταγραφή, στη θέση του τερματοφύλακα, ενώ φτάνουμε στα τέλη Αυγούστου. Μαζικές αποχωρήσεις ποδοσφαιριστών, απαξιωμένων μεν, έμπειρων και ποιοτικών δε (αν νομίζετε ότι ο ΠΑΟΚ θα βρει εύκολα μέσο με τα χαρακτηριστικά του Νομπόα, κάνετε λάθος). Πώληση, εκτός απροόπτου, του καλύτερου ποδοσφαιριστή στο υπάρχων ρόστερ (Λούκας).

Σκεφτείτε οι συγκεκριμένες κινήσεις να γινόταν υπό την αιγίδα του Ζήση Βρύζα. Είτε θα έπεφτε τριήμερο ξύλο στο προπονητικό, είτε στην Τούμπα δεν θα πατούσε φέτος ούτε περιστέρι για κουτσουλήσει τις άδειες κερκίδες, είτε και τα δυο. Υπό την  αιγίδα του Φρανκ Άρνεσεν ωστόσο, πέρα από κάποια, σχετικά μικρή  διαδικτυακή μουρμούρα και τη συνήθη μίρλα στα ραδιόφωνα, προς το παρόν όλοι περιμένουν ή  επικροτούν κιόλας.

Ακατανόητες επιλογές

Να  η πρώτη απόδοση της επένδυσης στον Δανό ποδοσφαιράνθρωπο. Η πεποίθηση των ΠΑΟΚτσήδων πώς «ο Άρνεσεν ξέρει» (κατά το «Arsene knows» των οπαδών της Άρσεναλ για τον Βενγκέρ). Ο Αρνεσεν έχει πίστωση χρόνου, η οποία αν τον βοηθήσουν τα αποτελέσματα, θα μετατραπεί σε εμπιστοσύνη και στήριξη μέχρις εσχάτων.  Έτσι πρέπει. Και μόνο έτσι μπορεί να φτιάξει επιτέλους ο ΠΑΟΚ κανονική ομάδα, με πλάνο, συνοχή, ψυχική και αγωνιστική ταυτότητα. Κάτι που έχει να συμβεί από την τελευταία σεζόν του Σάντος.

Από αυτό το σημείο όμως, μέχρι την τυφλή υποταγή στην αυθεντία οποιουδήποτε, υπάρχει μια μεγάλη απόσταση που δεν προτίθεμαι να διανύσω. Προφανώς βλέπω κι εγώ, όπως όλοι, ότι σε πάρα πολλά πράγματα, ο ΠΑΟΚ που είχε γίνει –στο αγωνιστικό του τμήμα – ένα κωλοχανείο ολκής, αρχίζει να θυμίζει σοβαρό club. Και προφανέστατα, εφόσον η  λειτουργία είναι σωστή (και είναι σωστή: Με τεχνικό διευθυντή παντοδύναμο, με προπονητή που στηρίζεται από τον τεχνικό διευθυντή και δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του) ακόμα κι αν το αποτέλεσμα δεν τη δικαιώσει, ουδείς μπορεί να ψέξει πλέον  τον Σαββίδη.

Εντούτοις βλέπω επίσης και πράγματα που δεν καταλαβαίνω.

Δεν καταλαβαίνω ας πούμε, πώς γίνεται να φεύγουν τόσοι παίκτες χωρίς να έχουν βρεθεί οι αντικαταστάτες τους.  Μιας και λέμε περί σωστής λειτουργίας , το σύνηθες σε παγκόσμιο επίπεδο είναι  να καλύπτεις τα κενά σου πρώτα κι έπειτα να διώχνεις όσους περισσεύουν.

Πέραν τούτου, οι ίδιες οι επιλογές των «κομμένων» μου προκαλούν εντύπωση, ως επί το πλείστον αρνητική. Ξεκινάς την εκκαθάριση στα χαφ από τον Γκολάσα π.χ. και όχι τον Μαντούρο; Και ο Ρατς; Εκ των κορυφαίων στο πρώτο μισό της περυσινής σεζόν, δεν κάνει ούτε για αναπληρωματικός σε μια ομάδα που προς το παρόν έχει μόνο ένα αριστερό μπακ που κι αυτός τελευταία παίζει συνήθως στόπερ (Τζαβέλλας); Για τον Κριστιάν Νομπόα, μόνο αν όπως διαβάζω ο ίδιος δεν ήθελε να μείνει με τίποτα, δικαιολογώ  την απόφαση. Ειδάλλως θεωρώ απολύτως ακατανόητο πώς ο Τούντορ δεν μπήκε καν στον κόπο να προσπαθήσει να πάρει κάτι από έναν εξαιρετικό χαφ , ο οποίος πράγματι απογοήτευσε στο εξάμηνο του στον ΠΑΟΚ, αλλά είμαι βέβαιος ότι σε ένα λογικό και οργανωμένο ποδοσφαιρικό περιβάλλον θα μπορούσε να προσφέρει πολλά.

Στον αντίποδα όλων αυτών, ο «Δικέφαλος» προσπαθεί να φέρει κάποιον  25χρονο ψιλοάγνωστο ακραίο, τον Γκάρι Ροντρίγκεζ, με μεγάλη καριέρα στο πρωτάθλημα της Βουλγαρίας.

Η χρήσιμη κριτική

Ο ΠΑΟΚ που γνωρίζαμε την τελευταία τριετία, δεν υπάρχει πια. Ωραία.  Ούτε ο παρορμητισμός του Σαββίδη, ούτε η λαική  δημοκρατία της κερκίδας, ούτε το παρεάκι Βρύζα – Ζαγοράκη και σία, παίρνουν πλέον αποφάσεις. Αποφάσεις παίρνει ο Άρνεσεν. Και ο Άρνεσεν έχει κερδίσει με την προϊστορία του στο ποδόσφαιρο, το δικαίωμα να χτίσει μια ομάδα από την αρχή, με τον τρόπο που εκείνος θεωρεί σωστό. Δεν έχει κερδίσει το δικαίωμα να κάνει ότι θέλει, δίχως ερωτήματα και προβληματισμούς. Διότι, εντάξει ,ναι, άπαντες υποθέτουμε, με μπόλικη  καλή  θέληση ότι μπορεί εμείς να μην τα πιάνουμε όλα όσα  συμβαίνουν στην Τούμπα αυτό το καλοκαίρι, όμως ο Άρνεσεν ξέρει.

Ωστόσο ακόμα και οι οπαδοί της Άρσεναλ κατάλαβαν κάποια στιγμή ότι ο Αρσέν ξέρει μεν, αλλά όχι πάντα. Τι θα γίνει λοιπόν  αν αποδειχθεί ότι και ο Άρνεσεν δεν  ξέρει;

Για αυτό σας λέω, χρήσιμη και απαραίτητη η  εμπιστοσύνη, ακόμη χρησιμότερη η καλοπροαίρετη κριτική… Πηγή: SDNA